ΤΟ ΚΑΤΕΧΟΝ, Ο ΚΑΡΛ ΣΜΙΤ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΡΑΤΟΣ.

 

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Πριν  από  λίγο καιρό, ο Σουηδός υπουργός Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ, κατέκρινε τον Πούτιν διότι ακολουθεί τον «συντηρητισμό» της Ορθόδοξης Εκκλησίας (οι ακριβείς φράσεις του μπορουν να διαβαστούν εδώ). Ο Καρλ Μπιλντ με αυτή την δήλωση του εξέφρασε με 'διακριτικό' τρόπο, την απέχθεια που νοιώθουν για την Ορθόδοξη παράδοση οι χώρες της θρησκευτικής μεταρρύθμισης αλλά και του νέο-καθολικισμού. Πριν από τον Μπιλντ,  ο  καθηγητής πολιτικών επιστημών Σάμιουελ Χάντιγκτον στο έργο του 'Η σύγκρουση των πολιτισμών΄, ανέπτυξε την θεωρία ότι οι ορθόδοξες χώρες δεν ανήκουν στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Εν ολίγοις, η μεταμοντέρνα συστημική ιντελιγκέντσια της δύσης,  δεν θέλει την Ορθόδοξη παράδοση εντός των τειχών του γεωπολιτισμικού της  χώρου. 

Οι προσανατολισμοί και οι θέσεις του σημερινού δυτικού establishment, έχουν διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας: γεωπολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά, ψυχολογικά,  κλπ. Εμείς θα παραβλέψουμε  αυτές τις καθιερωμένες ερμηνείες, όχι διότι αμφισβητούμε την αξία τους, αλλά διότι μας ενδιαφέρει ο βαθύτερος λόγος, το «απόκρυφο αίτιο» αυτού του μίσους προς το Ορθόδοξο παραδοσιακό κράτος. (αυτό το αίτιο, που θα το αναλύσουμε ακολούθως, δεν σημαίνει είναι απόλυτα  συνειδητό  στον  νου των ιθυνόντων, θα μπορούσαμε  να ισχυριστούμε  ότι αναβλύζει από  τα  μεταφυσικά  βάθη  του συλλογικού τους  ασυνείδητου.)

Τι είναι λοιπόν το 'Κατέχον' και σε τι στέκεται εμπόδιο; Είναι μία κατάσταση η οποία εμποδίζει την επικράτηση της 'ανομίας', δηλαδή όλων εκείνων των δυνάμεων που εναντιώνονται στην Χριστιανή διδασκαλία και προετοιμάζουν την έλευση του Αντιχρίστου: Εκείνου  που θα  «νομιμοποιήσει  όλα  τα  παράνομα». Η γνωστική φύση αυτού του όντος είναι  ξεκάθαρη. Ο 'Κατέχων'  και το 'Κατέχον', εκτός από τις καθαρά θεολογικές ερμηνείες  που μπορεί να  λάβουν (πχ. το κήρυγμα  της Εκκλησίας,  η  δύναμη του Αγίου πνεύματος, κλπ), κατ’ επέκταση μπορεί να  θεωρηθούν  εκείνες οι εξουσίες  που συγκρατούν, που ΚΡΑΤΟΥΝ τις δυνάμεις τις ανομίας. Είναι  δηλαδή, η  'προστατευτική  Αρχή' του Ορθόδοξου Χριστιανικού Κράτους. Ακριβώς γι’αυτό τον λόγο το δυτικό establishment δεν ενοχλείται  ιδιαίτερα από μία χώρα της οποίας απλώς η εκκλησία είναι Ορθόδοξη (πχ. Ελλάδα), αλλά ενοχλείται από εκείνες τις  χώρες που το κράτος (και άρα η νομοθετική εξουσία) ακολουθεί  την  ορθόδοξη  παράδοση.

 Τι παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια; Μία μανιώδη τάση σε όλο τον  δυτικό  κόσμο για την νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων• και μάλιστα, κάποιες εκκλησίες όπως η αγγλικανική δέχονται να τελέσουν ακόμη και το μυστήριο του γάμου. Έχουμε επίσης την νομιμοποίηση των ναρκωτικών για προσωπική χρήση, αλλά και γενικότερα κάθε είδος παραβατισμού γίνεται αποδεκτό από τους κρατικούς θεσμούς (δηλαδή το κράτος σταματά πλέον να συγκρατεί, παύει δηλαδή να υπάρχει 'το κατέχον'). Εξάλλου, είναι γνωστό ότι οι κοινωνιολόγοι αποκάλεσαν την μεταμοντέρνα εποχή ως την εποχή της 'ετερότητας', δηλαδή, την εποχή που οι παραβατικές μειοψηφίες γίνονται εξουσία. Ακριβώς αυτός είναι ο απόκρυφος  στόχος  του 'προοδευτισμού' σε όλη την ιστορία: η εξάλειψη του Κατέχοντος. Ο 'προοδευτισμός' είναι το αντι –Κατέχον.

Φανταστείτε λοιπόν ένα Κράτος το οποίο βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με την Παράδοση της Ορθόδοξης χριστιανικής εκκλησίας: δημιουργεί  ένα πραγματικά απόρθητο κάστρο, το οποίο μπορεί να εμποδίσει την επέλαση των δυνάμεων της «ανομίας». Σε μία τέτοια χώρα λοιπόν, το «Κατέχον» παραμένει εν ισχύ. Να λοιπόν πως εξηγείται το απύθμενο μίσος εναντίον της Ρωσίας.

Ο μεγάλος  Γερμανός  φιλόσοφος  του δικαίου Καρλ Σμιτ, ήδη από το 1947 είχε κατανοήσει αυτήν την μυστική διαδικασία: το Κατέχον αντιπροσωπεύει, για τον Σμιτ, την διανοητικοποίηση της αρχαίας Χριστιανικής Αυτοκρατορίας, που με όλες τις αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις  της  επιδιώκει να επιβάλει την ορθόδοξη ηθική (βλ. Carl Schmitt, The Nomos of the Earth in the International Law of the Jus Publicum Europaeum, G.L. Ulmen) Στο μετά θάνατο δημοσιευμένο ημερολόγιό του, στην καταχώριση της 19ης Δεκεμβρίου του 1947, διαβάζουμε: «Πιστεύω στο Κατέχον: είναι για μένα ο μόνος δυνατός τρόπος για να κατανοήσουμε την χριστιανική ιστορία και να την  βρούμε  γεμάτη νόημα». (Glossarium, σ. 63.). Και  ο Κάρλ Σμιτ  προσθέτει: «Κάποιος πρέπει να είναι σε θέση να αναφέρει το Κατέχον για κάθε εποχή των τελευταίων 1948 χρόνων. Ο χώρος ουδέποτε υπήρξε κενός, αλλιώς δεν θα υπήρχαμε πλέον.»

«Χωρίς  το  Κατέχον δεν θα υπήρχαμε  πλέον»:  Εκεί οδηγούν την ανθρωπότητα.

Θεόδοτος

Εξαιρετικό άρθρο :)

''Ακριβώς γι’αυτό τον λόγο το δυτικό establishment δεν ενοχλείται ιδιαίτερα από μία χώρα της οποίας απλώς η εκκλησία είναι Ορθόδοξη (πχ. Ελλάδα), αλλά ενοχλείται από εκείνες τις χώρες που το κράτος (και άρα η νομοθετική εξουσία) ακολουθεί την ορθόδοξη παράδοση.''

Tα τελευταία χρόνια η ρητορική της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας καταπίανεται με μια αόριστη-άσκοπη φλυαρία περί ΑΓΑΠΗΣ, που περισσότερη σχέση έχει με ''τα παιδιά των λουλουδιών'' παρά με την υπερβατική συμπαντική διάσταση της ΑΓΑΠΗΣ. Αυτή η Hippie προσέγγυση του θέματος λέει πολλά όσον αφορά το θέμα ''Εκκλησία και Αριστερά''.