Την άνοιξη πάντοτε συνοδεύει η Ανάσταση. Η πνευματική μας άνοιξη σίγουρα θα μας οδηγήσει και στη λαμπροφόρο μας ανάσταση. Και είναι χειμώνας και θάνατος όχι μόνο το βιολογικό μας τέρμα, αλλά και κάθε τι που φθείρει το σώμα και την ψυχή, το κακό, η ακόρεστη ικανοποίηση των επιθυμιών, το άγχος, η αρρώστια! Μα πάνω απ᾿ όλα, θάνατος είναι η απομάκρυνση από το Θεό, από την ελπίδα μας! Θάνατος είναι η απώλεια κάθε ελπίδας. Θάνατος είναι όταν δεν αγαπάμε! Θάνατος είναι κάθε απώλεια νοήματος και δίψας για τη ζωή!
Πόσο θλιβερή θα ήταν η ζωή μας χωρίς την πίστη και την ελπίδα της αναστάσεώς μας! Τί είναι ο τάφος χωρίς την ελπίδα της αναστάσεως! Σκοτάδι. Απελπισία. Πίκρα. Απογοήτευση. Τί δίνει η ανάσταση του Χριστού; Χαρά. Ελπίδα. Φως. Θάρρος. Ενθουσιασμό. Πόσο δίκιο έχουν οι Πατέρες μας, που ύμνησαν τον αναστάντα Σωτήρα Χριστό με τα λόγια: «Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τῷ προϊόντι Χριστῷ ἐκ τοῦ μνήματος, ὡς νυμφίῳ. Καί συνεορτάσωμεν ταῖς φιλεόρτοις τάξεσι Πάσχα Θεοῦ τὸ σωτήριον».
π.Γεώργιος Κονισπολιάτης
1 σχόλιο:
ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ τα ΘΛΙΒΕΡΑ που υπάρχουν στην επίγεια ζωή μας (ασθένειες ψυχής και σώματος, ψυχικός και σωματικός θάνατος, άγρια-σκληρή επανάσταση ολόκληρης της άλογης δημιουργίας εναντίον των ανθρώπων, η κάθε είδους ανθρώπινη κακία, ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΝΑΓΚΗ να τρώμε τροφή και να πίνουμε νερό), παρουσιάστηκαν ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ από την πτώση του Αδάμ και της Εύας στον αρχαίο Παράδεισο του Θεού.
Εννοείται ότι και οι δικές μας και προσωπικές μας αμαρτίες (είναι η σύγκρουση μας με το θέλημα του Θεού), επιβαρύνουν την προαναφερόμενη θλιβερή κατάσταση.
Δημοσίευση σχολίου