Έφυγε από τη ζωή ο ευπατρίδης Μιχάλης Χαραλαμπίδης

ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ!
ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΞΙΟ ΤΕΚΝΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ 

   

«Δὲν ὑπάρχει Κυπριακὸ πρόβλημα, δὲν ὑπάρχει πρόβλημα Αἰγαίου, δὲν ὑπάρχει πρόβλημα Θράκης. Ὑπάρχει ἕνα πρόβλημα: Τὸ Τουρκικὸ πρόβλημα».

Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024)

«Γι' αὐτὸ λοιπὸν εἶμαι πολὺ ἀνήσυχος, καὶ πρέπει νὰ σᾶς τὸ πῶ, πέρα ἀπὸ ἰδεολογισμοὺς (δὲν σᾶς μιλῶ ἰδεολογικά, γιατὶ πίσω ἀπὸ τοὺς ἰδεολογισμοὺς μποροῦν νὰ κρυφτοῦν πολλὰ πράγματα καὶ νὰ καλυφθοῦν πολλοί, καὶ μάλιστα ὑπεύθυνοι). Γι' αὐτὸ ἡ Ἑλλάδα ἔχει δυσκολίες νὰ βαδίσει προχωρώντας μπροστὰ μὲ τοὺς ρυθμοὺς ποὺ προκαλεῖ ἡ ἱστορία στὸ νέο μεγάλο της ραντεβοῦ. Καὶ ἀντὶ ἡ Ἑλλάδα νὰ κινηθεῖ μ' αὐτὸ τὸ ὅραμα ποὺ σᾶς ἔλεγα πρὶν φοβᾶμαι ὅτι στὸ τέλος τοῦ κύκλου -ποὺ θὰ εἶναι τὸ 2004; θὰ εἶναι τὸ 2010;-, τότε θὰ δοῦμε ὅτι ἀντὶ γι' αὐτὴ τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν ὁποία λίγο-πολὺ ὅλοι μιλοῦν ἀργά, θὰ εἶναι μία Ἑλλάδα ποὺ τὴν ὀνομάζω ἐδῶ καὶ καιρὸ 'τουρκομπαρὸκ'. Θὰ εἶναι δηλαδὴ μία Ἑλλάδα, ἕνα φτωχὸ ἴσως καὶ συρρικνωμένο βιλαέτι ἤ γερμανικὸ λάντερ. Γιατὶ ἄν δοῦμε τὶς ἐξελίξεις καὶ τὴν δυναμικὴ ποὺ ἔχει ὁ τουρκικὸς ἐπεκτατισμός, ποὺ ἀργὰ τὸν ἀναλύσαμε καὶ ἴσως ἀργὰ τὸν καταλάβαμε, ἀλλὰ εἰδικότερα ἄν δοῦμε τὶς δικές μας πολιτικές, τὸ μέλλον μας δὲν εἶναι αἰσιόδοξο».

(ἀπὸ τὴν μεστὴ νοήματος καὶ προφητικὴ ὁμιλία του τὸ 1996 στὸ συνέδριο τοῦ ΠΑΣΟΚ)

Θλίψη γιὰ τὴν ἀπώλεια ἑνὸς ἀνθρώπου ποὺ ἀνῆκε στὸ (σπανιότατο πλέον εἶδος) τοῦ ἐντίμου καὶ ἀληθινὰ πατριώτη πολιτικοῦ, ποὺ ἀποτέλεσε ἕνα πραγματικὸ (καὶ ἀσφαλῶς! ἀναξιοποίητο) Ἐθνικὸ Κεφάλαιο.

Τί νὰ πρωτοπεῖ κανεὶς γιὰ τὸ ἔργο του. Γιὰ τὸν διαρκῆ του ἀγῶνα γιὰ τὸν Ποντιακὸ Ἑλληνισμὸ (τὸ 1994 μὲ δική του πρόταση ἡ Βουλὴ ἀναγνώρισε τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου). Γιὰ τὸ καίριο (καὶ ἀνεπίλυτο ζήτημα) τῆς Περιφερειακῆς Ἀνάπτυξης. Γιὰ τὸ μέγα ζήτημα τῆς Πολιτικῆς Παιδείας. Καὶ τόσα ἄλλα.

Διαβάστε τὰ βιβλία του. Εἶναι μία πολύτιμη παρακαταθήκη γιὰ τὸ μέγα ζητούμενο μιᾶς ἀληθινὰ Ἐθνικῆς Πολιτικῆς, ποὺ θὰ βγάλει τὴν χώρα ἀπὸ τὸ σημερινό της βοῦρκο.

ΥΓ: Μὲ τὸ ΠΑΣΟΚ εἶχα πάντοτε σχέσεις μεγάλης πολιτικῆς ἀντιπάθειας. Ἕτερον ἑκάτερον. Πάνω ἀπὸ ὅλα ὁ Ἑλληνισμός. Πάντων χρημάτων μέτρον Ἑλλάς.

Από την ιστορική ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη  

«Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. 

 Μία πολιτική Oμιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδηγια ένα ιστορικό ζήτημα είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν οι φίλοι της Σχολής Γονέων-Ανοικτού Πανεπιστημίου Κατερίνης από τον πολιτικό επιστήμονα-συγγραφέα Μιχάλη Χαραλαμπίδη στο Πνευματικό Κέντρο του δήμου Κατερίνης, τη Δευτέρα 9/2/2015. Το θέμα της ομιλίας ήταν «Από το Δικαίωμα στη Μνήμη στο Ποντιακό Ευρωπαϊκό Ζήτημα», με αφορμή τα 21 χρόνια από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων

 Ο ομιλητής  με ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα παιδείας και ορθής χρήσης της γλώσσας με τον ορισμό και μόνο του θέματός του δίνει βαρύνουσα σημασία στις λέξεις που σηματοδοτούν ιστορικές διαδικασίες. Το Ποντιακό ζήτημα , όχι μόνο ως ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό συντέλεσε στις μελλοντικές εξελίξεις με το κουρδικό, τις κοσμογονικές αλλαγές στην Τουρκία, την κρίση της τουρκικής ταυτότητας, την άνοιξη των λαών της Μ. Ασίας – ιδιαίτερα των αυτόχθονων. Στις εξελίξεις της Μ. Ασίας κουρελιάστηκαν τα κέντρα μελετών της Αμερικής, τα λεγόμενα και στην Ελλάδα «think tank», γελοιοποιήθηκε η κεμαλολαγνεία και ο νέο-οθωμανισμός. Με το πέρασμα των χρόνων η συμβολή στο Ποντιακό ζήτημα , ιδιαίτερα από τον ομιλητή, δικαιώθηκε από την Ιστορία. Μέχρι το 1980 περίπου θεωρείτο απαγορευμένο θέμα η γενοκτονία των Ποντίων. Πιθανόν θα μπορούσε να δρομολογηθεί και να αναγνωριστεί αν συνειδητοποιούσαν οι Μικρασιάτες και Πόντιοι τις διαστάσεις που θα έπαιρνε ανάμεσα στα 1944-1948 που ίσως θα απέτρεπε τον εμφύλιο πόλεμο. Στις δεκαετίες ΄50 και ΄60 ιστορικά το ανέδειξε από τη Βιέννη ο Ενεπεκίδης με τον όρο οι διωγμοί των Ποντίων. Το ζήτημα όμως είχε κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Εκτός από το διαρκές ενδιαφέρον των Ποντίων βοήθησε στην ανάδειξη και διεθνοποίησή του το παγκόσμιο ρεύμα ιδεών για τα ανθρώπινα δικαιώματα και έτσι το πρόβαλε στη διεθνή σκηνή παρά την άρνηση έως και εχθρική αντιμετώπιση πολιτικών και αριστερών κομμάτων. Η επιτυχία του οφείλεται στο ότι αναδείχθηκε ως θέμα πολιτικής διαλεκτικής, ημερήσιας διάταξης, γεωπολιτικής αλλαγής της πρώην Σοβιετικής Ένωσης το 1989 και της νέας ροής των Ποντίων εκ Ρωσίας στην Ελλάδα- νέα προσφυγοποίηση . Το 1994 καθιερώθηκε από την ελληνική Βουλή η 19η Μαίου ως ημέρα Ποντιακής Γενοκτονίας και αναγνωρίστηκε κι από ορισμένα κράτη. Από περιορισμένο ζήτημα έγινε εθνικό και εξελίχθηκε σε ευρωπαϊκό και διεθνές. Πέρα από μία ιστορική δικαίωση καθόρισε τον επανακαθορισμό της ταυτότητας σημερινών Ποντίων της Τουρκίας είτε εξισλαμισθέντων είτε κρυπτοχριστιανών. Είναι καιρός να αποκτήσει πλέον η Ελλάδα όχι μόνο ευρωπαϊκή αλλά και «ανατολική» και πολιτιστική πολιτική με κύρια δύναμη τους Ίωνες φιλοσόφους και τον Μ. Βασίλειο, άποψη που συμφωνεί με τη ρήση του Κικέρωνα που χώριζε τον κόσμο σε ζώνη βαρβαρότητας, τη Β. Ευρώπη, και σε ζώνη ανθρωπισμού, την Ελλάδα και τη Μ. Ασία. Το ενδιαφέρον αυτό θέμα προκάλεσε γόνιμο διάλογο.