Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός, εκοιμήθη την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου 1995 .Την ευχή του να έχουμε. Αμήν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α΄. 

 Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Πολιτείᾳ ἐνθέῳ καλλωπιζόμενον,

Ἀρχιμανδρίτην θεόπνουν

πανευλαβῶς Γαβριὴλ

εὐφημήσωμεν ὡς φάρον διοράσεως

καὶ ἀσθενούντων ἰατρόν,

οὗ ὁ τάφος δαψιλῶς

ἰσχύος ἐκχέει ῥεῖθρα,

βοῶντες· Πάτερ, εὐλόγει

θεόθεν πάντας τοὺς τιμῶντάς σε.

 

Στίχοι.
Σης ομολογίας, Γαβριήλ, αρότρω
ψυχάς εγεώργησας εν Γεωργία.

Ακίνδυνον πυρ των δε λοιπών τεσσάρων,
Oυς μεν, το πυρ έκτεινεν, ους δε, το ξίφος.
Δευτέρη Aφθονίω και τέτρασι πυρ άορ άθλος.

Συγκλητικοί ποθούντες άφθαρτον γέρας,
Συγκλητικά τμηθέντες αρνούνται γέρα.

Αναμνήσεις από τον τον Όσιο Γαβριήλ (Urgebadze), τον δια Χριστόν Σαλό

Όλοι γνωρίζουν ότι το 1965 ο Γέροντας Γαβριήλ μπροστά σε χίλια άτομα κατά τη διάρκεια μιας διαδήλωσης της Πρωτομαγιάς έβαλε φωτιά σε ένα πορτρέτο του Λένιν. Τότε ήταν μόνο 36 ετών, αλλά, παρ΄όλα αυτά, έμοιαζε με γέρος. Εξ αιτιας αυτής της πρωτάκουστης πράξης, υπεμεινε πολλές κακουχίες, δυσκολίες και πολλα βασανιστήρια. Μερικοί ιεράρχες απέριπταν τον Γέροντα, αλλά αυτός δεν κατέκρινε ποτέ κανέναν. Τα μεσάνυχτα ανέβαινε με τα πόδια στον Ιερό ναό στο Όρος Δαβίδ, και εκεί το πρωί τον κοινωνούσαν κρυφά.

Το πνευματικό τέκνο του Γέροντος Γαβριήλ ο Οτάρ Νικολαïσβίλι θυμάται:
– Συχνά έλεγε ότι κατά τη διάρκεια πολλών ετών ταπεινώθηκε με κάθε δυνατό τρόπο «ένεκεν της αλήθειας και της αγάπης προς τον Κύριο» και δεν του επιτράπηκε να μετέχει ούτε στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. «Είχα συνηθίσει να πηγαίνω στη Ρωσία με τα πόδια για να κοινωνήσω», θυμόταν ο Γέροντας Γαβριήλ. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσα χιλιόμετρα έπρεπε να περπατήσει και πόσα δύσκολα μονοπάτια περνούσε πριν φτάσει στη Ρωσία και πόσες δοκιμασιές και πειρασμούς υπέφερε – μόνο ο Θεός το ξέρει!

Με τη χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου και τη μεσολάβησή της, στον Γέροντα επέτρεψαν επιτέλους να μετέχει στο Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Όπως θυμάται ο Αρχιεπίσκοπος Αρτσίλ Μοντιασβίλι (Archil Mindiashvili), πνευματικό παιδί του Γέροντος Γαβριήλ, στον τότε Πατριάρχη Εφραΐμ, πριν από την Θεία λειτουργία στη γιορτή του Χιτώνα του Κυρίου (στα Γεωργιανά Svetitskhovloba), εμφανίστηκε η Υπεραγία Θεοτόκος και του είπε: «Δεν θα δεχτώ τη θυσία από εσάς, αλλά μόνο από τον Γαβριήλ».

Αργότερα ο ίδιος ο Γέροντας διηγήθηκε:
«Εκείνη την ημέρα έμεινα στο Σβετιτσχοβέλι. Την αυγή, ένιωσα σαν κάποια άγνωστη δύναμη να με οδηγεί στο ιερό. Ο Πατριάρχης Εφραίμ και οι κληρικοί ήταν εκεί, έπρεπε να ξεκινήσουν την εορταστική λειτουργία – καθώς ο Κύριος και η Υπεραγία Θεοτόκος εμφανίστηκαν στην εκκλησία, σταμάτησαν τον Πατριάρχη και του είπαν: «Δεν θα δεχτούμε τη θυσία χωρίς τον Γαβριήλ!». Όταν άνοιξα τα μάτια μου, ένιωσα ότι ο Χριστός και η Μητέρα του Θεού με παρηγορούσαν! Ήμουν σίγουρος ότι θα γινόμουν δεκτός στην Θεία Κοινωνία.

Σε λίγο καιρό, ο Πατριάρχης έστειλε τους ιερείς να με βρουν και μετά με κάλεσε στο ιερό. Ρώτησε αν ήμουν έτοιμος για την Θεία Κοινωνία. Του απάντησα ότι ήμουν έτοιμος. Τότε ο Πατριάρχης κάλεσε τους ιερείς και τους ευλόγησε να με ντύσουν για να λειτουργήσω μαζί του».
Και έτσι έγινε. Εκείνη την ημέρα ο Πατριάρχης Εφραίμ και ο μοναχός Γαβριήλ λειτούργησαν μαζί. Βλέποντας τον Γέροντα Γαβριήλ, όλοι οι ενορίτες έκλαψαν από χαρά. Όλο το ποίμνιο ήταν χαρούμενο.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ο Γέροντας Γαβριήλ δίδαξε πρακτικά μαθήματα ταπεινότητας, υπακοής και αγάπης.

 

Ο μεγάλος άγιος της Γεωργίας Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής († 1995)

η συνέχεια...