«Εἶναι τό Ἰσλάμ Φιλειρηνικό;»

 

«πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια» (Ψαλμ. 95, 5)

         Στήν παρουσίαση τοῦ 4^ου τεύχους “ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ”[1], τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου τοῦ ὁποίου κεντρικό θέμα εἶναι ἡ σχέση Ὀρθοδοξίας καί Ἰσλάμ, ἀναγράφονται καί τά ἐξῆς: «Η Λάρισα ανέδειξε νεομάρτυρες, ενώ η πολυπολιτισμικότητα και το μεταναστευτικό πρόβλημα των καιρών μας ξαναφέρνει το Ισλάμ στην γειτονιά μας. Η γνωριμία μπορεί να βοηθήσει. Όπως επισημαίνει και πάλι ο κ. Ιερώνυμος “οι θρησκείες μόνες τους είναι παράγοντες ειρήνης, παρά τις αβυσσαλέες διαφορές…Οι πολιτικές εκμετάλλευσης λαών ολόκληρων οδηγούν τους καταπιεζόμενους στην απόγνωση και τότε στο όνομα του Θεού έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα από ανθρώπους που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση μ’ Αυτόν”».

         Στήν ἴδια παρουσίαση, ἕνας ἀπό τούς συγγραφεῖς ὁ π. Ἀλέξανδρος Καριώτογλου «τονίζει αυτό που θα θέλαμε όλοι μας, να φανεί η φιλειρηνική πλευρά του Ισλάμ»[2]. Εἰδικότερα, στό 3^ο μέρος τῆς ἐργασίας του, «Εἰρηνικό τό Ἰσλάμ; Μύθος ἤ πραγματικότητα», γίνεται ἀναφορά σέ πολλούς ἐρευνητές οἱ ὁποίοι ἀναρωτιοῦνται «ἄν τό Κοράνιο, οἱ χαντίθ καί ἡ εὐρύτερη παράδοση διακηρύσσουν μιά εἰρηνική συνύπαρξη τῶν ἀνθρώπων καί ἀρνοῦνται κάθε ἔννοια βίας.»[3]. Ἐπίσης, ἀναφορά γίνεται στόν, ἰνδικῆς καταγωγῆς, πανεπιστημιακό παιδαγωγικῶν ἐπιστημῶν K.G. Saiyidain καί στό βιβλίο του, «Islam: the religion of peace», στό ὁποῖο «προσπάθησε νά δείξει ὅτι τόσο ἡ κορανική διδασκαλία ὅσο καί οἱ διδασκαλίες τῆς παράδοσης συνηγοροῦν ὑπέρ μιᾶς εἰρηνικῆς συνύπαρξης τῶν ἀνθρώπων. Ὁ συγγραφέας διαλύει τό πλῆθος τῶν ἐσφαλμένων ἀντιλήψεων γιά τό Ἰσλάμ πού προέρχονται ἀπό φανατικούς κύκλους καί συσχετίζει τίς σημαντικότερες διδασκαλίες μέ ἀντιλήψεις τῆς νεωτερικότητας στήν προσπάθειά του νά ἀπομυθοποιήσει τόν φανατισμό.»[4].

         Στό παρόν κείμενο, θά προσπαθήσουμε νά δώσουμε μιά ρεαλιστική ἀπάντηση στίς ἀνωτέρῳ θέσεις, διερευνώντας τήν πηγή τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ, τό «Ἱερό Κοράνιο», τό ὁποῖο «θεωρεῖται αὐτός ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ»[5], καί ὄχι τίς ποικίλες ἀπόψεις ἤ πολιτικές τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι λοιπόν, οἱ θρησκεῖες μόνες τους παράγοντες ειρήνης; Εἶναι φιλειρηνικό τό Ἰσλάμ; Εἶναι φανατικοί ὅσοι ὑποστηρίζουν τό ἀντίθετο;

         Ὁ ἅγιος Παΐσιος, διηγεῖται τό ἐξῆς διδακτικό περιστατικό, πού μᾶς εἰσαγάγει ἀμέσως στό θέμα μας: «Θυμᾶμαι, στὴν Μονὴ Φιλοθέου ἦταν ἕνας Προϊστάμενος ποὺ εἶχε πάει τὸ 1914 ἐθελοντὴς ἀπὸ τὴν Σμύρνη στὴν Ἀλβανία, γιὰ νὰ ἐκδικηθῆ τοὺς Τούρκους, ποὺ εἶχαν σφάξει τὸν πατέρα του. Μιὰ φορὰ ἔπιασε ἕναν Τοῦρκο καὶ πῆγε νὰ τὸν σφάξη. Ἐκεῖνος τοῦ εἶπε: «Ἡ δική μας θρησκεία εἶναι ἄχαρη. Μᾶς λέει καὶ νὰ σφάζουμε καὶ νὰ σκοτώνουμε. Ἡ δική σας ὅμως δὲν εἶναι τέτοια. Ὁ Χριστὸς σᾶς λέει νὰ μὴ σκοτώνετε». Μόλις τὸ ἄκουσε αὐτό, τόσο συγκινήθηκε, ποὺ πέταξε τὸ ντουφέκι καὶ σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ γίνη καλόγερος.»[6].

         Τό Κοράνιο λοιπόν, διδάσκει:

         «Αυτοί (δηλ. οι πιστοί μουσουλμάνοι) θα πολεμήσουν για την θρησκεία  Του, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν...» [Σούρα 9, ελ Τέβμπε (Surâh 9 At-Taubah), 111] «They fight in Allâh’s Cause so they Kill (others) and are Killed»[7].

         «Δεν είστε εσείς που τους σκοτώσατε, αλλά ο Αλλάχ τους σκότωσε» [Σούρα 8, ελ-Ενφάλ (Surâh 8 Al-Anfâl), 17]. «You killed them not, but Allâh killed them». ΣΧΟΛΙΟ: Παροτρύνονται να σκοτώνουν χωρίς αναστολές και τύψεις. Δεν σκοτώνουν αυτοί, αλλά ο Αλλάχ (ο Θεός τους).[8]

         «Και πολεμήστε τους (σκοτώνοντάς τους) μέχρις ότου να μην υπάρχει πειρασμός και να είναι η θρησκεία του Αλλάχ η μοναδική» (Σούρα 8 ελ-Ενφάλ 39). ΣΧΟΛΙΟ: Σύμφωνα με το εδάφιο αυτό, θα επικρατήσει ΕΙΡΗΝΗ στον κόσμο, ΟΤΑΝ ΣΚΟΤΩΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Ο Γ. Πεντάκης στον πρόλογο του έργου του «Το Κοράνιο» σχολιάζει τον ανωτέρω στίχο: «Με το εδάφιο αυτό αποκρούει την ανεξιθρησκεία».[9]

         «(Πολεμάτε και) σκοτώνετε τους ειδωλολάτρες οπουδήποτε και αν τους βρείτε» (Σούρα 9 ελ Τέβμπε 5). ΣΧΟΛΙΟ: Επαναλαμβάνονται συνεχώς οι προστακτικές διαρκείας: πολεμάτε, σκοτώνετε.[10]

         «Πολεμάτε τους, και ο Αλλάχ θα τους τιμωρήσει με τα χέρια σας (...) θα θεραπεύσει την οργή ενός λαού (...) θα καθαρίσει τις καρδιές τους από την αγανάκτηση» (Σούρα 9 ελ Τέβμπε 14-15). ΣΧΟΛΙΟ: Η οργή ενός μουσουλμανικού λαού και η αγανάκτησή τους θεραπεύονται με τον πόλεμο στον οποίο όργανα του Αλλάχ (του Θεού τους) είναι οι πολεμιστές ισλαμιστές με τα χέρια τους.[11]

         «Πολεμάτε αυτούς που δεν πιστεύουν στον Αλλάχ (...) κι ούτε αναγνωρίζουν την αληθινή θρησκεία» [Σούρα 9 ελ Τέβμπε (Surâh 9 At-Taubah), 29]. «Fight against those who believe not in Allâh (…) and thosewho acknowledge not the religion of truth (i.e. Islâm)». ΣΧΟΛΙΟ: Όσοι δεν πιστεύουν στο Ισλάμ θα πολεμηθούν. Η ελευθερία και η ανεξιθρησκεία είναι έννοιες μη συμβατές και αποδεκτές στο Ισλάμ.[12]

         «Ας πολεμούν υπέρ του Αλλάχ (...) όποιος πολεμά υπέρ του Αλλάχ είτε σκοτωθεί είτε νικήσει θα του δώσουμε αμέσως πλούσια αμοιβή» (Σούρα 4 ελ-Νισά 74).[13]

         «Εκείνοι που πίστευσαν, πολεμούν υπέρ του Αλλάχ...» (Σούρα 4 ελ-Νισά 76).[14]

         «Πολέμα λοιπόν υπέρ του Αλλάχ (...) Να εξεγείρεις τους πιστούς στη μάχη» (Σούρα 4 ελ-Νισά 84).[15]

            Στην Αγγλική έκδοση του κορανίου (που διανέμουν δωρεάν οι Πρεσβείες της Σαουδικής Αραβίας), εντύπωση προξενεί ένα εδάφιο της Σούρας 8 ελ-Ενφάλ (Surâh 8 Al-Anfâl) 60, στο οποίο έχει προστεθεί επεξηγηματικό σχόλιο με αναφορά σε σύγχρονα επιθετικά μέσα: «And make ready against them all you can of power, including steeds of war (TANKS, PLANES, MISSILES, ARTILLERY)». Μετάφραση: «Και ετοιμάστε εναντίον τους ό,τι μπορείτε από δύναμη, συμπεριλαμβανομένων αλόγων του πολέμου (ΤΑΝΚΣ, ΑΕΡΟΠΛΑΝΑ, ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ, ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ)»!!! Αξίζει να διερωτηθούμε αν με παροτρύνσεις αυτού του είδους θα επέλθει ειρήνη στον κόσμο. Αυτός που καταδεικνύει το ανωτέρω εδάφιο είναι μισαλλόδοξος ή αυτοί που εκφράζουν αυτού του είδους σχόλια σε τέτοια κείμενα;[16]

            «Η τιμωρία εκείνων οι οποίοι πολεμούν τον Αλλάχ και τον Απόστολό Του και διαβιούν στη γη άσχημα, είναι ΝΑ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ (!!!) ή ΝΑ ΣΤΑΥΡΩΝΟΝΤΑΙ (!!!) ή ΝΑ ΚΟΒΟΝΤΑΙ (!!!) τα χέρια και τα πόδια αντίπλευρα» [Σούρα 5 ελ-Μάιντε (Surâh 5 Al-Ma’idah), 33]. Όμοια γράφεται και στην αγγλική έκδοση: «The recompense of those who wage war against Allâh and His Messenger and do mischief in the land is only that they SHALL BE KILLED (!!!) or CRUCIFIED (!!!) or THEIR HANDS and THEIR FEET BE CUT OFF (!!!) from opposite sides».[17]

            Θεωρῶντας ὅτι τά παρατιθέμενα ἐδάφια εἶναι ἱκανά γιά νά ἐξάγουμε ἀσφαλῆ συμπεράσματα, σταματῶ τήν παράθεση τῶν ὑπολοίπων. Ἀποδεικνύεται σαφῶς, ὅτι ἡ ἐπιθετικότητα στό Ἰσλάμ εἶναι κάτι βαθύτερο, κάτι πού προέρχεται ἀπό τόν «λόγο τοῦ Θεοῦ» του καί σέ καμμία περίπτωση δέν θά μποροῦσε νά εἶναι «παράγοντας ειρήνης», ὑπηρετώντας τόν ἄνθρωπο, παρεκτός σέ ἀλλοιωμένη μορφή, προσομοιάζοντας μέ τήν χριστιανική διδασκαλία. Ὁ μακαριστός π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἐπισημαίνει: «Ἀπὸ Χριστοῦ ἕως σήμερον πολλαὶ καὶ ποικίλαι αἱρέσεις ἀνεφάνησαν. Ποία ὅμως Χριστιανικὴ αἵρεσις, ποῖος αἱρετικὸς ἰσχυρίσθη ποτὲ ὅτι “ὄλαι αἳ Θρησκεῖαι ὑπηρετοῦν τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἄνθρωπον”; Ὀρθόδοξοι καὶ αἱρετικοὶ ἐπίστευσαν καὶ διεκήρυξαν ὅτι μία μόνη Θρησκεία “ὑπηρετεῖ  τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἄνθρωπον”, ἡ ἀληθὴς θρησκεία, ἡ Θρησκεία τοῦ Χριστοῦ, αἱ δὲ λοιπαὶ πᾶσαι ὑπηρετοῦσι οὐχὶ τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν Διάβολον, ἐφ' ὅσον προσφέρουσι τὴν πλάνην καὶ τὸ ψεῦδος καὶ κρατοῦσι τὸν ἄνθρωπον μακράν τοῦ φωτὸς καὶ τῆς σωζούσης ἀληθείας»[18].

Ἡ «σοφή» ρήση τοῦ ἐφήβου ἀπό τό Μπαγκλαντές, ὅταν ὁ πατήρ Ἀλέξανδρος Καριώτογλου τοῦ ἀνέφερε ὅτι στό Ἰσλάμ δέν γίνεται ἰδιαίτερος λόγος[19] γιά τήν ἀγάπη καί τοῦ ἀπάντησε ὅτι, «ὅταν ἐπιδιώκουμε τήν εἰρήνη, τότε ἔρχεται καί ἡ ἀγάπη»[20], μπορεῖ  ἀφενός νά εἶναι «ἡ ἀπάντηση πού θά εὐχόταν κανείς νά ἐκφράζει κάθε μουσουλμᾶνο ὅπου γῆς», ἀλλά ὅμως δέν εἶναι σύμφωνη μέ τό «ἱερό βιβλίο» τους, μέ τόν «λόγο τοῦ Θεοῦ» τους καί γι’αὐτό εἶναι ἀπορριπτέα. Ἐπί πλέον, ἡ εἰρήνη στήν ὁποία ἀναφέρθηκε ὁ νεαρός μουσουλμᾶνος, εἶναι προφανῶς ἡ ἀποφυγή τοῦ πολέμου, ἡ κοσμική εἰρήνη καί ὄχι ἡ Εἰρήνη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἰω. 14, 27), πού εἶναι «απόλυτη και ακατάλυτη. Υπερβαίνει τον θάνατο. Δεν εξαντλείται σε πολιτική ή κοινωνική συμφιλίωση που στηρίζεται σε συμβατικά σχήματα ή καθεστώτα του κόσμου. Είναι καθολική ειρήνη προσωπικής κοινωνίας και αγάπης.»[21].

            Μέ αὐτά τά δεδομένα, εἶναι ἀπορίας ἄξιον, τοῦ τί μπορεῖ νά συζητοῦν οἱ κληρικοί καί οἱ θεολόγοι μας στίς πολυχρόνιες διαθρησκειακές συζητήσεις τους, παρεκτός τῆς ρητῆς ἐντολῆς πού ἔχουμε ἀπό τόν Κύριο: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. 28, 19-20).

Χρίστος Παναγιώτου

---

[1] «Με αφιέρωμα στην σχέση της Ορθοδοξίας και του Ισλαμισμού κυκλοφορήθηκε το 4ο τεύχος του περιοδικού “ΑΧΙΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ”»,  https://imlarisis.gr

[2] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[3] «AXIΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ», ΕΞΑΜΗΝΙΑΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ, ΤΕΥΧΟΣ 04 / ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020.

[4] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[5] Ἀναστασίου (Γιαννουλάτου), Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων καί πάσης Ἀλβανίας, «Ἰσλάμ, θρησκειολογική ἐπισκόπηση», ἐκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ.

[6] ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, «ΛΟΓΟΙ Δ’, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ», Ι. Η. «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ», ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, 2002.

[7] «ΑΡΧΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΙΣΛΑΜ» (ὁ ἀναγνώστης ἄς κρίνει), Ὑπό Γρηγορίου Κανάρη. «ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΚΟΡΑΝΙΟΥ: (1) «Το Ιερό Κοράνιο», μετάφραση στα Ελληνικά από Άραβες ελληνιστές καθηγητές του Πανεπιστημίου του Καΐρου, Ελ-Έζχερ (Αλ-Άζχαρ), έκδοση συγκροτήματος Βασιλιά Φαχντ. Εκτύπωση Μεδίνα - Σαουδικής Αραβίας το έτος 1418 Εγίρας (1997 μ. Χ.). Κρίνεται σκόπιμο να υπογραμμιστεί ότι, όπως προαναφέρθηκε, η μετάφραση έγινε από Αραβόφωνους μουσουλμάνους χωρίς καμία ανάμιξη Ελλήνων. Την επιμέλεια είχε ο Τζιχάντ Μπιλάλ Χαλήλ και το έργο χρηματοδοτήθηκε από τη Μαριάννα Λάτση. Τόσο η μετάφραση όσο και η εκτύπωση πραγματοποιήθηκαν στη Μεδίνα, γεγονός που ενισχύει την αξιοπιστία της έκδοσης και αποκλείει οποιαδήποτε αλλοίωση. (2) «THE NOBLE QUR΄ÂN», μετάφραση στην αγγλική γλώσσα από τους Dr. Muhammad Taqî-ud-Dîn al-Hilâlî και Dr. Muhammad Muhsin Khân, Έκδοση King Fahd Complex Madinah K.S.A. (Kingdom of Saudi Arabia)  το έτος  1430 Α.Η. (2009 μ. Χ.).», καί ἄλλες.

[8] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[9] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[10] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[11] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[12] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[13] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[14] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[15] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[16] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[17] Ὅπως ἀνωτέρῳ.

[18] Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, «Ἄρθρα, Μελέται - Ἐπιστολαί», Ἀθήναι, 1981.

[19] Γιά τήν ἀκρίβεια δέν γίνεται καθόλου λόγος γιά τήν ἀγάπη. Χαρακτηριστικά ἀναφέρουμε ὅτι, ἄν καί προσδίδονται στόν Ἀλλάχ 99 ὀνόματα, ἡ Ἀγάπη δέν περιέχεται σέ αὐτά!

[20] «AXIΛΛΙΟΥ ΠΟΛΙΣ», ΤΕΥΧΟΣ 04 / ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2020.

[21] Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη, «Χριστιανική Ηθική», Δεύτερος τόμος. Ι. Μ. Μ. Βατοπαιδίου, Άγιον Όρος, 2015