Την Σαρακοστή νηστεύουμε όχι για " να τα βρούμε με τον εαυτό μας" και να κρατήσουμε αποστάσεις από την κακία και να βελτιωθούμε ως άνθρωποι, αλλά για να τα βρούμε με τον Θεό και να αποκαταστήσουμε την σχέση μας μαζί Του.
Μέτρο και τέλος είναι ο Χριστός , όχι ο βελτιωμένος άνθρωπος.
Άλλωστε θέλουμε δεν θέλουμε, και ξέρω ότι σε πολλούς δεν αρέσει αυτό,αλλά ετσι είναι , πάντοτε παλιάνθρωποι θα είμαστε. Άλλος λίγο άλλος πολύ, νηστεύοντες και μη νηστεύοντες, αγκαλιασμένοι όλοι με την κακία μας.Αυτή είναι η ροπή μας.
Είναι βέβαια και αυτό το έντονο ερωτικό στοιχείο. Οι παλιοί μας έλεγαν απλοϊκά ότι τώρα δεν τρώμε " γιατί κυνηγάνε οι εβραίοι τον Χριστό να Τον σταυρώσουν" ! Αυτές οι ημέρες είναι ο καιρός της θλίψης και της αδημονίας του Χριστού. Ποια ψυχή χριστιανική ζητάει την τρυφή και την καλοπέραση έναν τέτοιο φρικτό καιρό; Πόσο σοφή είναι η Αγάπη και πόσο ανόητες οι διάφορες προφάσεις!
Αλλά τι θα πει να τα βρούμε με τον Θεό; Σημαίνει ατενίζοντας προς τον Χριστόν να κάνουμε αγώνα να του ομοιάσουμε έστω και σαράντα μέρες. Αυτή είναι η σαρακοστή που ετοίμασε η Εκκλησία για μας και εμείς την ακολουθούμε γιατί πιστεύουμε στην Εκκλησία και ότι μας προσφέρει και μας παραθέτει και μας προτείνει και ετοιμάζει για μας. Τώρα αν νομίζει καποιος ότι η νηστεία από το λάδι και το κρέας δεν είναι πνευματικότητα, αλλά φτηνά χυδαία πράγματα, ας δει ότι αποτελείται ο ίδιος από πνεύμα και απο σώμα. Αυτά δεν είναι διχοτομημένα αλλά σε αρραγή ενότητα. Έχουμε πνευματικά σώματα και φθαρτές ψυχές. Και όταν δεν συγκρατούμε το ένα το άλλο καταρρέει. Δυστυχώς η πλατωνική μας κληρονομιά και ξιπασιά σε κάθε υλικό έκανε μεγάλη ζημιά. Νομίζουμε ότι η καλή μας διάθεση και συμπεριφορά και ένας ισορροπημένος, ο Θεός να τον κάνει, ψυχισμός είναι η μοναδική πνευματική μας ζωή. Και αυτό αρκεί για να είμαστε καλά απέναντι στον Θεό, τον εαυτό μας και τους άλλους. Ψευδαισθήσεις.
π.π.
