Κι αν δεν αλλάξουμε, ο κόσμος δεν θ' αλλάξει.

Ο σύγχρονος άνθρωπος

θέλει να τρώει καλά,

κι αν τρώει καλά μετά θέλει να τρώει ακόμη καλύτερα.

Θέλει ένα δικό του σπίτι,

κι αν έχει δικό του σπίτι, μετά θέλει μεγαλύτερο, η δεύτερο.

Θέλει ένα καλό αυτοκίνητο,

κι αν έχει αυτοκίνητο, πάντοτε θέλει ένα καλύτερο.

Θέλει να έχει λεφτά στην τράπεζα

κι αν έχει, θέλει πάντοτε περισσότερα.

Θέλει καλύτερη δουλειά.

Θέλει να τον θαυμάζουν, κι αν τον θαυμάζουν,

θέλει να τον θαυμάζουν περισσότεροι.

Προβάλει στο "κοινό του", το φαγητό του,

τα επιτεύγματα του, τα ταξίδια του,

προβάλει το χαμόγελο του

για να κρύψει τα πραγματικά του συναισθήματα.

Ποστάρει τη φάτσα του, τα ρούχα του, τα αξεσουάρ του,

και θα τα προβάλει κι αύριο και μεθαύριο

και για όσο χρειαστεί, για να παίρνει δόσεις επιβεβαίωσης

που φαίνεται πως δεν θα τον ικανοποιήσουν ποτέ.

Θέλει την ευκολία του σε όλα.

Θέλει έξυπνα κινητά, έξυπνα σπίτια,

έξυπνες τηλεοράσεις, έξυπνες πόλεις,

να κάνουν τα πάντα για το ανόητο εγώ του.

Δεν θέλει να ζορίζεται,

αλλά θέλει να επιλέγει ελεύθερα και να παίρνει αποφάσεις.

Να παντρεύεται αργά, να χωρίζει εύκολα,

ν' αλλάζει φίλο, ν' αλλάζει φύλλο.

Θέλει πορνό. Πολύ πορνό και δωρεάν.

Να παίρνει μάτι παντού.

Από το πρόστυχο ντεκολτέ της συναδέρφου του

μέχρι τις διαφημίσεις στην τιβι ώστε να επιλέξει το προϊόν.

Θέλει να κρίνει τους άλλους, αλλά δεν θέλει να κρίνεται.

Δεν θέλει να σκέφτεται,

θέλει να σκέφτεται όσο το δυνατόν λιγότερο

αλλά θέλει να "συμφωνεί" και να έχει "άποψη" για όλα, των "άλλων".

Θέλει να "ευχαριστιέται" με κάθε λογής ψεύτικες "απολαύσεις"

και να γεμίζει τη ζωή του με δαύτες.

Κι αυτές και άλλες πολλές

είναι οι "αξίες" που έχει αυτός ο κακόμοιρος

ο σύγχρονος άνθρωπος.

Όλες γύρω από χρήμα, την καλοπέραση και το "εγώ" του.

Αξίες της ύλης. Του ερπετού.

Θέλει να γίνει Θεός, κι αν δεν μπορεί να γίνει

θέλει να φαίνεται "σαν θεός".

Κι όμως.

Δεν νιώθει ποτέ γεμάτος, πραγματικά ευτυχισμένος

αλλά αρέσκεται να σβήνει τα προβλήματα με χάπια.

Κι από την άλλη, μισεί τις "αξίες" που προϋποθέτουν

διάκριση και κόπο. Δέσμευση και ήθος.

Τις αξίες του "πνεύματος" και του "φωτός.

Του πραγματικού πολιτισμού.

Το να είσαι ειλικρινής "πάντοτε" δεν πουλάει.

Μπορείς και να λες όσα ψέματα θες "αν αυτό σε βολεύει".

Το να κλέβουν οι άλλοι, είναι πάντοτε κατακριτέο,

αλλά εσύ μπορείς να κλέβεις "λίγο" αν είναι για το καλό σου.

Το να κάνεις εσύ λάθος έχει "κόστος".

Η μετάνοια έχει κόστος. Η συγχώρεση έχει κόστος.

Και αυτό ρίχνει τις "καταθέσεις" του "εγώ" πιο χαμηλά.

Όμως το να φταίνε για όλα οι άλλοι, είναι "σέξι".

Το να βοηθάς τον άλλον όταν στο ζητά χωρίς "αντίκρυσμα"

είναι εις βάρος των "συμφερόντων σου".

Το να βλέπεις τον εχθρό σου, με "αγαθό" τρόπο

φαίνεται απίθανο και παράλογο.

Γι' αυτό προτιμάς να τον "λυπάσαι" και να σε φοβάται

για να κάνεις ειρήνη μαζί του.

Το να σκέφτεσαι με την καρδιά σου, σε κάνει μαλθακό.

Ενώ το να σκέφτεσαι με το μυαλό σε κάνει "αξιοπρεπή".

Δεκάδες αξίες που ξεχάσαμε. Προσαρμόσαμε κατά το δοκούν.

Δημιουργήσαμε σαθρά θεμέλια στον χαρακτήρα μας.

Δεν είμαστε πλέον "εμείς". Δεν είμαστε άνθρωποι.

Έχουμε γίνει κάτι "άλλο".

Απάνθρωπο.

Κι αν δεν αλλάξουμε, ο κόσμος δεν θ' αλλάξει.

Yannis Bakman