Φιλοσοφικό κίνημα που εξαπλώνεται με γοργούς ρυθμούς συναντώντας λάτρεις αλλά και πολέμιους.
Πρόκειται για την τελειοποίηση του ανθρώπου. Του ανθρώπου που έσπασε τα όρια της "ελαττωματικής" φύσης του και αγγίζει επιτέλους τα όρια της Ευτυχίας, φτάνοντας μέχρι την Αθανασία.
Ο "τέλειος" αναβαθμισμένος άνθρωπος του μέλλοντος, δεν θα κρυώνει, δεν θα πεινάει, δεν θα πονάει, δεν θα αρρωσταίνει, δεν θα γερνάει.
Ακόμα και ο ψυχικός πόνος μιας απώλειας ή μιας αποτυχίας θα θεραπεύεται ευθύς με ένα σαρωτικό delete των στοιχείων της μνήμης που προκάλεσαν το δυσάρεστο αίσθημα του πόνου.
Οι "τέλειοι" άνθρωποι θα έχουν την δυνατότητα να ελαχιστοποιήσουν μέχρι και να εξαλείψουν τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα της φτώχειας και της εγκληματικότητας καθώς και τα περιβαλλοντικά προβλήματα της μόλυνσης και της καταστροφής του πλανήτη.
Προς αυτήν την κατεύθυνση της υπερ-ευτυχιας που μας επιφυλάσσει το μέλλον, αρωγός και στυλοβάτης θα είναι η επιστήμη, η οποία θα φέρει την μεγάλη έκρηξη πρωτόγνωρων επιτευγμάτων, τα οποία θα γεννούν συνεχώς νέες ανακαλύψεις, οι οποίες με την σειρά τους θα τελειοποιούν συνεχώς την ζωή του ανθρώπου, αλλάζοντας πια όχι μόνο το περιβάλλον του, αλλά μεταλλασοντας τον ίδιο τον άνθρωπο.
Είναι κακό όλο αυτό;
Που έγκειται ο κίνδυνος;
Είναι λάθος ο άνθρωπος να στοχεύει στην ευτυχία του;
Αυτό δεν έπρατταν όλες οι γενεές εδώ και αιώνες;
Είμαστε πλέον τόσο κοντά για να το πετύχουμε!
....................
Τι λείπει όμως από αυτό το ελκυστικό σενάριο που τείνει να γίνει πραγματικότητα μέσα στις επόμενες δεκαετίες;
Ο Θεός.
Στον μετανθρωπισμό δεν βρίσκεται πουθενά ο Θεός.
Είναι περιττός έως και άχρηστος.
Ο άνθρωπος αυτοτελειοποιείται τόσο στην φυσιολογία του, όσο και στην ηθική του. Κοντρολαρει αριστα τα κακά συναισθήματα και γίνεται από μόνος του ανώτερος ακόμα και στην αγάπη.
Ο άνθρωπος επιτέλους, νικά τον θάνατο, αυτοϊαινεται , δεν γηράσκει, δεν πεθαίνει ποτέ. Όχι μόνο αυτό. Μπορεί να επαναφέρει πίσω στην ζωή, με την βοήθεια της επιστήμης, αγαπημένα του πρόσωπα που έχουν πεθάνει. Μιλάμε δηλαδή για ανάσταση νεκρών!
Τι είναι όλο αυτό αν δεν είναι ένας επίγειος παράδεισος;
Γιατί να έχουμε ανάγκη τον ουράνιο;
Θα γινουμε τέλειοι, αθάνατοι, και θα ζούμε σε ένα περιβάλλον από όπου απουσιάζει κάθε λύπη και στεναγμός!
........................
Για τον άνθρωπο που αγωνίζεται να παραμείνει άνθρωπος και να μην γίνει ποτέ μετάνθρωπος, όλα αυτά φαντάζουν ως μια γελοία καρικατούρα.
Γιατί ο Τέλειος Άνθρωπος ήρθε. Έζησε και περπάτησε στην γη. Προσκυνηθηκε ως βρέφος, μαρτύρησε την Αλήθεια, όντας ο ίδιος η Αλήθεια. Ανέβηκε στον Σταυρό, σήκωσε στους ώμους του την "ελαττωματική" μας φύση ένεκα της αμαρτίας, νίκησε τον θάνατο και μας υποσχέθηκε αιώνια ζωή. Μας χάρισε την θέωση. Έγιναν οι άνθρωποι κατά χάριν Θεοί, γευόμενοι την όντως Ζωή.
Η Επιστήμη που μας οδηγεί ολοταχώς σε αυτό το εωσφορικο μοντέλο- καρικατούρα της παραδεισενιας ζωής, δεν έχει πια καμία ευλογία από τον Δημιουργό και Ουράνιο Πατέρα.
Πρόκειται για μια ψυχοπαθολογικη κατάσταση, για μια τρέλα, που συμπαρασύρει στον όλεθρο όλη την ανθρωπότητα.
Ο άνθρωπος τίποτα καλό δεν μπορεί να πράξει μόνος του. Απολύτως τίποτα.
Μας διαβεβαίωσε για αυτό ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Άνευ εμού ού δυνασθαι ποιείν ουδέν.
Η "τελειότητα"που μας υπόσχονται δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια διαβολική εμμονή να γίνουμε χριστοί στην θέση του Χριστού ...από μόνοι μας. Να γίνουμε δηλαδή αντιχριστοι.
Ο σκοπός και το σχέδιο του Εωσφόρου εδώ και αιώνες!
Εμείς όμως θέλουμε να γίνουμε Άγιοι.
Που πάει να πει Χριστοί κατά χάριν.
Το σχέδιο του διαβόλου δεν θα νικήσει ποτέ το σχέδιο του Θεού.
Είναι όμως τόση η τρέλα του και η κακία του που δεν το βλέπει.
Τέτοια εωσφορικη τρέλα διακατέχει και τους υπηρέτες του.
Εμείς όμως θέλουμε να λεγόμαστε τέκνα του Θεού.
Ξέρουμε ότι τέλειος άνθρωπος είναι αυτός που αρνείται τον κόσμο, που συγχωρεί, που μετανοεί.
Αυτός που ο Θεός τον αγιάζει.
..............
Μην φοβάστε. Μια δαιμονική τρέλα είναι.
«Μετά την μπόρα την δαιμονική θα 'ρθει η λιακάδα η θεϊκή» * Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.
Θωμαή Στεφανοπούλου
1 σχόλιο:
Δημοσίευση σχολίου