«Το ποτάμι περνούσε πάντα βιαστικό. Κάποια στιγμή φάνηκε να κουβαλά μια ξεριζωμένη τριανταφυλλιά. Που τη βρήκε και την ξερρίζωσε;
Ένα περαστικό πουλί την είδε και τη λυπήθηκε.
Μόνο άνθρωποι... άνθρωποι μόνο μπορούν να κάνουν τέτοιο φονικό. Το ποτάμι πάντα κατέβαινε, κατέβαινε σα θηρίο με την τριανταφυλλιά στα δόντια. Σαν σφαγμένα παιδάκια ήταν τα τριαντάφυλλα... μόνο άνθρωποι μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Άνθρωποι που δεν αγάπησαν τίποτα... Γιατί αν δεν αγαπάς ένα λουλούδι, δε μπορείς να αγαπήσεις τίποτα.»
ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου