+Mοναχός Καλλίνικος Κερασιώτης – Εἰς μνημόσυνον

Μοναχός Καλλίνικος Ἁγιορείτης  στην έρημο της Κερασιάς(1 Ιουλίου 2013 – 23 Απριλίου 2016)

 Λόγια του που κατέγραψε η αδελφή του από τότε που εκδηλώθηκε η ασθένεια του (καρκίνος στον εγκέφαλο) μέχρι την κοίμηση του.

ΒΟΣΤΩΝΗ 2013:

Για την προσευχή:

Όταν η αδελφή του, του είπε ότι προσεύχεται να τον
θεραπεύσει ο Θεός, της είπε: «Να προσεύχεσαι να γίνει το θέλημά Του και να μου δίνει υπομονή ο Κύριος.»

Για την ασθένειά του:

«Είναι ευλογία Κυρίου αυτό που μου συνέβη. Δεν ξέρω
τι θα γίνει. Με την ιατρική ό,τι μπορούμε κάνουμε. Αλλά ο Κύριος ό,τι πει.
Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να μη χάσω την ψυχή μου. Αν θεραπευτώ βέβαια, πολύ καλά. Αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι να είμαι στη Χάρη του Κυρίου. Να έχω χαρά και μέσα και προς τα έξω.»

Η Αργυρώ, που μας πήγαινε στην εκκλησία έλεγε: »
Έχει τη χαρά μέσα του και τη μεταδίδει στους άλλους!»

Στη Βοστώνη που έψαλε, όλοι ήθελαν να μπορεί να
έρχεται στην εκκλησία για να ψάλλει, γιατί έλεγαν ότι ψάλει από την ψυχή του για αυτό είναι τόσο κατανυκτικός.

Η μαμά της μικρής Μαρίας που είχε μελάνωμα και
ήρθε στη Βοστώνη για θεραπεία από την Καστοριά, περίμενε να του μιλήσει μετά τη Θεία Λειτουργία. Της μίλησε για τον Θεό, για το πώς να αντιμετωπίζει την ασθένεια.  Αργότερα η μητέρα αυτή είπε σε μένα (την αδελφή του) ότι ένιωσε ανάλαφρη, ότι πετούσε, αφότου του μίλησε.

Για τους νοσηλευτές ο π. Καλλίνικος είπε: «Πόσο
θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι τόσο κοντά σε αυτούς που πονάνε, που το ζούνε μαζί τους».

Όταν τον ρωτούσα πού θα πάει μετά τη Βοστώνη:

«Δεν θέλω να έχω επιθυμίες, δεν θέλω να κάνω σχέδια.
Θέλω να είμαι ανοιχτός για να ακούω το θέλημα του Κυρίου.»

Αποχαιρετώντας με (πήγαινε στην Αριζόνα, στον Άγ.
Αντώνιο) μου είπε που τον διακόνησα: «Ο Θεός να σε ευλογήσει για αυτό που έκανες. Ναείσαι κοντά στους Άγιους Πατέρες.»

 

ΑΡΙΖΟΝΑ, Άγ.
Αντώνιος ΜΑΡΤΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2014

Για την ασθένειά του:

«Ο Θεός επιτρέπει να γίνονται αυτά (οι ασθένειες)
για να ξεκολλήσουμε από τα γήινα. Ευχαριστώ τον Θεό γιατί επιτρέπει να μου
συμβαίνει αυτό και καθαρίζομαι.»

«Στεναχωριέμαι που δεν βοηθώ στο μοναστήρι». (ενώ βοηθούσε στην κουζίνα όταν μπορούσε να
περπατήσει. Όταν άρχισε να πέφτει και ήταν πολύ αδύναμος και με την περπατούρα,
δεν πήγαινε).   Ο Γέρων Εφραίμ του
απάντησε: «Αυτός είναι κοσμικός λογισμός. Μας έδωσες την ευκαιρία να
ασκήσουμε έργο αγάπης».

 

ΑΡΙΖΟΝΑ,
νοσοκομείο ΙΟΥΛΙΟΣ – ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2014

Γιατην κατάσταση που τον έφερε η ασθένειά του, να χάσει δηλαδή την αυτονομία του και να χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων στις καθημερινές λειτουργίες του: 

Μουείπε την ιστορία ενός μοναχού, που ήταν στην αναπηρική καρέκλα και του είπε οΚύριος: «Πρέπει να καθίσεις στην αναπηρική καρέκλα για να δώσεις τηνευκαιρία στους άλλους να βοηθήσουν, να προσφέρουν, να δείξουν την αγάπη
τους».

Μουέλεγε όταν πρωτοάρχισε να είναι εξαρτημένος από τους άλλους:  «Είναι εύκολο να δίνουμε αλλά δύσκολο να
δεχόμαστε.»

«Έναςτρόπος να δείχνουμε την αγάπη μας ο ένας άνθρωπος στον άλλον, είναι με το ναδίνουμε και να δεχόμαστε.» 

«Ταπείνωση είναι να είσαι υποχρεωμένος να δέχεσαι βοήθεια.»

«Άνγίνω καλά, θα ήθελα πολύ να κάνω ένα διακόνημα που να βοηθάω τους άλλους, όπως αυτοί
που βοηθάνε εμένα. Από παλιά το ήθελα.
Θέλω να βοηθάω αυτούς που έχουν ανάγκη όπως κι εγώ.  Άν θέλει ο Θεός θα μπορούσα να κάνω τέτοιο διακόνημα
στο μοναστήρι «.(ήταν στο κρεββάτι, χωρίς
να μπορεί να περπατήσει και μόνο με βοήθεια μπορούσε να σταθεί όρθιος).

Φεύγονταςαπό το κέντρο αποκατάστασης, συγκινημένος, χαιρετώντας νοσηλευτές και φυσιοθεραπευτές:
«Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας, την φροντίδα σας την καλοσύνη σας.
Συνεχίστε την αποστολή σας να βοηθάτε όλους όσους έρχονται εδώ, ανεξάρτητα απότο πόσο πολύ θα ζήσουν, μήνες ή χρόνια».

Στη Γιατρό του είπε: «Εύχομαι ο Θεός να σ’ ευλογεί και να σε φωτίζει, να σουδίνει δύναμη και αντοχή να συνεχίζεις με αφοσίωση να προσφέρεις.»

Σεόσους συναντούσε, μιλούσε για το Λόγο του Θεού και για την Ορθοδοξία. 

 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
2014-16

Για την ασθένειά του:

Σε συζήτηση με άλλον καρκινοπαθή, λίγο μεγαλύτερό του, του μίλησε για το πώς ο ίδιος βίωνε την εμπειρία της ασθένειάς του:

«ΟΘεός έχει τώρα το νυστέρι και με καθαρίζει.
Εγώ το θεωρώ αυτό σαν αγάπη του Θεού προς εμένα.»

Έλεγε την ευχή δυνατά όποτε την είχε μεγάλη ανάγκη.

Στο κρεββάτι, λίγο πριν χάσει τη δυνατότητα να μιλήσει, και έχοντας χάσει τελείως
τη δυνατότητα να κινείται, έγινε η παρακάτω συζήτηση:

Μελίνα:  Αν μπορούσα να πάρω επάνω μου αυτό που έχεις
…

π. Καλλίνικος:  Ο Θεός δίνει κάτι στον καθένα. Σε εμένα έδωσε
αυτό. Ό,τι πει. Σου δίνει κάτι και σου δίνει τη δύναμη να το αντιμετωπίσεις.

Μελίνα: Ναι αλλά και ο ίδιος ο Κύριος είπε: «μη μου δίνεις να πιώ αυτό το πικρό ποτήρι».

π. Καλλίνικος:  Η Αγ. Ευφημία είπε στον Άγ. Παΐσιο ότι
«αν ξέραμε τι μισθό παίρνουμε θα θέλαμε 10πλάσια μαρτύρια να
περάσουμε».   
πηγή