Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θα `πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους φτάνει
Στην ερημιά που `χα βρεθεί
με το `να χέρι στο σπαθί
και τ’ άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ που πονά
να τους το κάνω γέλιο
Μα τώρα που `φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να πει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;
4 σχόλια:
Αξέχαστε Τζίμη Πανούση, Ας είναι Ελαφρύ το Χώμα που σε Σκέπασε.Αθάνατος.
Κ.
Τετραπέρατος ανατολίτης..
αλλά, κυρίως, όπως φάνηκε,
... ειλικρινής και
...τίμιος τελικά αναζητητής...
βρήκε την άκρη
από το μπλεγμένο κουβάρι
τού σύγχρονου βίου
και...
είχε και το θ ά ρ ρ ο ς
να το πάει μέχρι το τ έ λ ο ς...
Εφυγε ό ρ θ ι ο ς ...
-απ'όσο ξέρω-
πράγμα τόσο σπάνιο
στις μέρες μας
που βαρυφορτωμένοι
με τις τόσες,
τις βαριές αμαρτίες μας,
πρέπει να περάσουμε
από το καθαρτικό μαρτύριο
τής σωματικής κατάκλισης,
λες... γιά να ξεπληρώσουμε
την τόση...υπερκινητικότητα.. του... ξεσαλωμένου...
ταχύρρυθμου...
εκμηχανισμένου...
και....
ακραία..."παραγωγικού "...
"βίου" μας...(γκέιμ επιβίωσης μάλλον...)
που ακομη κι αν
πλήθος Αγίων Γερόντων
βάζει πλάτη
μοιραζόμενο τα βάρη
τα δικά μας...
και
θυσιάζοντας φιλάνθρωπα
την μακαριότητα...
... την κερδισμένη
με άσκηση υπεράνθρωπη...
το άχθος είναι τεράστιο...
και μάς συμφέρει, φαίνεται... ένα...
άδοξα...μαρτυρικό...τέλος...
αφού μας σώζει από την...
αιώνια.... αγχώδη.... βάσανο...
που πλάθουμε με τα ίδια μας τα χέρια...!
Ο Θεός να τον αναπάυσει.
Αξέχαστος ο Τζιμάκος...
Ιννοκέντιος
Καλά Πήγε ο ΤΖΙΜΗΣ....
Δημοσίευση σχολίου