Είναι πράγματι βαριά η καλογερική.
Ο Ανδρέας Κονάνος υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής. Είχε πολλά χαρίσματα και είναι άδικο να του τα αρνηθούμε τώρα που παραιτήθηκε από τις τάξεις του κλήρου. Η αμεσότητά του και ο γλυκός του λόγος ήταν τα βασικότερα. Αξιοποίησε τα σύγχρονα μέσα, κυρίως το διαδίκτυο, και απέκτησε χιλιάδες ακολούθους. Βοήθησε πολλούς ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και αρκετές οικογένειες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Ορισμένες φορές «ξέφευγε», το παράκανε ή προσπαθούσε να εμφανιστεί υπερβολικά μοντέρνος ξεχνώντας ότι είναι παπάς. Όμως ο σκοπός του ήταν καλός.
Η επιλογή του να πετάξει τα ράσα και να ακολουθήσει άλλη ζωή είναι σεβαστή. Έχει την ελευθερία να το πράξει και είναι δικαίωμά του. Η ίδια η Εκκλησία μάς δίνει άλλωστε την απόλυτη ελευθερία. Από το να γίνουμε άγιοι μέχρι οι χειρότεροι αμαρτωλοί. Εκεί στηρίζεται η πίστη μας, στη δική μας ελεύθερη βούληση. Άρα, δικαίωμά του.
Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Κονάνος πετώντας το ράσο «ξεγυμνώθηκε». Ο άνθρωπος που εμφανιζόταν να έχει τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα αποδείχθηκε ότι δεν είχε λύσει τα δικά του διλήμματα. Ο συμπαθής παπάς που συμβούλευε δεν μπόρεσε να καθοδηγήσει σωστά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Τα γλυκά του λόγια για την «αφοσίωση σε αυτό που αγαπάμε» ακυρώθηκαν από τις πράξεις του.
Η εφημερίδα μας του έδωσε βήμα και μάλιστα συνεργάστηκε μαζί του για την έκδοση βιβλίου. Θεωρώ ότι καλώς πράξαμε. Μπορεί η πορεία των πραγμάτων να απέδειξε ότι ο Κονάνος δεν ήταν ικανός να σηκώσει το βάρος του ράσου, όμως όσο είχε αυτή την ιδιότητα κακό δεν έκανε. Αντίθετα βοήθησε κυρίως νεότερους ανθρώπους να «ανακαλύψουν» τη χαρά της πίστης.
Η περίπτωσή του όμως πρέπει να γίνει αντικείμενο προβληματισμού για όλους. Οι χειροτονίες πρέπει να είναι προσεκτικές με προηγούμενο σοβαρό έλεγχο των υποψηφίων.
Οι ιερείς του διαδικτύου πρέπει να πάψουν να δρουν ανεξέλεγκτα. Τα φαινόμενα κοσμικότητας θα πρέπει να περιορίζονται μόλις εμφανίζονται. Και κυρίως όλοι εμείς πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με διάφορα πρόσωπα, αποφεύγοντας την ταύτιση μαζί τους. Λατρεύουμε τον Χριστό, όχι τον παπά ή τον δεσπότη. Αυτό το καλό μάς έκανε ο Κονάνος. Μας βοήθησε να πάρουμε ένα καλό μάθημα, ιδιαίτερα διδακτικό. Η «απογύμνωσή» του ήταν πολλαπλώς ωφέλιμη για να αποφεύγουμε την προσωπολατρία που είναι ξένη προς το ορθόδοξο δόγμα. Τις τελευταίες μέρες λέγονται διάφορα. Γλυκάθηκε από τις κοσμικές απολαύσεις; «Την ψώνισε» εξαιτίας της υπερβολικής δημοσιότητας; Ερωτεύτηκε; Ήθελε να κάνει μεγάλη ζωή; Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η πραγματική αιτία. Το έκανε για τα χρήματα; Δεν θέλω να το πιστέψω, εξάλλου από εμάς ποτέ δεν ζήτησε αμοιβή για τη συνεργασία που είχαμε, και αυτό είναι προς τιμήν του. Σε κάθε περίπτωση εκτέθηκε με την αστάθεια των επιλογών του. Ίσως δεν έχει καταλάβει ότι όσοι τον ακολουθούσαν το έπρατταν πρωτίστως επειδή ήταν ιερέας και δευτερευόντως επειδή «τα έλεγε ωραία». Εκατοντάδες ψυχολόγοι, φιλοσοφούντες, συμβουλάτορες κυκλοφορούν. Τώρα θα είναι ένας από όλους και πιθανώς τίποτα ιδιαίτερο…
Όση πίκρα και αν προκάλεσε σε πολλούς, είναι λάθος να τον «αφορίζουμε». Ο Θεός θα τον κρίνει. Μήπως εμείς είμαστε αναμάρτητοι για να καταδικάσουμε μια ανθρώπινη παρεκτροπή; Από την άλλη μπορούμε (και πρέπει) να σχολιάσουμε τις επιλογές του. Αντί της κατάρας όμως, ας προτιμήσουμε μια ευχή. Την περιεκτικότερη όλων: Καλή μετάνοια!
πηγή
- Από τον Δημήτρη Ριζούλη
Ο Ανδρέας Κονάνος υπήρξε εξαιρετικά δημοφιλής. Είχε πολλά χαρίσματα και είναι άδικο να του τα αρνηθούμε τώρα που παραιτήθηκε από τις τάξεις του κλήρου. Η αμεσότητά του και ο γλυκός του λόγος ήταν τα βασικότερα. Αξιοποίησε τα σύγχρονα μέσα, κυρίως το διαδίκτυο, και απέκτησε χιλιάδες ακολούθους. Βοήθησε πολλούς ανθρώπους να έρθουν πιο κοντά στον Θεό και αρκετές οικογένειες να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους. Ορισμένες φορές «ξέφευγε», το παράκανε ή προσπαθούσε να εμφανιστεί υπερβολικά μοντέρνος ξεχνώντας ότι είναι παπάς. Όμως ο σκοπός του ήταν καλός.
Η επιλογή του να πετάξει τα ράσα και να ακολουθήσει άλλη ζωή είναι σεβαστή. Έχει την ελευθερία να το πράξει και είναι δικαίωμά του. Η ίδια η Εκκλησία μάς δίνει άλλωστε την απόλυτη ελευθερία. Από το να γίνουμε άγιοι μέχρι οι χειρότεροι αμαρτωλοί. Εκεί στηρίζεται η πίστη μας, στη δική μας ελεύθερη βούληση. Άρα, δικαίωμά του.
Η αλήθεια είναι όμως ότι ο Κονάνος πετώντας το ράσο «ξεγυμνώθηκε». Ο άνθρωπος που εμφανιζόταν να έχει τις απαντήσεις για όλα τα προβλήματα αποδείχθηκε ότι δεν είχε λύσει τα δικά του διλήμματα. Ο συμπαθής παπάς που συμβούλευε δεν μπόρεσε να καθοδηγήσει σωστά ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Τα γλυκά του λόγια για την «αφοσίωση σε αυτό που αγαπάμε» ακυρώθηκαν από τις πράξεις του.
Η εφημερίδα μας του έδωσε βήμα και μάλιστα συνεργάστηκε μαζί του για την έκδοση βιβλίου. Θεωρώ ότι καλώς πράξαμε. Μπορεί η πορεία των πραγμάτων να απέδειξε ότι ο Κονάνος δεν ήταν ικανός να σηκώσει το βάρος του ράσου, όμως όσο είχε αυτή την ιδιότητα κακό δεν έκανε. Αντίθετα βοήθησε κυρίως νεότερους ανθρώπους να «ανακαλύψουν» τη χαρά της πίστης.
Η περίπτωσή του όμως πρέπει να γίνει αντικείμενο προβληματισμού για όλους. Οι χειροτονίες πρέπει να είναι προσεκτικές με προηγούμενο σοβαρό έλεγχο των υποψηφίων.
Οι ιερείς του διαδικτύου πρέπει να πάψουν να δρουν ανεξέλεγκτα. Τα φαινόμενα κοσμικότητας θα πρέπει να περιορίζονται μόλις εμφανίζονται. Και κυρίως όλοι εμείς πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί με διάφορα πρόσωπα, αποφεύγοντας την ταύτιση μαζί τους. Λατρεύουμε τον Χριστό, όχι τον παπά ή τον δεσπότη. Αυτό το καλό μάς έκανε ο Κονάνος. Μας βοήθησε να πάρουμε ένα καλό μάθημα, ιδιαίτερα διδακτικό. Η «απογύμνωσή» του ήταν πολλαπλώς ωφέλιμη για να αποφεύγουμε την προσωπολατρία που είναι ξένη προς το ορθόδοξο δόγμα. Τις τελευταίες μέρες λέγονται διάφορα. Γλυκάθηκε από τις κοσμικές απολαύσεις; «Την ψώνισε» εξαιτίας της υπερβολικής δημοσιότητας; Ερωτεύτηκε; Ήθελε να κάνει μεγάλη ζωή; Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η πραγματική αιτία. Το έκανε για τα χρήματα; Δεν θέλω να το πιστέψω, εξάλλου από εμάς ποτέ δεν ζήτησε αμοιβή για τη συνεργασία που είχαμε, και αυτό είναι προς τιμήν του. Σε κάθε περίπτωση εκτέθηκε με την αστάθεια των επιλογών του. Ίσως δεν έχει καταλάβει ότι όσοι τον ακολουθούσαν το έπρατταν πρωτίστως επειδή ήταν ιερέας και δευτερευόντως επειδή «τα έλεγε ωραία». Εκατοντάδες ψυχολόγοι, φιλοσοφούντες, συμβουλάτορες κυκλοφορούν. Τώρα θα είναι ένας από όλους και πιθανώς τίποτα ιδιαίτερο…
Όση πίκρα και αν προκάλεσε σε πολλούς, είναι λάθος να τον «αφορίζουμε». Ο Θεός θα τον κρίνει. Μήπως εμείς είμαστε αναμάρτητοι για να καταδικάσουμε μια ανθρώπινη παρεκτροπή; Από την άλλη μπορούμε (και πρέπει) να σχολιάσουμε τις επιλογές του. Αντί της κατάρας όμως, ας προτιμήσουμε μια ευχή. Την περιεκτικότερη όλων: Καλή μετάνοια!
πηγή
4 σχόλια:
Καλή μετάνοια ασφαλώς σε όλους, όντως είναι η περιεκτικότερη ευχή, αλλά κατά τα άλλα βρε παιδιά σαν πολύ δεν ασχοληθήκαμε;
Δεν ξέρω αν θα σκανδαλίσω κανέναν μ' αυτό που θα πω, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αυτό το φαινόμενο, παπάς να πετάει τα ράσα, δεν είναι τόσο σπάνιο όσο θέλουμε να νομίζουμε. Εγώ έχω δύο προσωπικούς γνωστούς, άσχετους μεταξύ τους, πρώην άγαμους ιερείς, ο ένας στον κόσμο, ο άλλος στο μοναστήρι, που κάποια στιγμή άκουσα ότι τα πέταξαν (και την κοπάνησαν με κάποια στις περιπτώσεις των γνωστών μου, αλλά δε λέω ότι είναι πάντα μια γυναίκα ο λόγος). Την πρώτη φορά στενοχωρήθηκα, τη δεύτερη πολύ λιγότερο, την είχα πάρει την κρυάδα.
Κάποιοι κάποτε επιστρέφουν. Άλλοι όχι. Άλλοι το συναισθάνονται και θα το ήθελαν, αλλά... υπάρχει και η γυναίκα και τα παιδιά στη μέση.
Εντάξει. Συμβαίνουν αυτά. Πάμε παρακάτω εμείς.
Το θέμα είναι πως σκανδάλισε όλο τον κόσμο εντός και εκτός εκκλησίας. Παρόλο που ο κόσμος κατηγορεί όσους πάνε στην εκκλησία για υποκρισία, αποδείχτηκε ότι ο κόσμος είναι μεγάλος υποκριτής, πχ
ηθοποιός πάει να γίνει μοναχή -> κατέστρεψε την ζωή της, στον κόσμο θα μπορούσε να προσφέρει πολλά, να κάνει οικογένεια, κτλ.
ιερέας πετάει τα ράσα -> ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ(παρόλο που ο Απ. Παύλος έκανε ΕΛΕΓΧΟ συνέχεια), ο καθένας είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να κάνει ότι θέλει, είδε την ΣΑΠΙΛΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και πέταξε τα ράσα, θα προσφέρει πολλά στην κοινωνία.
Όταν βλέπουν κάποιον να γίνεται μοναχός ή ιερέας κανείς δεν λέει: ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, η σαπίλα του χώρου του θεάματος ήταν τόσο μεγάλη που αποφάσισε να πάει στο μοναστήρι, ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ
Όσο για την «προσφορά στην κοινωνία», η ελληνική κοινωνία έχει 1.100.000 άνεργους!!!
Με πτυχία, μεταπτυχιακά, κοινωνική δράση, οικογένειες, παιδιά κτλ, αλλά η κοινωνία δεν θέλει να τους δώσει την ευκαιρία να προσφέρουν σε αυτή, περιμένει ένα μοναχό ή ιερέα να πετάξει τα ράσα που θα προσφέρει όσο 1.000.000 άνεργοι.
Τέλος γνωρίζω ιερείς στην εκκλησία που δυσκολεύονται για αυτό αποφεύγουν τα βάρη όπως να πηγαίνουν παντού να κάνουν ομιλίες, να μιλάνε σε ράδιο-τηλεόραση- διαδίκτυο, να γράφουν βιβλία, να κάνουν ταξίδια. Παρόλο που όλοι τους κυνηγάνε για να κάνουν ακριβώς αυτά, αυτοί περιορίζονται στην ενορία τους. Όσοι δυσκολεύονται περιορίζονται στις βασικές τους υποχρεώσεις, δηλαδή να κάνουν κάθε Κυριακή Θεία Λειτουργία και να εξομολογούν 1-2 φορές την εβδομάδα.
Η καλογερική είναι βαριά, αλλά κάνε οικογένεια και παιδιά και πες «βαρέθηκα να είμαι πατέρας, άντε να χωρίσω την γυναίκα και να βάλω τα παιδιά στο ίδρυμα». Όλοι οι δρόμοι είναι δύσκολοι και λένε όποιος κάνει για οικογένεια, κάνει και για μοναχός γιατί οι απαιτήσει είναι οι ίδιες.
Ο Θεός Ξέρει Καλλίτερα την Ψυχή του Κάθε Ανθρώπου.Καλή Μετάνοια σε Όλους μας.Καλή Φώτιση.Ο Καθένας έχει το Δικό του Σταυρό.
Κ.
Τόσα ωραία λογάκια...
όμως γιά την εκκοσμίκευση
κουβέντα!
Κι όμως...
οι κονάνοι
οι θερμοί
οι φάροι
εκφράζουν αυτό, που στον
δυσσευή και παράνομο
λαό, φαντάζει ως
...κανονικότητα...
αφού...
ακατήχητοι
μετριούληδες
συμβιβασμένοι
έχουμε τόσο αφεθεί
στά χαυνωτικά χάδια της σύγχρονης ζωής
που ο... π. Αντρέας, τελικά, απέδειξε...
με τον τσαχπίνικο
-σε στυλ δεν τρέχει...και
τίποτα-
αποσχηματισμό του
πως...τελικά...
το μόνο που μετράει πιά
είναι...
τα..."όνειρα" μας...
(οι επιθυμίες μας)
Ο θεός να μας φωτίζει
να ονειρευόμαστε...
ασταμάτητα...
πόσο ωραία θα είναι...
...στον παραδεισο...!
Δημοσίευση σχολίου