Ο κόσμος ζητά τα "μεγάλα" και τα "σπουδαία" που καταξιώνουν και αναδεικνύουν τον άνθρωπο στα μάτια της κοινωνίας και των πολλών.
Οι Μυροφόρες μας μαθαίνουν ότι δεν υπάρχει τίποτα "μικρό", "μάταιο" και "χαμένο" στη ζωή όταν γίνεται για το Χριστό, αλλά αυτό είναι ουσιαστικά το μεγαλύτερο και σπουδαιότερο στη ζωή του ανθρώπου.
Ο "χαμένος" χρόνος και κόπος για τη Θ. Ευχαριστία, για την προσευχή, για τη νηστεία, για να διακονήσω το Χριστό στο πρόσωπο του/της συζύγου, των παιδιών, των αρρώστων, των αναγκεμένων...
Η "σπατάλη" του μύρου, των λουλουδιών, του θυμιάματος, εκείνων των "περιττών" για τους ανθρώπους του ορθολογισμού που δεν έμαθαν να δίνουν και να δίνονται στην αγάπη και το Θείο Έρωτα...
Όλα αυτά και κάθε τι που γίνεται από πίστη και με πίστη στο Θεό σκορπίζουν από την καδιά του ανθρώπου τη νύχτα και το σκοτάδι των παθών, αποκυλούν κάθε δυσθεώρητο φόβο και ανασφάλεια και καταξιώνουν την ανθρώπινη ύπαρξη ώστε να
γίνει μέτοχος της παρουσίας του Χριστού και της Αναστάσεως Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου