" ... τούτοι οι πολιτευτάδες, σακατεμένοι από την αλαζονική εμμονή τους, τις εμπαθείς μικρολογίες τους και τα φρικτά ψηφίσματά τους, θα οδηγηθούν σε άβατα κι άγνωρα μέρη ...

 

« ἐξεχύθη ἐξουδένωσις ἐπ᾿ ἄρχοντας αὐτῶν, καὶ ἐπλάνησεν αὐτοὺς ἐν ἀβάτῳ καὶ οὐχ ὁδῷ.

στέλνει ο Κύριος την καταφρόνεση στους άρχοντες, σ’ έρημο αδιάβατη τους κάνει να περιπλανιούνται.

καὶ ἐβοήθησε πένητι ἐκ πτωχείας καὶ ἔθετο ὡς πρόβατα πατριάς. 

μα τους φτωχούς τούς εξυψώνει απ’ την ανέχεια και κάνει τις φαμίλιες τους ν’ αυξαίνουν σαν κοπάδια.

ὄψονται εὐθεῖς καὶ εὐφρανθήσονται, καὶ πᾶσα ἀνομία ἐμφράξει τὸ στόμα αὐτῆς»

τα βλέπουν τούτα οι τίμιοι και χαίρονται· κι αποστομώνεται ο κάθε μοχθηρός 

(Ψαλμός 106 – 40,41,42)

Πόσο προφητικά, τούτος ο ψαλμός προλέγει τα μέλλοντα! 

Διότι, έτσι θα γίνει!

Συλλογιέμαι, με ταπεινή βεβαιότητα, ότι τούτοι οι πολιτευτάδες, σακατεμένοι από την αλαζονική εμμονή τους, τις εμπαθείς μικρολογίες τους και τα φρικτά ψηφίσματά τους, εκεί θα οδηγηθούν, σε άβατα κι άγνωρα μέρη και αποκαμωμένοι, με γυμνή ψυχή, θα καταλήξουν στον γκρεμνό.

Το δυστυχές είναι ότι δε θα μάθουν ποτέ από τους ταπεινούς και πράους πώς μυρίζει η ελευθερία και πόσο γλυκιά στα χείλη ανακάθεται η ελπίδα.

Βέβαια, χαίρονται τώρα, μέμφονται τους αθώους, τους λοιδορούν, σκηνοθετώντας ένα τοπίο ταραχώδες, ανέλπιδο, απατηλό.

Όμως, «όλα αυτά είναι μια θλιβερή σκηνοθεσία, μια αξιοθρήνητη απάτη».

Γι’ αυτό συνάνθρωποι, όλοι εμείς δεν πρέπει να τους φοβόμαστε.

Μας κλείνουν την πόρτα; Δεν ανησυχούμε, γιατί η πίστη θα μας οδηγήσει ν’ ανοίξουμε μιαν άλλη, και σαν την ανοίξουμε φως ιλαρό θα ξεχυθεί στις ψυχές μας.

Φράζουν τους λόγους μας με ανόητες συκοφαντίες; Το βλέμμα μας έχει βαθύτερες ρίζες για ν’ αναγεννήσει τη φωνή και να την κάνει προσδοκία.

Λαβώνουν τα γόνατά μας για να μη βαδίζουμε ορθοί;

Πόσες ευλογίες παίρνουμε μονάχα με μετάνοιες!

Ας κρατήσουμε, λοιπόν, γερά και υψηλά το φρόνημα, ας υπομείνουμε, ας αγωνιστούμε!

Θα’ ρθει η μέρα, αυτή η ευλογημένη μέρα που «θα σηκωνόμαστε το πρωί από τον ύπνο και θα γελά ο κόσμος του Θεού».

Θα’ ρθει η μέρα που θ’ ανοίξουμε τόσο διάπλατα τις αγκαλιές μας που οι Αγγέλοι θά ‘ βρουν ουρανό ν’ ανοίξουν τα φτερά τους.

Γι’ αυτό συνάνθρωποι, ας υπομείνουμε, ας αγωνιστούμε, νύχτα μέρα, ωσάν τον Διγενή που πάλευε με τον θάνατο κι αθάνατος κρατήθηκε.

Γι’ αυτό Ζωή, Σοφία, Ειρήνη, Λάμπρο, Νίκο, Περικλή, με τ’ αγιασμένα ονόματά σας και την ευλογία που πήρατε από του παπά το χέρι...

και σεις όλοι οι Υγειονομικοί,

που ήρωες σας βάφτισε των ανθρώπων η ευγνωμοσύνη,

και μεις οι απλοί, παρόντες όλοι μας, 

ας συνομιλήσουμε με την ιστορία τούτου του τόπου κι ας την πείσουμε με τιμιότητα και θέληση, να τυπώσει στις σελίδες της, ότι εμείς δούλοι είμαστε της ελευθερίας που ο Κύριος μας δώρισε και ουδέποτε δούλοι του φόβου και της αθλιότητας θα γίνουμε.

Στεκόμαστε σταθεροί!

Με πάθος ψυχής και αγώνα αγαθό!

Ιωάννα Α. Αγγελή, Εκπαιδευτικός