Καθένας τον χρησιμοποίησε κατά πως ήθελε, τον εξυπηρετούσε, τον βόλευε.
Βγήκαν και τα άπλυτα της οικογένειας στην φόρα. Η κόρη το ξεπέρασε και τραγούδησε, εντός του ναού.
Όσο για τα μονίμως άπλυτα των πολιτικών, αυτά απλώθηκαν στα μανταλάκια. Τους είδαμε ανάγλυφα, τους κάναμε άλλη μία ακτινογραφία (η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη) μέσα στο ναό, στην Κρήτη, στις δηλώσεις τους, στις ομιλίες (ο σύντροφος μάλιστα ξέχασε ότι βρίσκονταν σε ναό και έκανε κήρυγμα σαν τον καιρό της Τρίτης Διεθνούς).
Τελικά, από ό,τι αντελήφθην, ο Μίκης που δεν ήθελε σταυρό στον τάφο του κηδεύτηκε "χριστιανικά" και η εκκλησιά χρησιμοποιήθηκε για το σταυροπόδι του πρωθυπουργού, για το κομματικό μανιφέστο του κ. Κουτσούμπα, για το ρεσιτάλ της Μαργαρίτας και για το "θεαθήναι" των... πονεμένων επωνύμων.
Εκείνοι που πόνεσαν και πιθανώς προσευχήθηκαν, ήταν έξω με δάκρυα και τραγούδια.
Εμείς είμαστε με τους "έξω". Και ο Μίκης Θεοδωράκης θα ήταν μ' αυτούς.
Και κάτι ακόμη: Επειδή αυτή η ψυχή που έζησε στην μουσική τώρα ανεβαίνει σε Κείνον που ξέρει καλύτερα απ' όλους τις ψυχές και τις μουσικές, ας προσευχηθούμε δυνατά. Τόσο δυνατά όσο κάποτε τραγουδήσαμε τα τραγούδια του....
(Το τραγούδι που ακολουθεί δεν το διάλεξα τυχαία. Είναι το τραγούδι ημών των... "απ' έξω")
10 σχόλια:
Ακριβώς αυτό,
τα είπες όλα!!!!!!!
Κωνσταντίνα
Υ.Γ. και εγώ απ' έξω...
Ποσο ωραιο κειμενο...Ο Θεοςνα τον λυπηθεί και να τον ελεησει.
Έξοχη παρότρυνση! Πραγματικά εμείς "οι απ' έξω". δηλαδή ο λαός που και ο ίδιος αγάπησε, τον έχουμε στην προσευχή μας, να τον αναπαύει ο Θεός...
ναι!
και φοβήθηκα πως όλη αυτή η
υστερ-ο/ικη-φημία δεν τον συνέφερε πνευματικά,
(σε εποχή που οι λιτανείες ακόμα "απαγορεύονται")
θυμήθηκα απ το γεροντικό τις κηδείες απ τους θανάτους,
του μεν άδικου δημάρχου, με πλούτο λιτανείας
και του ταπεινού γέροντα, απ της ερήμου τα τσακάλια
και πως επηρέασαν αυτοί οι θάνατοι,
την παρουσίαση του καθενός ενώπιον του τελικής κρίσεως
ο μεν, με ξεπληρωμένες τις όποιες μικροδωρεές ίσως είχε κάνει,
ο δε γέροντας, πεντακάθαρη φλόγα,
σβήνοντας και τα όποια μικροσφάλματα...
και έπρεπε και να σιγουρευτώ
ότι το "μίκης" ήταν
υπέρ Μιχαήλ αναπαύσεως.
Ακόμα γαντζωμένος στο φέρετρο του είναι ο Κουτσούμπας?
"Επειδή αυτή η ψυχή που έζησε στην μουσική τώρα ανεβαίνει σε Κείνον που ξέρει καλύτερα απ' όλους τις ψυχές και τις μουσικές, ας προσευχηθούμε δυνατά. Τόσο δυνατά όσο κάποτε τραγουδήσαμε τα τραγούδια του...." @ salos, νομίζω, αν δεν παρερμήνευσα το σχόλιό σου, ότι πρέπει να διαβάσεις άλλες δέκα φορές (κάτι σαν τιμωρία) τον περίφημο επίλογο τού άρθρου.... Και μην ξεχνάμε το Ευαγγέλιο της Κρίσης...
ήλπιζα ότι δεν χρειαζόταν το υστερόγραφο:
ο Μίκης σαφώς δεν ήταν ούτε δήμαρχος ούτε άδικος,
αλλά μια ψυχή που έζησε στην μουσική!
για αυτό και ίσως και ο ίδιος να προτιμούσε
μια πιο ταπεινή, εσωτερική και σιωπηλή
-τόσο απαραίτητες οι σιωπηλές στιγμές στην μουσική-
συμπροσευχή.
συγχωρέστε με που έγινα αφορμή παρεξήγησης.
Γιατί το χριστιανικά μπαίνει σε εισαγωγικά; Ποιοι είμαστε εμείς που θα βάλουμε εισαγωγικά; 1. Μπορούσε κάλλιστα να δηλώσει ότι θέλει πολιτική κηδεία ή και αποτέφρωση. 2.Το φέρετρο που είναι μέσα στο χώμα δεν είχε Σταυρό; 3.Η υπογραφή του με τη λέξη "εγκρίνω" μήπως μπήκε σε σχέδιο τάφου με Σταυρό, το οποίο άλλαξε στην πορεία; Και τέλος, αν κάποιοι κάθισαν σταυροπόδι στον Ιερό Ναό, είναι ευθύνη του δούλου του Θεού Μιχαήλ; Ευχόμαστε ο Νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης να αναπαύσει την ψυχή του και να συγχωρέσει τις αμαρτίες του, όπως ακριβώς και όλων μας.
Ο Χριστός δεν θα καταδικάσει τους αμαρτωλούς, αλλά μονάχα τους αμαρτωλούς που δεν μετανόησαν. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ακόμη και αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ.(Ιερός Χρυσόστομος)
Ετσι ακριβώς
Δημοσίευση σχολίου