Δος μοι τούτον τον ξένον
Τον ήλιον κρύψαντα τας ιδίας ακτίνας
και το καταπέτασμα του ναού διαρραγέν
τω του Σωτήρος θανάτω, ο Ιωσήφ θεασάμενος
προσήλθε των Πιλάτω και καθικετεύει λέγων:
«Δός μοι τούτον τον ξένον,
Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου τον ξένον.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
όστις οίδε ξενίζειν τους πτωχούς και τους ξένους.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
Ον Εβραίοι τω φθόνω απεξένωσαν κόσμω.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη.
Δος μοι τούτον τον ξένον,
ον η μήτηρ ορώσα νεκρωθέντα εβόα:
Ω Υιέ και Θεέ μου, ει και τα σπλάχνα τριτρώσκομαι
και καρδίαν σπαράττομαι νεκρόν σε καθορώσα
αλλά τη ση αναστάσει θαρρούσα μεγαλύνω».
Και τούτοις τοις λόγοις δυσωπών τον Πιλάτον
ο ευσχήμων λαμβάνει του Σωτήρος το σώμα,
ο και φόβω εν σινδόνι ενειλήσας και σμύρνη,
κατέθετο εν τάφω τον παρέχοντα πάσι
ζωήν αιώνοιν και το μέγα έλεος.
2 σχόλια:
...δώς μοι τούτον τον ξένον...
το παιδι μου...το..."δύσκολο"(!)
...
...δώς μοι τούτον τον ξένον...
την σύζυγό μου...που δεν γνώρισα ποτέ πραγματικά ώς τώρα...
αλλα και...
τον ταλαίπωρο τον εαυτούλη μου...
που τον τσακίζω ασυναίσθητα μιά ζωή
από...ύφαλο σε ύφαλο...
από...κακοτοπιά σε κακοτοπιά
απαιτώντας του
κάθε τι ά χ ρ η σ τ ο...
κι αχρείαστο και περιττό...
τσακίζοντάς τον...
α χ ρ η σ τ ε ύ ο ν τ ά ς τον ...
μέχρι τέλους...
...ανώφελα...
Είναι συγκλονιστικό, ο Υιός του Θεού από βρέφος διωγμένος-ξένος για το πλάσμα Του. Το καταλάβαμε και στα χρόνια των διωγμών από τις εκκλησίες. Αυτό με έτρωγε: τι τους φταίει ο Χριστός; Μας έδωσε τα πάντα και τον Εαυτό Του.
Δημοσίευση σχολίου