Βγες, τραγούδα τη ζωήΠες θα 'ρθει ξανά πρωίΔες τον ήλιο μ' άλλα μάτιαΜε ενός παιδιού χαράΓιατί κι εσύ παιδί ήσουν μια φορά
Ναι, το ξέρει ο ουρανόςΝαι, ο τόσο μακρινόςΑααααχ! Kι η νύχτα μ' όλα τ' άστραΠως κάπου εδώ στη γηΠολλές καρδιές βαθιά έχουν μια πληγή
Νααα! Mια ρόδα που γυρνάΝααα! Tου λούνα παρκ η ρόδαΣου γνέφει ανέβαΤον κόσμο δες ξανά
Μα, ίσως δεν πιστεύεις πιαΚι αν σου λέω η ζωήΠως είναι απέραντη ομορφιάΔες είμαι δίπλα σου εγώΤο σκοτάδι θα τελειώσειΘα περάσει η συννεφιά
Πάει και δε γυρίζει πιαΠάει στου χρόνου τα κουπιάΠάει, γοργά κυλάνε οι ώρεςΜα αν βρέξει μια βροχήΛευκό γυμνό το λουλουδάκι ανθεί
Πάει και δε γυρίζει πιαΠάει κι απάντηση καμιάΠάει, μα όπου κι αν ρωτάμεΜας λεν' ό, τι αγαπάμεΖωντανό θα μείνει στην καρδιά
Μας λεν' ό, τι αγαπάμεΖωντανό πως μένει στην καρδιάΕίν' όμορφη η ζωή
Τραγούδα το κι εσύ
Ειν' όμορφη η ζωή
1 σχόλιο:
...τὴν χάσαμε την φωνή μας...
και πολύ τὸ φοβοῦμαι πῶς...
τέτοια πράγματα
δεν ξαναβρίσκονται εὔκολα...
...
μα...ἀν πάλι ...
το θελήσει ο Θεός,
τότε ὅλα μα ὅλα γίνονται δυνατά...!
Δημοσίευση σχολίου