H αδελφή Μακρίνα

 

 Την συνάντησα πριν τριάντα και πλέον χρόνια όταν η απόγνωση με οδήγησε στο μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα Χρυσοκάστρου.
Γιόγκα και παραθρησκείες με είχαν φέρει ένα βήμα πριν από την τρέλα.
Αμέσως με αγκάλιασαν ο γέροντας μου π. Φίλιππος και οι μοναχές .
Χάρις στις προσευχές και την άδολη αγάπη τους μπορώ να πω πως ξεπεράστηκαν εκείνες οι δυσκολίες μου.
Την έβλεπα σχεδόν κάθε Κυριακή.
Εκατοντάδες φορές.
Ένα βλέμμα, ένας λόγος , μια ζεστή νοερή αγκαλιά.
Δεν μπορώ να φανταστώ πόσες προσευχές πόσες μετάνοιες κάναν για τον κάθε άσχετο που ζητούσε βοήθεια.

Πριν ένα μήνα ασθένησε ο γέροντας μου από covid.
Πήρα τηλέφωνο.
Το σήκωσε η ίδια.
-Αδελφή τι κάνει ο γέροντας;
-Κινδυνεύει. Προσεύχεσαι για τον γέροντα Μιχάλη;
Λες και με χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα.
-Προσεύχομαι.. απάντησα χλιαρά.

Λίγες μέρες αργότερα ασθένησε και η ίδια.
Δεν τόλμησα να ξανατηλεφωνήσω.
Ε.. να μην ενοχλώ.
Μάθαινα τα δυσάρεστα από τρίτους.
Μέσα μου όμως αντηχεί η ερώτηση..
-Προσεύχεσαι για μένα Μιχάλη;
-Όχι αδελφή μου , όχι αγάπη μου , δεν έχω χρόνο...ασχολούμαι αυτόν τον καιρό με τους δεσποτάδες, με τις μάσκες με τα εμβόλια.. τόσοι και τόσοι περιμένουν να διαβάσουν την γνώμη μου.. όχι δεν έχω χρόνο..

Έφυγε προχθές , μια βδομάδα μετά την γερόντισσα Λυδία , πέταξαν στους ουρανούς.
Καλό Παράδεισο αδελφές μου , αγαπημένες ψυχούλες μου.  

 

Μιχάλης Μάλαμας 

Διαβάστε επίσης:H αδελφή Μακρίνα, ο άγρυπνος οφθαλμός της Ι.Μ.Αγ. Παντελεήμονος Χρυσοκάστρου