Ο κυρ Μιχάλης και το άλογο του ο Κίτσος..

Τη δεκαετία του 1970 οι περισσότεροι αγρότες είχαν αρχίσει να αντικαθιστούν τα κάρα τους με τρακτέρ.

Ο κυρ Μιχάλης όμως δεν ήθελε να αποχωριστεί με τίποτα το άλογο του,τον Κίτσο.

Είχε δεθεί μ'αυτο και το είχε πάρει απόφαση, θα πορευόταν μαζί μέχρι τα γεράματα.

Έτσι αρκέστηκε μόνο να αντικαταστήσει το ξύλινο κάρο με ένα πιο σύγχρονο.

Όταν επέστρεφε στο σπίτι το μεσημέρι από το χωράφι, πρώτα έβαζε σανό στο άλογο κάτω από τον πλάτανο και μετά έλεγε στην γυναίκα του,την κυρά Δόμνα,να του ετοιμάσει ένα τσίπουρο.

Είχε μία μεταλλική ξύστρα με την οποία χτένιζε την όμορφη χαίτη και τα καπούλια του.

Του μιλούσε και αυτό τον κοίταζε με τα μεγάλα του μάτια, κουνώντας το κεφάλι του, θαρρείς και καταλάβαινε τι του έλεγε...

Κάθε Άνοιξη φώναζε τον πεταλωτή από την Νιγρίτα και του άλλαζε τα πέταλα, κόβοντας ταυτόχρονα και τα νύχια του που είχαν μεγαλώσει.

Η αλήθεια είναι είναι ότι ο Κίτσος ήταν ένα πανέμορφο άσπρο άλογο, υπερήφανο και δυνατό με πλούσια χαίτη!

Όταν το πήγαινε στον βοσκότοπο και ήταν ξεκούραστο, έτρεχε σαν τον άνεμο... θαρρείς και δεν πατούσε στο έδαφος!

Μα και στην δουλειά δεν έκανε πίσω..

Δέκα στρέμματα αμπέλια και άλλα τόσα καπνοχωραφα όργωνε ο μπαρμπαμιχαλης και άλλες φορές έβγαζε και μεροκάματο οργώνοντας ξένα αμπέλια.

Όμως τον Φεβρουάριο του 1996, όταν ήταν εβδομήντα δύο χρόνων, αρρώστησε.

Είχε πάει με τον Κίτσο για όργωμα, είχε πολύ κρύο,έπαθε πνευμονία και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για δέκα μέρες στο Νοσοκομείο Σερρών.

Τότε ο γιος του πούλησε τον Κίτσο,σε κάποιον άνθρωπο στον Άγιο Αθανάσιο (Αλιμπεκιο)στις Σέρρες.

Όμως ο μπαρμπαμιχαλης όταν πήρε εξιτήριο και δεν βρήκε τον Κίτσο επιστρέφοντας στο σπίτι,στεναχωρεθηκε πάρα πολύ...

Ένιωσε να του κόβονται τα πόδια και τον έπιασε κατάθλιψη.

Μετά από λίγες μέρες, ένα πρωινό, όπως καθόταν σκεφτικός στα σκαλοπάτια, είδε ξαφνικά τον Κίτσο να εμφανίζεται στην αυλοπορτα!

Δεν πίστευε στα μάτια του... φαινόταν πολύ ταλαιπωρημένο.

Το πήρε μέσα στην αυλή χωρίς να ξέρει τι είχε συμβεί, ενώ ο Κίτσος παρά την ταλαιπωρία του χλιμιντριζε χαρούμενος!

Μετά από μία ώρα περίπου, έφτασε και ο άνθρωπος από το Αλιμπεκιο μ'ενα φορτηγάκι.

Του είπε ότι το άλογο έκοψε το σχοινί που ήταν δεμένο και κατευθύνθηκε καλπάζοντας νότια.

Διανύοντας μία απόσταση είκοσι χιλιομέτρων και διασχίζοντας τον ποταμό Στρυμόνα έφτασε στο χωριό Άμπελοι.

Τότε ο κυρ Μιχάλης τον παρακάλεσε να του επιστρέψει το άλογο, δίνοντας του μάλιστα πεντακόσιες δραχμές παραπάνω απ'οτι του είχε στοιχίσει.

Από τότε τίποτα δεν στάθηκε ικανό να τους χωρίσει...

Μέχρι το 2004 που έφυγε ο κυρ Μιχάλης και μετά από λίγες μέρες έφυγε και ο Κίτσος, που είχε γεράσει κι αυτός και καθώς φαίνεται δεν άντεξε τον χαμό του αφεντικού του....