Αυτό που ονομάζουν οι κάτοικοι του Μάτριξ κανονικότητα, ναι αυτό που νομίζουν πως ήρθε μετά την 1η του Μάη, αισθάνομαι πως είναι μια μεγάλη ευκαιρία για τους υπόλοιπους να αρχίσουν να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.

Είναι εμφανές πως μέσα σ' αυτό το άνδρο του Εωσφόρου

έχουν γίνει ζυμώσεις, έχουν δημιουργηθεί φιλίες,

που οι κάτοικοι του Μάτριξ ζηλεύουν απίστευτα.

Όμως, έχουν γίνει σε έναν κόσμο "εικονικό" του εχθρού.

Είναι πολλοί που δεν γνωρίζω προσωπικά

αλλά έχω την αίσθηση πως είναι αδέρφια μου.

Ο λόγος τους που βγαίνει από καρδιάς μου αρκεί.

Σίγουρα δεν ταιριάζουν όλοι με όλους

καθότι και από την πλευρά των "αρνητών" της δυστοπίας

υπάρχουν πολλές κάστες.

Ιδεολογίες, προκαταλήψεις, χαρακτήρες, κίνητρα.

Την δικιά μου την οπτική την ξέρετε οι περισσότεροι.

Η αναξιότητα μου προσπαθεί, τα βήματα μου

να είναι πάνω στο Λόγο Του. Αυτό θα είναι το όπλο μου.

Νομίζω πως ίσως είναι από τις τελευταίες μας ευκαιρίες

να ενωθούμε αυτήν την περίοδο ας πούμε "ηρεμίας".

Θα πρέπει όλοι μας να έχουμε υπόψιν

πως αυτή η μεγάλη παρέα εδώ ίσως μια μέρα χαθεί.

Θα πρέπει να κάνουμε ταμείο και να δούμε ποιοι είναι κοντά μας.

Στην πόλη μας. Στην περιοχή μας. Δίπλα μας.

Να ανοίξουμε ένα δίαυλο επικοινωνίας.

Μια μέρα όταν τα πράγματα σφίξουν

τ' αδέρφια μονάχα θα βρουν τον δρόμο να επιβιώσουν.

Αυτά σκεφτόμουν σήμερα.

Εγώ άρχισα να το κάνω όσο μπορώ εδώ στη Θεσσαλονίκη.

Να μιλάω με κόσμο δικό μας δηλαδή.

Τίποτα ιδιαίτερο. Κουβεντούλες. Αλλά είναι σημαντικό το βήμα.

Τις σκέψεις σας...

Όποιος θέλει ας γράψει και από ποια πόλη είναι.

Ίσως να βρει έναν αδερφό στην πόλη του με αυτή την ευκαιρία.

Κάποιον που είναι δίπλα του και δεν το ξέρει.

 Yannis Bakman