Η αλήθεια ενός ηλιοβασιλέματος

 Αγαπώ πολύ τα ηλιοβασιλέματα. Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα…

-Μα πρέπει να περιμένουμε…

-Να περιμένουμε τι;

-Να βασιλέψει ο ήλιος.

Φάνηκες έκπληκτος στην αρχή, έπειτα έβαλες τα γέλια. Μου είπες:

-Νομίζω πάντα πώς βρίσκομαι σπίτι μου!

Πράγματι. Όταν στην Αμερική είναι μεσημέρι, όλος ο κόσμος ξέρει ότι ο ήλιος στη Γαλλία δύει. Αν μπορούσαμε για ένα λεπτό να πάμε στη Γαλλία, θα βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς η Γαλλία είναι πολύ-πολύ μακριά.

Όμως πάνω στον μικρό πλανήτη σου, θ’ αρκούσε να μετακινήσεις λίγο την καρέκλα σου. Και κάθε φορά που θα το ήθελες, θα έβλεπες το ηλιοβασίλεμα…

-Μια μέρα, είδα τον ήλιο να δύει σαράντα πέντε φορές! Και λίγο αργότερα πρόσθεσες:

-Ξέρεις…άμα κανείς είναι πολύ λυπημένος, αγαπά τα ηλιοβασιλέματα…

-Τη μέρα που είδες τα σαράντα πέντε ηλιοβασιλέματα, ήσουν, λοιπόν, τόσο λυπημένος; Αλλά ο Μικρός Πρίγκιπας δεν απάντησε.