ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΕΘΝΩΝ

 
...Από τον πέμπτο προ Χριστού αιώνα και μετά, η προσδοκία αυτή παίρνει παγκόσμια έκταση σε μεγάλο βαθμό.

Στην Κίνα, ο Κομφούκιος περίμενε τον «άγιο» από τη Δύση, τον «θεάνθρωπο», τον θεόπεμπτο βασιλέα που θα επιτύγχανε την επιστροφή της ανθρωπότητας στο Αγαθό.Στην κινέζικη γραμματεία γίνεται λόγος για κάποιον ήρωα που καλείται Κιούν-Τσεούν, δηλαδή ποιμένας και άρχοντας και που θα αποκαταστήσει τα πάντα στην προτέρα τους λαμπρότητα. Θα είναι ο μόνος που αξίζει να θυσιαστεί στον Υπέρτατο Δεσπότη για να επανέλθει η τάξη και η ειρήνη στον κόσμο. ΄Εχει μορφή ανθρώπινη και είναι ενωμένος με τον ουρανό. Γι’ αυτό ονομάζεται «ουρανάνθρωπος», «θεάνθρωπος». Αυτός θα βρεθεί στον κόσμο αλλά ο κόσμος δεν θα τον αναγνωρίσει. Θα πληγωθεί, θα μαστιγωθεί και αντ’ αυτού θα αφεθούν ελεύθεροι οι κακοποιοί.

Στην Ινδία οι παραδόσεις και οι θρύλοι υπήρξαν ανάλογες: στον Βουδισμό, αρχαιότατο ινδικό θρήσκευμα, περίμεναν τον A g n i, θεό του πυρός και του ήλιου, να ενανθρωπηθεί από Παρθένο και να σταθεί μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων.Κατά τα πηγαία κείμενα του Ινδικού Βουδισμού, ο ιστορικός Βούδας Gotama είχε προείπει τον πέμπτο π.Χ. αιώνα: «μετά 500 έτη θα χρεωκοπήσει η διδασκαλία μου».

Σωτήρα θεάνθρωπο περίμεναν και οι Πέρσες, ταυτίζοντάς τον με το Θεό Μίθρα. Θα εγεννάτο από Παρθένα και τη γέννησή του θα προανήγγειλε η εμφάνιση ενός αστέρος ξεχωριστού στο ουράνιο στερέωμα.

Σχετικές παραδόσεις υπήρχαν και στην Αίγυπτο. Εδώ υπάρχει ο μύθος της Ίσιδος και του Τυφώνος. Κατ’ αυτόν, διά της γυναίκας με την επίδραση του πονηρού πνεύματος με μορφή φιδιού μπήκε στον κόσμο η αμαρτία. Με κάποιο δε απόγονο της γυναίκας θα έρθει η σωτηρία στο λαό.

Και στους Ρωμαίους η προσδοκία του Λυτρωτή είναι φανερή. Γράφει ο ποιητής Βιργίλιος: «Όπου να ’ναι έρχεται νέα χρονική περίοδος παγκοσμίου τάξεως. Νέα χρυσή γενεά, στέλνεται από τα ουράνια ύψη στη γη».