Στη φωτογραφία εγκαταλειμμένο εργοστάσιο κουμπιών
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ
ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη»
που αντιγράφουμε τα δικά σας ,
χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη
«δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
3 σχόλια:
Το παρελθόν αλλάζει και γίνεται έργο τέχνης.
Και πού είναι αυτό το εργοαστάσιο νά πάμε νά πάρουμε σακκούλες κουμπιά ?
Η Ελλάδα χρίνια τώρα δεν παράγει ούτε κουμπιά ! Είναι πολύ λυπηρόν !
Τι θα πει το παρελθόν αλλάζει; Δε θα έλεγα ότι συμφωνώ, ίσως όμως δεν καταλαβαίνω τι ποιητικό λογοτεχνικό εννοεί αυτή η φράση. Καθότι είμαι και πεζός. Έχει ακριβύνει βλέπετε η βενζίνη, δεν είναι καιρός για αυτοκίνητο :).
Πιό ποιητικό από το λογίδιό σου υπάρχει αγαπητέ/ή ?
Ωστόσο στη συγκεκριμένη εικόνα έχει την έννοια οτι ο χρόνος δίνει την λεγόμενη " πατίνα του χρόνου " , η οποία είναι αλήθεια ποιητική . Τά κουμπιά έπεσαν κάτω και έτσι στην τύχη έφτιαξαν χίλια μύρια χρώματα . Κάποτε έφτιαχνα συλλογές απο κουμπιά . Σίγουρα μπορούν νά γίνουν ψηφίδες για ζωγραφική .
Κατα τάλλα έχετε απόλυτο δίκιο. Κάποιοι " επίδοξοι " ποιητές κουράχουν αφάνταστα μέ τις αοριστολογίες . Το λένε δημιουργική ασάφεια , που μόνο δημιουργική δεν είναι . Μάλλον εκνευριστική είναι . Ας πούμε ο ζωγράφος δεν ξέρει νά ζωγραφίσει και το ρίχνει στο αφηρημένο .
Το κολαούζο του ποιητή γράφει πεζά πράγματα τακτοποιημένα σέ στίχους !
Λίγο σεβασμό στην ποίηση !
Δημοσίευση σχολίου