Eνα βράδυ που το παρόν μου
με κερνούσε κώνειο..και βάφτιζα
τα πάνω κατω και τους πυθμένες
ουρανούς..με το που μπήκα
στο νετ το 2007 πληκρολογώντας
καποια δυσκολη λέξη βρέθηκα μπροστα
σε αυτή τη Φωτο μέσα στο ιστολόγιο σου.
Στο μέσον της ερήμου ξεχνάς τι σημαίνει
αρχη ξεχνάς τι ειναι τελος...ετσι ημουν
τότε...δεν θα ξεχάσω όμως ποτε εκεινο
το βράδυ.Ειχα χάσει τη γιαγια μου προσφατα
και η Αιμιλία ηταν ολόιδιααα..!!!
με αφορμή λοιπόν αυτη τη φωτο ξέσπασα
σε λυτρωτικό κλαμα..αποδεχτηκα τη φυγή της
και γνωρισα τον πρωτο μου φίλο μέσα εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου