Ξεκίνησε με πόθο ιερατικό...
Με Γέροντα καλό...
Χειροτονήθηκε...
Ακολουθίες καθημερινές...
Δραστηριότητες ενοριακές...
Έχοντας διαβάσματα γερά...
Αθλήματα πνευματικά...
Και ξαφνικά ο ιός, το «σκηνικό» αλλάζει...
Ένας πειρασμός και όλα γίνονται αλλιώς...
Τώρα, κατέστη διαπρύσιος κήρυκας της μετάδοσης του ιού και εντός του ναού..
Χαρακτηρίζοντας τους «αντίθετους» ως ευσεβιστές και ανεύθυνους...
Γι’ αυτό συνεχώς ομιλεί υπέρ της χρήσης μασκών εντός αυτού...
Ταυτόχρονα και αντισηπτικών...
Αποφυγής ασπασμού των εικόνων...
Για να μην εκπειράζουμε, όπως λέγει, τον Θεό...
Για να υπακούμε στην «Εκκλησία»...
Και στους «νόμους» του Κράτους...
Και γιατί όλα αυτά;
Πώς δικαιολογείται η στροφή του;
Η στάση του;
Λόγω του πειρασμού της ανέλιξης...
Λόγω της θέλησής του για «παραμονή» στον κατάλογο των προς αρχιερατείαν εκλογίμων...
Λόγω του πόθου απόκτησης ράβδου επισκοπικής...
Γι’ αυτό και η απόλυτη υπακοή του...
Τόση, ώστε να «πείσει» και τη συνείδησή του...
Προκειμένου να μη δυσαρεστήσει τους «ισχυρούς», εκκλησιαστικούς και πολιτικούς...
Χάνοντας την εύνοιά τους...
Γιατί, τότε...
Θα πάψει να ανήκει στους «εκλεκτούς»...
Στους «υποψηφίους»...
Σ’ εκείνους, που δεν έχουν «γωνίες»...
Παρότι μεγάλες αγωνίες...
Τώρα;
Λέει ναι, στον αλγόριθμο ελέγχου του αριθμού των εισερχομένων πιστών στο ναό...
Ναι, στην διαδικτυακή θέαση του Μυστηρίου της Λειτουργίας...
Μπερδεύοντας views με πιστούς...
Μια συνεχής υποχώρηση η στάση του...
Δήθεν από διάκριση...
Όλα όμως για να πετύχει ο «σκοπός»...
Και ας προδίδεται για πάντα ο Χριστός..Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης
1 σχόλιο:
Ο ίδιος ο Αγ.Ιωάννης ο Χρυσοστομος υπήρξε θερμός ζηλωτής της Χριστιανικής πίστεως, αυστηρός ασκητής στην προσωπική του ζωή, υπόδειγμα θυσίας και αυταπαρνήσεων. Αυτό ήταν που τον οδήγησε στο να μη δύναται να ανεχθεί παρουσία ιδιοτελών ανθρώπων στην Εκκλησία και σκανδαλοποιών κληρικών. Αυτό ήταν που τον έφερε σε ρήξη και με μεγάλο μέρος του κλήρου, που δεν άντεχε την σκληρή κριτική του μεγάλου αυτού άνδρα. Ο Ιωάννης αγωνίστηκε για την εξυγίανση των εκκλησιαστικών πραγμάτων που βρισκόταν τότε σε μεγάλη κατάπτωση και διαφθορά. Έλαβε δραστικά μέτρα εναντίον: α) των «βαλαντιοσκόπων», των κληρικών δηλαδή εκείνων που πλούτιζαν από την ιερατική τους ιδιότητα, β) των «κολάκων και παρασίτων», όσων κληρικών δηλαδή απολάμβαναν την κοσμική ζωή, γ) των «κοιλιοδούλων», όσων δηλαδή ζούσαν αργόσχολα, με έμφαση στις απολαύσεις και δ) εκείνων που ζούσαν με «συνεισάκτους», δηλαδή τους μοναχούς ή επισκόπους που συζούσαν με τις θεωρούμενες «αδελφές» τους. Έλαβε μέτρα, επίσης, για την ηθική κάθαρση των ταγμάτων των χηρών και των διακονισσών. Έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην καθαρότητα του βίου και ήταν αμείλικτος με τους ιερείς, διακόνους και μοναχούς που αποδεικνύονταν ανάξιοι, ενώ τους αδιόρθωτους τους απέβαλε παντελώς από τις τάξεις του κλήρου. Μάλιστα, δεν δίστασε να καταργήσει 13 επισκόπους ως «σιμωνιακούς» και ανάξιους και να τους αντικαταστήσει με ικανούς και ευσεβείς, υποστηρίζοντας ότι «εάν ο κλήρος που είναι το άλας της γης, παρουσιάζει έκλυτο βίο, πώς θα ζητήσουμε από το ποίμνιο να ζει άγιο και κατά Χριστόν βίο;»
Δημοσίευση σχολίου