Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2021

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο που λέει "Από Δευτέρα 13/9 θα είμαστε αποκλεισμένοι από το καθεστώς. Από εστίαση, θεάματα, διασκέδαση κι άλλα πολλά που ακολουθούν. Μποϊκοτάζ λοιπόν από μέρους μας σε όλους τους παραχωρητές μαγαζάτορες, καλλιτεχνάδες κι όποιον συναινεί στον εξοστρακισμό μας. Αλληλεγγύη και νοιάξη στα κυνηγημένα κι αλύγιστα αδέρφια μας. Στον κίνδυνο μετριούνται δειλοί και γενναίοι. Το σύμπαν δεν υποκύπτει στους ηλίθιους." 

Active Member

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο ρε τρελέ που μας βάζεις λόγια του Μιχάλη, είναι ένας άνθρωπος με λόγο και άποψη και πάνω από όλα αγωνιστής ,εκτός συστήματος, απέναντι στην ψευτιά και στην βρωμιά από όπου και αν αυτή προέρχεται, σκέφτομαι πολλές φορές την προσέγγιση και τους στίχους του για τον Κύριο μας και Χριστό αλλά και την πατρίδα, έχει ένα ωραίο τραγούδι που λέγεται ,΄΄πρόσφυγας΄΄ και φυσικά μιλάει σαν να είμαστε εμείς οι Έλληνες οι πρόσφυγες .... στην χώρα μας...


Μονάχα σύμβολα τριγύρω και εικόνες
μασόνοι στο σκοτάδι να στήνουνε κανόνες
μια έμμονη ιδέα και μια φοβία
μήπως ποτίσει το μυαλό μου με στημένη βία.
Λόγια πολλά και δεν αντέχω πια
που είναι η πατρίδα μου εκείνη η γλυκιά
που έχει στην πέτρα χαραγμένο λέει το φως
λες να την ξέχασε για πάντα ο θεός.
Και νιώθω πρόσφυγας εδώ που έχω γεννηθεί
σα τους προγόνους μου εδώ έχω στηθεί
για να ξεπλύνω τύψεις και υποσχέσεις να εκπληρώσω
πόσο ακόμα θα πληρώσω.
Έχω σημάδια προσφυγιάς και το γλυκό φιλί γιαγιάς στο μέτωπό μου.
Έχω τον πόνο αδελφό και ένα όνειρο κρυφό για φυλακτό μου.
Κάτω απ' τον ήλιο χωρίς φως, για μένα γκρίζος ο
ουρανός κι όμως υπάρχω.
Παίρνω κουράγιο τραγουδώ, για όλα αυτά που αγαπώ χωρίς να τα 'χω.
Όλα κρατάν καλά κι ο πόνος μεγαλώνει
κι ο φόβος το όνειρό μου συνέχεια πληγώνει
κάνοντας ακόμα πιο βαριά τη μοναξιά μου
στον τόπο αυτό που δανεική είναι κι η χαρά μου.
Στο τόπο αυτό που τα δάκρυα μοιάζουν δώρα
και σκεπασμένη μένει η αλήθεια από το τώρα
ακούω πολλούς να νοιάζονται για μένα
μα όλα τα λόγια πάντα μένουνε θαμμένα.
Γιατί οι σκιές είναι τριγύρω μου πολλές
να βασανίζουν το μυαλό μου με το χθες
γνωστές εικόνες παλιές ελπίδες
μητέρα η πατρίδα κι ας μην την είδες.
Κι ας μη σ' αγκάλιασε ποτέ κοντά της έλα
κλείσε τα μάτια στα χτυπήματα και γέλα
είναι ιερός μας λένε πάντα ο σκοπός και για να νιώσουμε το φως.
Πρέπει να κάνουμε συνέχεια υπομονή
για ένα μέλλον λεει καλό που θα φανεί
μα τους βαρέθηκα όλους που να 'ναι ο θεός,
λες να 'ναι πρόσφυγας κι αυτός;

Eίναι εδώ Ο Θεός Μιχάλη και αδέρφια ...έρχεται....ευτυχώς για μας δυστυχώς για τους άθλιους...