Σαν σήμερα, στις 12 Μαΐου 1992, απεβίωσε ο Νίκος Γκάτσος που από κοινού με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταύρο Ξαρχάκο κ.α. έθεσαν «τον κανόνα του ποιητικού τραγουδιού» στην Ελλάδα. Όμως, το μόνο βραβείο γι αυτόν και το έργο του στην Ελλάδα του δόθηκε το 1987 από τον Δήμο Αθηναίων. Επίσης, το 1991 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Αντεπιστέλλοντος Μέλους της Βασιλικής Ακαδημίας Καλών Γραμμάτων της Βαρκελώνης για τη συμβολή του στη διάδοση της ισπανικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα, ιδιαίτερα του Λόρκα ("Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσες Μεχίας", κ.α.).
Αυτά μόνο τα δύο βραβεία για έναν τόσο μεγάλο ποιητή, μεταφραστή, στιχουργό κι ελληνολάτρη (π.χ. «Με την Ελλάδα καραβοκύρη») .
Τυχαίο ;
1 σχόλιο:
Οι κεντημένες ενορχηστρώσεις
τού Χατζηδάκι...
ανεπανάληπτες...
...
Για την ποιητική στιχουργική
τού Νίκου Γκάτσου...κιχ...
ούτε μάς παίρνει...
ούτε κουτάμε...
(και... λίγος σ ε β α σ μ ό ς
καμμιά φορά...
σίγουρα δεν βλάπτει...
αντιθέτως...άλλωστε...
ο... ωφειλόμενος
ο...προσήκων
μάλλον... τιμά τον σεβίζοντα...)
...
Για τον ρομαντισμό... τώρα...
ειδικά στο μέγα θέμα
τής α ν θ ρ ώ π ι ν η ς φωνής,
που αντιμετωπίζεται ενίοτε
-έστω και... συμμαζεμένα,
όπως εδω-
ώς...ένα ακόμη μουσικό όργανο...
τι να πούμε και τί να κράξουμε...
ώς λίθοι... μεν...
...
αλλά... κι ενδομύχως
μεγαλαυχούντες
e-λίθιοι...
Δημοσίευση σχολίου