«Διώκτης Τύραννος» ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας;

 

 Γράφει ο Μέτοικος 

Στην  Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο επίσκοπος Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως Αθηναγόρας, εισηγήθηκε την εφαρμογή ενός «ενιαίου πλαισίου προστασίας των στελεχών της Εκκλησίας», από τις επιθέσεις εκείνων των πιστών που φρονούν: όσα οι Απόστολοι εδίδαξαν, που λαλούν όσα οι Διδάσκαλοι εδογμάτισαν, που κηρύσσουν Χριστόν τον αληθινόν Θεόν και τιμούν «τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι…».

 Αλλοίμονο! Ο Ιλίου Αθηναγόρας μεταλλάχθηκε και, από επίσκοπος φάνηκε διώκτης τύραννος των ευσεβών;

Με εισήγησή του στην Ιεραρχία, αντί να προτείνει η «χλιαρή πίστη» των επισκόπων να γίνει ένθερμη, να σταματήσει η «ἐκκοσμίκευση τῆς συνοδικότητας», να ανακοπεί η «ἀλλοίωση τοῦ φρονήματος τῆς Ἐκκλησίας», να πάψουν από τους επισκόπους τα φαινόμενα «ἀνυπακοής καί ἐγωιστικής αὐτοδιάθεσης», να σταματήσουν τα «ψήγματα προτεσταντισμοῦ καί αἱρετικῶν δοξασιῶν» από τους επισκόπους και, επιτέλους, να εγκολπωθούν οι επίσκοποι το «γνήσιο ὁμολογιακό πνεύμα» ώστε να ειρηνεύσει το χριστεπώνυμο πλήρωμα, προτείνει:

Τους πιστούς χριστιανούς «πού βασανίζονται ἀπό μιά περίπλοκη ψυχοπαθολογία» και, με τα κείμενά τους «καλοῦν τόν λαό σέ ἀποτείχιση ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀνυπακοή στήν Ἱερά Σύνοδο»! ή να τους «αγνοήσουμε» αφήνοντας τους «νά συνεχίσουν νά δροῦν ἀνεξέλεγκτα ἐντός κι ἐκτός Ἐκκλησίας, σκανδαλίζοντας τούς πιστούς κι ὁδηγώντας πολλούς ἐξ αὐτῶν στήν ἀπόλυτη πλάνη καί σέ πράξεις πού ἐλλοχεύουν πολυεπίπεδους κινδύνους» ή, να τους αντιμετωπίσουμε εφαρμόζοντας «ἕνα ἑνιαῖο πλαίσιο προστασίας τῶν στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ποιμνίου μας ἀπό τίς ἐπιθέσεις τῶν πάσης φύσεως δημαγωγῶν, συνωμοσιολόγων καί ὑβριστῶν τοῦἔργου καί τῆς προσφορᾶς μας»!!!

Ποιους καλεί, ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας, να αποδεχθούν την εφαρμογή του σκοτεινού και, πάντως, δυσοίωνου «πλαισίου προστασίας» που προτείνει; Μα, τους συνεπισκόπους του, δηλαδή, αυτούς που εκλέγονται «μόνο με το παρασκήνιο», όσους υπέστησαν κατά τον οφικιάλιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου Χρήστο Γιανναρά μια «κυριολεκτικά υπαρκτική μετάλλαξη και από σερνάμενες κάμπιες μεταμορφώθηκαν σε χρυσοστολισμένες πεταλούδες» και ντυμένοι, πάντα κατά τον οφικιάλιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με «Σάκο αυτοκρατορικό και μανδύα με «ουρά», μίτρα και σκήπτρο επίσης του «άρχοντος και δεσπότου βασιλέως», με τον διάκονο να τους κρατάει την «ουρά», έγιναν «σεβασμιότατοι, [που] όλοι γονατίζουν μπροστά τους και [τους] προσκυνούν».

Ποιοι πρέπει να αντιμετωπιστούν διωκόμενοι; Όσοι εγκολπώθηκαν το λόγο του Απ. Παύλου «ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τὸὑπὲρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τὸ εἰς αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ αὐτοῦ πάσχειν».

Τι μπορεί να περιλαμβάνει αυτό το «ἑνιαῖο πλαίσιο προστασίας τῶν στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας», του οποίου ο εισηγητής φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται ότι οι Χριστιανοί δεν πτοούνται από διώκτες τυράννους, ότι η Εκκλησία δεν αντέχει και άλλη διχόνοια, ενώ αγνοεί ότι η ουσία Της είναι η καλλιέργεια της ομόνοιας και ενότητας;

Τι μπορεί να σημαίνει, γιαυτήν την «ομόνοια και ενότητα», η απόφαση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος για «Τήν λήψη τῶν ἀπαραίτητων μέτρων γιά τήν ἀνάσχεση τοῦ κύματος ἀνάδειξης «αὐθεντιῶν», οἱὁποῖες δροῦν διασπαστικά ἐντός του Σώματος τῆς Ἐκκλησίας»;

Ποια τα απαραίτητα μέτρα, που θα περιορίσουν τις «αυθεντίες», αφήνοντας το ρόλο αυτό στους «χθεσινούς «Μήτσους», «Κώτσους» ή «Παναγήδες»;

Μήπως οι αφορισμοί; Ασφαλώς, σύμπασα η Ιεραρχία όπως και ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας, γνωρίζουν ότι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουν ακουσίως, βεβαίως-βεβαίως, συμμάχους τους εχθρούς της Εκκλησίας και, εδώ, δεν νοούνται οι επίσκοποι, αλλά οι δυνάμεις εκείνες που διακρίνονται για το αντικληρικό τους μένος και ελέγχουν Μέσα Κοινωνικής Αποβλάκωσης. Με τον πρώτο αφορισμό θα ξεσηκώσουν και τις πέτρες, προκειμένου να κατηγορήσουν την Εκκλησία για σκοταδισμό!

Λοιπόν, αν όχι ο φόβος του αφορισμού, ποιο μέτρο σωφρονισμού μπορεί να κρύβει αυτό «το πλαίσιο προστασίας των στελεχών», που αποδέχθηκε η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος; Με ποιον τρόπο δεν θα «δοθεί χώρος στους διώκτες των επισκόπων να επεκταθούν»;

Μήπως θέτοντας σε αργία, όσους Ιερείς υπερασπίζονται φανερά την Ορθοδοξία;

Με τον τρόπο αυτό, οι επίσκοποι θα αποκαλυφθούν ως λυκοποιμένες και, δεν θα αποτειχίσουν έναν Ορθόδοξο Ιερέα, αλλά εκατοντάδες Ορθοδόξους χριστιανούς!

Είναι μια κάποια λύση τα «κέντρα αναμόρφωσης»; Το μέτρο αυτό έχει σοβαρές δυσκολίες, διότι, όπως όλα τα κέντρα «ανάπλασης» χαρακτήρων και πιστεύω, για να είναι αποδοτικά πρέπει να έχουν ένα αυστηρό σύστημα απόλυτου φυσικού και ψυχολογικού ελέγχου.

Αναμφίβολα, στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπάρχουν επίσκοποι που σπούδασαν επιτυχώς την επιστήμη της ψυχολογίας για να τα διευθύνουν, όμως, η δυσκολία βρίσκεται στο ότι πρέπει τους χριστιανούς που πιστεύουν το «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις», με τη βία να τους μετατρέψουν σε τροφίμους αυτών των «κέντρων αναμόρφωσης» με ενιαύσια παραμονή για να ολοκληρωθεί η «εκπαίδευσή» τους και, μετά την «οικουμενιστική αναμόρφωσή» τους, θα πρέπει οι «ανανήψαντες» να κάνουν οπωσδήποτε μια εξάμηνη πρακτική, για να βεβαιωθούν οι «αναμορφωτές» ότι το έργο τους πέτυχε.

Η Οργουελική αυτή εκδοχή «προστασίας των στελεχών της Εκκλησίας» δεν υπάρχει στις προθέσεις του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου κρίνοντας, βεβαίως, από τις εισηγήσεις του στην Δ.Ι.Σ και στην Ιεραρχία και, λογικά, δεν πρέπει να υφίσταται ούτε και στο πίσω μέρος του μυαλού των επισκόπων που κάνουν ότι δεν άκουσαν ή, αν άκουσαν, γράφουν στα πορφυρά τους υποδήματα το λόγο του Αγίου Παϊσίου: «Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι καράβι τοῦ κάθε ἐπισκόπου νά κάνει ὅ,τι θέλει»!

Λοιπόν, για τους χριστιανούς, που μοναδικό άρθρο στη ζωή τους είναι το «Ἐμοὶ γὰρ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸἀποθανεῖν κέρδος», προφανώς και δεν έχει καμία αξία το περιεχόμενο του «ἑνιαῖου πλαισίου προστασίας τῶν στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας», αξίζει όμως να ερωτηθούν οι Επίσκοποι Τι σόι «αλιείς ανθρώπων» είναι όταν αποφασίζουν ότι «πρέπει νά ἀποφεύγονται ἀκραῖες ἐνέργειες καί ἐκδηλώσεις καί τά θέματα νά ἀντιμετωπίζονται μέ σύνεση, νηφαλιότητα καί διάκριση, μέσα ἀπό τό συνοδικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας», για να «μή διαταραχθεῖἡἑνότητα μεταξύ Ἱερᾶς Συνόδου καί χριστεπωνύμου πληρώματος, μεταξύ πίστεως καί ἐπιστήμης!!, μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας!!!» και ταυτόχρονα υιοθετούν τις προτάσεις του επισκόπου Ιλίου Αθηναγόρα;

Τέλος, επίσκοπε Ιλίου Αθηναγόρα, ποιοι «ὑποσκάπτουν μεθοδικά τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας»; Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί που τιμούν «τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας», που στοιχούνται στην πίστη των Αποστόλων, στην πίστη των Πατέρων της Εκκλησίας ή, οι επίσκοποι που συνπροσεύχονται με αλλόπιστους, που κοινωνούν Ουνίτες, που αναγνωρίζουν και συλλειτουργούν με τους σχισματοαιρετικούς της βαρθολομαίικης ψευδοεκκλησίας στην Ουκρανία, οι επίσκοποι που μεταδίδουν τη Θεία μετάληψη με πλαστικά κουτάλια και ασπάζονται το Άγιο Ευαγγέλιο και τα ιερά Εκτυπώματα του Κυρίου, της Παναγίας Μητέρας Του και των Αγίων φορώντας φίμωτρο;

Ποιοι «ὑποσκάπτουν μεθοδικά τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας» επίσκοπε Ιλίου Αθηναγόρα;

Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που οδοιπορούν με παρρησία το δρόμο του Θεού, ακούγοντας το λόγο του Κυρίου «ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ θεοῦ τῷ θεῷ» ή οι επίσκοποι που επικροτούν τη δήλωση του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου ότι: «Ὁ τρόπος πού καλεῖται νά λειτουργήσει ἡ Ἐκκλησία καί οἱ ποιμένες της στήν σημερινή ἐποχή εἶναι αὐτός τῆς σχοινοβασίας»!! τουτέστιν της χλιαρότητας! Του φόβου! Του υπολογισμού! Των ίσων αποστάσεων και, πάντως, η λειτουργία της Εκκλησίας και των ποιμένων της με τον τρόπο της σχοινοβασίας, μόνο «γνήσιο ὁμολογιακό πνεύμα» δεν έχει.

Επίσκοπε Ιλίου Αθηναγόρα την κρίσιμη ώρα, θα ακούσετε τη φωνή του Κυρίου: «οἶδά σου τὰ ἔργα, ὅτι οὔτε ψυχρὸς εἶ οὔτε ζεστός· ὄφελον ψυχρὸς ἦς ἢ ζεστός. οὕτως ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σε ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου», διότι δεν είστε επίσκοποι, αλλά σχοινοβάτες!

Δεν γίνεται άνθρωπε να είσαι και με τον Καίσαρα και με το Θεό!

 πηγή