Ενόδια Κωνσταντινουπόλεως

Ω Λόγε του Θεού,
σε Σένα τη γαλήνη βρίσκουμε στο σπίτι όταν μένουμε.
Σε Σένα τον ελεύθερο χρόνο μας αφιερώνουμε.

Δική Σου είναι η ανάπαυσή μας, δική Σου και η έγερση κι η στάση.
Δική Σου κι η πορεία.
Με το δικό Σου νεύμα τώρα βαδίζουμε στον ίσιο δρόμο.
Στείλε μας όμως οδηγό, δεξιό παραστάτη
για να μ’ οδηγεί με στήλη πυρός και με σύννεφο, να κόβει τον πόντο, όρθια τα ρείθρα με το λόγο να κρατάει
και πλούσια να με τρέφει από τον ουρανό πάνω και από τη γη κάτω.

Και ο Σταυρός, όταν με το χέρι σημειώνεται το θράσος του εχθρού να εμποδίζει.

Κι ούτε το μεσημέρι ο καύσωνας να με φλογίζει
ούτε η νύχτα να μου φέρνει φόβο.

Και το τραχύ κι ανηφορικό μονοπάτι να μου το κάνεις λείο κι ευκολοδιάβατο σε μένα το δικό Σου λάτρη,
όπως και πρώτα με το χέρι Σου με σκέπασες πολλές φορές και με προστάτεψες από κινδύνους της στεριάς και της θάλασσας,
από αρρώστιες φοβερές και περιστάσεις δύσκολες.

Κι αφού αίσια όλα, κι όπως ελπίζω, κάνουμε και βρούμε καλό του δρόμου τέλος,
πάλι στους φίλους και στους συγγενείς να επιστρέψουμε και να ‘ρθουμε χαρούμενοι στο σπίτι σε χαρούμενους κι από τους κόπους μας λευτερωμένοι.

Σε προσκυνούμε, ζητώντας και του δρόμου μας το τελευταίο μέρος ευνοϊκό κι εύκολο να το βρούμε

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος