“Κάνετε λοιπόν το Σταυρό σας και αρχίστε το ψάρεμα. Σταυρώστε και τα εργαλεία. Σταυροκοπηθείτε και ευχαριστείστε εγκάρδια τον Θεό.”

 

Η ζωή του Αγιορείτη μοναχού έχει μια φοβερή «μονοτονία» αν τη δεις από μακριά, και μια μεγάλη ποικιλότητα σε εξέταση από πολύ κοντά. Κάθε μέρα είναι μια διαφορετική γιορτή Αγίου, με διαφορετικούς ψαλμούς και αναγνώσματα, διαφορετικές επιτρεπόμενες ποιότητες και ποσότητες φαγητού.Αλλά σε μακροεξέταση η ζωή τους είναι προσευχή, ανάγνωση, εργόχειρο και ύπνος. Για όσους δεν έχουν φθάσει σε μεγάλα πνευματικά ύψη, είναι απαραίτητο να κάνουν κάτι που να τους βγάζει από τη «μονοτονία» της καθημερινότητας. Μια από αυτές τις όμορφες «διεξόδους» είναι το ψάρεμα...

 Το διακόνημα στην Μοναχική ζωή: Ο μοναχισμός έχει μοναδικό σκοπό τη μίμηση του Χριστού και την «εν Χριστώ» ζωή. Στο μοναχισμό μπορεί, εάν θέλει κάποιος, να βρει τις πλέον κατάλληλες συνθήκες για τη θεραπεία των ψυχικών πληγών γιατί βρίσκεται μακριά από τα αίτια τα οποία προκαλούν την πτώση στην αμαρτία. Για τον εύρυθμο τρόπο διοικήσεως και διαβιώσεως των πατέρων που ζουν σε μια μονή και για την επίτευξη των άλλων πνευματικών λειτουργιών της ορίζονται από την Ιερά Σύναξη σύμφωνα με τις ανάγκες της, τα διάφορα διακονήματα που έχουν ετήσια διάρκεια.

 Ένα από τα σπουδαιότερα διακονήματα που υπάρχουν στο Άγιον Όρος (όπως του κηπουρού και του μάγειρα, είναι και του Ψαρά. Ό ψαράς αλιεύει ψάρια για διατροφή των αδελφών τις επίσημες ημέρες.ιδικά το ψάρεμα, έχει και «ευλογία»! Δηλαδή, έναν εύλογο λόγο να δικαιολογήσεις την απουσία σου από τη Μονή ή το κελί. Όταν πας για ψάρεμα, να φέρεις δηλαδή τροφή στο κοινόβιο, είναι κάτι περισσότερο από χάσιμο χρόνου. Και μιας και το κυνήγι απαγορεύεται στο Άγιο Όρος, όπως και η γενική κρεοφαγία, δεν υπάρχουν και πολλά άλλα «χόμπι» που να συνδυάζουν και λίγο γυμναστική, απαραίτητα για τους νεαρότερους μοναχούς.