Μικρογραφία της Ελλάδας του 2021 - Η ευλογία ενός γέροντα - Επίλογος

 Το κουδούνι χτύπησε μία φορά… ο μπάρμπα-Γιάννης απόρησε για το αργοπορημένο της ώρας και άφησε στο τραπεζάκι του μικρού του σαλονιού την πραγματεία που είχε αφήσει ατελείωτη στον καφενέ… Σηκώθηκε όσο γρήγορα άντεχε το σώμα του και κίνησε να ανοίξει την πόρτα…

Το κουδούνι χτύπησε δεύτερη φορά… «Τώρα, τώρα έρχομαι» αναφώνησε… «τι βιάζεσαι άνθρωπε μου… δεν θα το σκάσω… και να το σκάσω… πόσο μακριά θα προλάβω να πάω…» άκουσε ένα πνιχτό γέλιο από την άλλη μεριά της πόρτας… Το ήξερε αυτό το γέλιο… ωρε λες να είναι αυτός;

Ανοίγει την πόρτα και πέφτει πάνω σε ένα ζευγάρι ζωηρά καταπράσινα μάτια…

ΜΓ- ΒΡΕ!! Καλώς τον Μητσάρα!!! Που ήσουν βρε παλιοσκερβελέ τόσο καιρό;

Ο Δημήτρης του δίνει ένα εγκάρδιο χαμόγελο… Απλώνει τα χέρια του για μία τεράστια αγκαλιά…. Ο μπάρμπα-Γιάννης ανταποδίδει με μία πατρική στοργική αγκαλιά που πάντα ανακούφιζε τον «Μητσάρα»…

Δ- Χάθηκα λίγο μπάρμπα μου αλλά ήρθα όπως σου υποσχέθηκα…

 ΜΓ- Αυτό θα σου έλειπε να αθετήσεις σε μένα την υπόσχεση σου…

 Δ- Έλα μου ντε…

 ΜΓ- Έλα κόπιασε στο σαλόνι…

 Ο Δημήτρης ήλθε στο σαλόνι και έκατσε αναπαυτικά στην πολυθρόνα απέναντι από αυτή που καθόταν ο μπάρμπα-Γιάννης… Είχε μόνο το πορτατίφ στο τραπεζάκι ανοιχτό και καναδυο ακόμα σε διάφορα σημεία του σπιτιού… δεν έλεγε να ανοίξει το μεγάλο φως… «Κάνωμε οικονομία στο ρεύμα αλλά και κάνωμε και ατμόσφαιρα» έλεγε. «Τι τα θέμε τα μεγάλα τα φώτα; Στον ανακριτή βρισκόμαστε; Να μας βασανίσουν μήπως;»

 ΜΓ- Να σε φιλέψω ένα γλυκό παιδί μου;

 Δ- Ρε μπάρμπα-Γιάννη… μήπως έχεις κανένα Μίλκο;

 ΜΓ- Αμ έλα που έχω… βλέπεις το ψιχανεμίστηκα το πρωί και όταν βγήκα να πάω στο μπακάλικο, είπα να πάρω ένα, έτσι για να έχω σε περίπτωση που έρθεις… Δεν τα βαρέθηκες αυτά τα λιγδιασμένα τα γάλατα βρε αθεόφοβε;

 Δ- (Γελώντας) Που να τα βαρεθώ; Δώσε μου τέτοια να πίνω και είμαι μια χαρά…

 ΜΓ- Αχ… δε σε πιάνει κανένας εσένα…

 Σύρθηκε αργά στην κουζίνα για να φέρει το σοκολατούχο γάλα… ο Δημήτρης για άλλη μία φορά χάζεψε το λιτό σαλόνι του γηραιού κυρίου, το οποίο όσα «μπιχλιμπίδια» του έλειπαν που πρόδιδαν την παρουσία ενός θηλυκού, άλλες τόσες βιβλιοθήκες είχε σχεδόν σε κάθε τοίχο γεμάτες από βιβλία… Διαβασμένος ο παππούς σκέφτηκε… αυτός όταν πάει στον άγιο Πέτρο με άριστα δέκα θα περάσει τις εξετάσεις…

 ΜΓ- Να το παιδί μου… που έτρεχε ο λογισμός σου;

 Δ- Σε σένα μπάρμπα μου…

 ΜΓ- (Κολακευμένος) Αμ πως;… Χεχεχε… (Κάθεται αναπαυτικά στην πολυθρόνα του)… Και δε μου λες… ποιος καλός άνεμος σε έφερε εδώ σήμερα;

 Δ- Ήθελα να σε δω μπάρμπα-Γιάννη… (τον κοίταξε με ένα μελαγχολικό βλέμμα γεμάτο σοβαρότητα)…

 ΜΓ- (Ο μπάρμπα-Γιάννης κατάλαβε)…   ετοιμάστηκες παιδί μου; Είναι όλα εντάξει;

 Δ- Όλα εντάξει μπάρμπα-Γιάννη… το δούλεψα πολύ…

 ΜΓ- Ξέρεις… έχεις υποστηρικτές… και εσύ και ο Νίκος… δικούς μου ανθρώπους… είναι ένα παλικάρι ο Αργύρης που με τη γυναίκα του σε πάνε πολύ…

 Δ- Αλήθεια παππού μου;

 ΜΓ- Αμ τι ψέματα; Άκουσες ποτέ κούφια λόγια από εμένα Μήτσο;

 Δ- Όχι ποτέ…

 ΜΓ- Έτσι μπράβο… Το λοιπόν… να ξέρεις δεν είσαι μόνο εσύ έτοιμος… με πήρε τηλέφωνο τις προάλλες ο Αργύρης που λες και μου είπε ότι αποφάσισε με το γραφείο του για μια βδομάδα να μην δουλέψουν καθόλου… έβγαλαν και ανακοίνωση…. Έπεισε και το αφεντικό του να το κλείσει τελείως το μαγαζί… Ο μπαγάσας ξεκίνησε να το λέει και σε άλλους… «εγώ στις 14 του μηνός και για μια βδομάδα δεν δουλεύω.. διαμαρτύρομαι για όλα αυτά τα μέτρα… ούτε φόρους θα πληρώσω ούτε τίποτα…»

 Δ- (Γουρλώνοντας τα μάτια) Αλήθεια;

 ΜΓ- Αμ τι ψέματα; Είπαμε Δημήτρη…

 Δ- Είπαμε είπαμε…

 ΜΓ- Φαντάζεσαι βρε παιδί μου να μαζευτεί  κόσμος μέρα μεσημέρι στη Βουλή μπροστά ημέρα εργάσιμη; Έχει να καεί το πελεκούδι…

 Δ- Μπάρμπα-Γιάννη ξεχνάς κάτι μου φαίνεται.. αρχικά δεν είναι σίγουρο ότι θα «ξεθαρρέψουν όλοι να το κάνουν»… και έπειτα έχουμε και τα επεισόδια… θα φάνε πάλι δακρυγόνα… Και τις άλλες φορές δεν είχε ιδιαίτερο αποτέλεσμα… καθοδηγούμενες ήταν..

 ΜΓ- Τούτη δω θα είναι διαφορετική…

 Δ- Που το ξέρεις;

 ΜΓ- Γιατί τούτη δω την ξεκίνησε άλλος ένας λεοντόκαρδος… σαν και εσάς δεν είναι… Αλλά το λέει η ψυχή του… Πήρε και αυτός την απόφαση του…

 Δ- Ίσως να είναι η αρχή που χρειαζόμαστε…

 ΜΓ- Καλά κάνεις και είσαι επιφυλακτικός… Αλλά να… άσε με και μένα να ελπίζω βρε αδελφέ…

 Ότι έλεγε, όσο το έλεγε είχε ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά… πολύ σπάνια τον έβλεπε έτσι… οπότε για να έχει τέτοια διάθεση ο μπάρμπα-Γιάννης, κάτι παραπάνω θα αντιλαμβανόταν…

 Δ- Ωραία… (είπε χαμογελώντας) οπότε θα συμβαδίσει σχεδόν με τα δικά μας…

 ΜΓ- Είσαστε σίγουρα έτοιμοι και οι δύο;

 Δ- Είμαστε…

 ΜΓ- Δημήτρη… να είσαστε έτοιμοι για τα καλύτερα, για τα χειρότερα αλλά όχι μόνο…

 Δ- Δηλαδή;

 ΜΓ- Τούτοι οι κακοχρονεμένοι δεν θα το αφήσουν να περάσει έτσι… θυμήσου το θηρίο πεθαίνει αλλά έχει ακόμα πολλά πλοκάμια που γυρνάνε στον αέρα έτοιμα να σας πατήσουν… Θα σας ζητήσουν διακανονισμό…

 Δ- Το έχουμε υπόψιν μας..

 ΜΓ- Έχετε σκεφτεί τι θα κάνετε;

 Δ- Έχουμε… θα το πάμε μέχρις εσχάτων…

 ΜΓ-  Βρε κονταρμένα… λογαριάζετε καθόλου τη ζωή σας;

 Δ- Ναι…

 ΜΓ- Ναι…;;; ή ΝΑΙ…;;; Δημήτρη;;; Κάτι μου κρύβεις… Σε έχω σαν γιο μου και ανησυχώ για σένα…

 Ο μπάρμπα-Γιάννης μισόκλεισε το ένα μάτι και ανασήκωσε το άλλο φρύδι κοιτάζοντας τον εξεταστικά… Ήταν το βλέμμα που έφερνε τον Δημήτρη σε μία σχετική αμηχανία γιατί δεν ήθελε να πει περισσότερα… υπό άλλες συνθήκες θα του έλεγε τα πάντα γελώντας αλλά αυτή η φορά δεν ήταν σαν όλες τις άλλες…

 Δ- Ο Νίκος και γω ξέρουμε παππού μου…

 ΜΓ- Χμμμ…. (κατέβασε το φρύδι και μισόκλεισε ηττημένος τα μάτια), ας είναι… αφού μου το λες εσύ και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, είμαι ήρεμος…

 Δ- Ώστε σχεδιάζουν να…. «βαρέσουν κανόνι» στις 14 του μηνός ε;

 ΜΓ- Μόνο κανόνι…;;; ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ… Χιχιχιχι…

 Γέλασαν και οι δύο… Συνέχισαν την κουβέντα περί ανέμων και υδάτων… έπιασαν να αναλύουν Σωκράτη (τον αγαπημένο του μπάρμπα-Γιάννη), απάγγειλαν κομμάτια γνωστά από την Οδύσσεια, ανέλυσαν τις ομοιότητες της τωρινής εποχής με τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και ο καλοκάγαθος παππούς έκανε κάποια στιγμή μία τρυφερή αναδρομή στα χρόνια που ήταν παντρεμένος με την συγχωρεμένη κυρά Μαριώ… Ο Δημήτρης πάντα λάτρευε να τον ακούει να μιλάει… ήταν εξαίρετος ομιλητής αλλά και παραμυθάς… ο μπάρμπα-Γιάννης συνήθισε να βάζει αρκετή «σάλτσα» στις διηγήσεις του για να τις κάνει πιο «νόστιμες»…

 Κάποια στιγμή όμως νύχτωσε και ο γερο-πλάτανος έπρεπε να πάει για ύπνο… και για τον Δημήτρη ήταν μεγάλη η αυριανή ημέρα…

 Δ- Λοιπόν μπάρμπα-Γιάννη… ήρθε η ώρα να φύγω…

 ΜΓ- Ναι παιδί μου… πράγματι… θέλω και γω να γύρω το κεφάλι μου να ξεκουραστώ… εκτός και αν έρθει πάλι στον ύπνο μου η κυρα Μαριώ να μου τα ψάλλει που δεν ήταν σιδερωμένα τα σεντόνια… Ωχου γκρίνια βραδινή που έχω να φάω…

 Δ- (γελώντας) μην ανησυχείς παππού μου… είμαι σίγουρος ότι θα σε αφήσει να κοιμηθείς…

 ΜΓ- Ααα… έχω βρει τη λύση… κάνω τον κουφό… χιχιχιχι…

 Δ- Εμ… και μεις το ίδιο κάναμε… κουφαθήκαμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε…

 ΜΓ- Έτσι ακριβώς βρε άτιμο παιδί… Έλα να σε ξεπροβοδίσω τώρα…

 Τον συνόδεψε μέχρι την εξώπορτα και ο Δημήτρης ξεκίνησε να κατεβαίνει τα σκαλιά… Εκείνη τη στιγμή ο κυρ-Γιάννης του φώναξε…

 ΜΓ- Δημήτρη… ωωω τι χαρά έχω… τώρα θυμήθηκα…

 Δ- Τί είναι παππού μου;

 ΜΓ- 14 Σεπτεμβρίου… είναι του Σταυρού… Άντε να δούμε μήπως φύγει αυτή η χολέρα να ανασάνει ο κόσμος καθαρό αγιασμένο αέρα!!! Να σε έχει η Παναγία υπό την σκέπην της παλικαρά μου!

 Και γύρισε χαρούμενος να κλείσει την πόρτα…

 Ο Δημήτρης χαμογέλασε σκεπτόμενος ότι ο Αργύρης και η παρέα του διάλεξαν να αντιδράσουν ουσιαστικά την ημέρα της εύρεσης του Τιμίου Σταυρού… σαν να ήθελα να μας πουν ότι την ημέρα που θα βρεθεί ο Τίμιος Σταυρός, θα είναι και  η μέρα που ο Έλληνας θα βρει το θάρρος να αντιδράσει. Και τι άλλο είπε; Να φύγει η χολέρα… εκεί του ήρθε μία πολύ έντονη ανάμνηση από τα πολιτικά δρώμενα της δεκαετίας του 90. Λίγο πριν πέσει ο πατέρας Μητσοτάκης, ο κόσμος μέσα σε κύμα αγανάκτησης, έβραζε με μία φωνή και ένα σύνθημα «ΑΕΡΑ ΑΕΡΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΧΟΛΕΡΑ», έστειλε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας εκείνη την κυβέρνηση. Του φάνηκε προφητικό καθώς άνοιγε την πόρτα για να μπει στο αμάξι… Καιρός να φύγει και η χολέρα του υγειονομικού αφηγήματος… Πόσα άλλα αφηγήματα θα έρθουν στην πορεία με σκοπό να υποδουλώσουν την ανθρωπότητα; Όσα και να είναι, σκέφτηκε, από εδώ και πέρα τουλάχιστον ο Έλληνας θα έχει ανοιχτά τα μάτια… τίποτα δεν θα είναι όπως πριν… η Ελλάδα ξύπνησε από το πνευματικό της κώμα. Σίγουρα θα πάρει καιρό μέχρι να σταθεί στα πόδια της… αλλά ξέρετε κανέναν εσείς που να έχει ξυπνήσει από το κώμα και να αρχίσει ευθύς να περπατάει και να μιλάει; 

 Πράγματι αν αυτό συνέβαινε σε πανελλήνιο επίπεδο και όχι μόνο για μία ημέρα, τότε θα παρέλυαν τα πάντα στη χώρα και θα ανάγκαζαν την προδοτική κυβέρνηση να οπισθοχωρήσει στα ναζιστικά αυτά μέτρα που ουδεμία σχέση είχαν με την υποτιθέμενη πανδημία. Σε συνδυασμό με την κίνηση του Νίκου και του Δημήτρη, ακόμα και η νέα κυβέρνηση με όλα τα κόμματα μαζεμένα, δεν υπάρχει περίπτωση να αντέξει παραπάνω από μερικούς μήνες… από τα τέλη του 2022 και μετά θα ξεκινήσει ένα άλλο κεφάλαιο για την Ελλάδα, στην οποία ουσιαστικά θα περάσουμε σε μία διαδικασία πλήρους αναδιάρθρωσης η οποία ωστόσο θα κρατήσει χρόνια… Αρκεί που θα ξεκινήσει σύντομα… και αρκεί που θα γίνει με ανθρωπιστικούς όρους που θα διασφαλίζουν την ακεραιότητα του έθνους. Αλλά όλα αυτά σε ένα υποθετικό σενάριο, το οποίο ωστόσο θα θέλαμε μέσα από τα βάθη της ψυχής μας να πραγματοποιηθεί…

 Μετά τιμής και σεβασμού στον αγώνα όλων

 Δημήτριος Ποντίκας.