ΕΡΩΤΗΣΕΣ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΝΑΞΕΣ...

Στα απόδειπνα ψάλλουμε κανόνα του αγίου Ανδρέου Κρήτης,σε ήχο πρώτο, κατ εξοχήν αναστάσιμο. Παραμερίζεται για λίγο το θρηνητικό και παθητικό μέλος που επικρατεί στο τριώδιο και προγευόμαστε την χαρα της αναστασης.

Σε μερικά τροπάρια το ύφος παίρνει τόνο προσωπικό.Δεν είναι πια ο Λάζαρος αλλα εγώ ο ίδιος που ζητώ την λύτρωση μου ή που παραδέχομαι ότι ο Κύριος με βρηκε νεκρό στον τάφο και με σήκωσε. Πανανθρωπινη οντολογική διάσταση.

Ἠρώτησας· Ποῦ εἰμι, ὁ πάντα γινώσκων, ἐδάκρυσάς με Σωτήρ, ὡς ἄνθρωπος φύσει, καὶ ἤγειράς με νεκρόν, τῷ προστάγματί σου.

Ἐφώνησάς με ἐξ ᾍδου, Σωτὴρ κατωτάτου, βοᾷ Λάζαρος, πρὸς σὲ τὸν λύτην τοῦ ᾍδου, καὶ ἤγειράς με νεκρόν, τῷ προστάγματί σου.

Ἐνέδυσάς με Σωτήρ, τὸ πήλινον σῶμα, καὶ ἔπνευσάς μοι ζωήν, καὶ εἶδον τὸ φῶς σου, καὶ ἤγειράς με νεκρόν, τῷ προστάγματί σου.

Ἐψύχωσας σύ, τὴν ἄπνουν μορφὴν τῆς σαρκός μου, συνέσφιγξάς με Σωτήρ, ὀστέοις καὶ νεύροις, καὶ ἤγειράς με νεκρόν, τῷ προστάγματί σου.

Τὴν παμφάγον διαρρήξας, γαστέρα τοῦ ᾍδου, ἐξήρπασάς με Σωτήρ, τῇ σῇ δυναστείᾳ, καὶ ἤγειράς με νεκρόν, τῷ προστάγματί σου.

Ἐφόρεσάς μου Σωτήρ, τὸ φύραμα ὅλον, ἐφύλαξας δὲ ἁγνήν, τὴν ἄχραντον μήτραν, ἐξ ἧς προῆλθες σαρκωθείς, εἷς ὢν τῆς Τριάδος.

Ενώ σε κάποια άλλα παρουσιάζεται ο αδης σύντρομος και πανικόβλητος να καταλαβαίνει οτι εφθασε η ώρα της καταλυσης και της λεηλασίας του και να διώχνει τον Λάζαρο από τα βασίλεια του, ετσι ώστε δίνοντας τον ένα να μην χάσει και τους υπόλοιπους.

Παρακαλῶ σε Λάζαρε, φησίν, ἀνάστηθι, ἔξελθε τῶν κλείθρων μου ταχύ, ἄπιθι οὖν· καλόν μοι γὰρ ἕνα θρηνῆσαι, πικρῶς ἀφαιρούμενον, παρὰ πάντας οὓς πρίν, πεινῶν κατέπιον.

Καὶ τί βραδύνεις Λάζαρε; φησίν, ὁ φίλος σου, δεῦρο ἔξω κράζει ἑστηκώς· ἔξελθε οὖν, ἵνα κᾀγὼ ἄνεσιν λάβω· ἀφ' οὗ γάρ σε ἔφαγον, εἰς ἐμετὸν ἡ τροφή, ἀντικατέστη μοι.

Τί οὐκ ἐγείρῃ Λάζαρε ταχὺ; ἀνέκραζε, κάτωθεν ὁ ᾍδης θρηνωδῶν, τί οὐκ εὐθύς, ἐξαναστὰς τρέχεις τῶν ὧδε; ἵνα μὴ καὶ ἄλλους μοι, αἰχμαλωτίσῃ Χριστὸς ἐξαναστήσας σε.

Πόλεμος αδελφοί ομόθνητοι! Πάει ο Άδης! Γυμνούται,ταπεινώνεται και διαπομπεύεται!