Αδερφοί και παλληκάρια, γίναμε μαλλιά κουβάρια…

Η είδηση της παραχώρησης Ιερού Ναού ως εμβολιαστικού κέντρου είναι εξωφρενική.

Το γεγονός πως έλαβε χώρα στην Κρήτη μας στεναχώρησε περισσότερο. Αποκάλυψε όμως τη βαθιά αλλοίωση που έχει περάσει από το πετσί στην ψυχοσύνθεση του Νεοέλληνα.

Ανάξιοι της ιστορίας μας είμαστε. Η Ελλάδα γέννησε ήρωες και ηρωΐδες σε κάθε εποχή. Η λεβεντογέννα Κρήτη θυσίασε τα εκλεκτότερα παλικάρια της για τις αξίες του γένους.

Τότε η απειλή και ο εχθρός ήταν ξεκάθαρος. Ξένοι εισβολείς επιβουλεύτηκαν τη λευτεριά μας.

Σήμερα η απειλή επίσης είναι ξεκάθαρη, ο θάνατος. Ο εχθρός όμως όχι τόσο. Κατά πως φαίνεται ο “λεβέντης παπάς”, κατάπιε αμάσητο το αφήγημα περί επικίνδυνης βλακείας των “ανεμβολίαστων”, που στηρίζει αδρά η κυβέρνηση και οι αόρατοι χορηγοί παγκοσμίως.

Στην Κρήτη όμως παλιά, τα παλληκάρια δε φοβόντουσαν το θάνατο.

Την υποδούλωση σε κάθε επόμενη δόση δε θα τη δεχόντουσαν ποτέ.

Αν από ένα εμβόλιο, μη γένοιτο για τη γρίπη ή την πολιομυελίτιδα, πάθαινε κάποια επιπλοκή ένας ενορίτης του λεβέντη παπά, είμαστε σίγουροι πως θα κυνηγούσε την φαρμακευτική στα δικαστήρια μέχρι να πατήσει μαύρο χιόνι.

Αν κάποιος ενορίτης πάθει θρόμβωση ή βρει κάποιο σοβαρό μπελά από τα πειραματικά εμβόλια, ο “λεβέντης κρητικός παπάς” και ο ενορίτης δεν μπορεί να κυνηγήσει στα δικαστήρια ΚΑΜΙΑ φαρμακευτική, κανένα γιατρό, κανένα πολιτικό.

“Τον λεβέντη παπά” αυτό δεν τον προβληματίζει;

Επί του πιεστηρίου: 
Για όσες και όσους ανησύχησαν από την απουσία μέτρων στη δέσμη που εξήγγειλε ο Κικίλιας για την εκκλησία, η απάντηση δεν άργησε. 
Ως μια αλλόκοτη “Πρέσβειρα καλής θελήσεως” η εκκλησιαστική μας διοίκηση, μεταμορφώνει τις αυλές των Ιερών Ναών σε κρεματόρια ψυχών. 

Ο κατήφορος δεν έχει τέλος

 Ελευθέριος Ν. Κοσμίδης, Contributor Editor