Ἀνησυχία διά τήν Ἑλληνικήν Διασπορά

 

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Οἱ ἀρχιεπίσκοποι καὶ οἱ Μητροπολίτες τῆς ἑλληνικῆς διασπορᾶς, ποὺ ἀνήκουν στὸ κλῖμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, συχνὰ ἀναφέρονται σὲ διάφορα ἐκκλησιαστικὰ θέματα καὶ ἐντυπωσιάζουν ἀρνητικὰ μὲ τὶς θέσεις τους καὶ τὶς λύσεις ποὺ προτείνουν γιὰ διάφορα προβλήματα ποὺ ἀναφύονται στὴ ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Νομίζουν ὅτι ἔχουν ἁρμοδιότητα γιὰ τὰ πάντα καὶ τοὺς πάντες, ἐνῷ πρέπει νὰ περιορίζονται στὸ ἀνησυχητικὸ ἐκκοσμικευμένο ποίμνιό τους, τὸ ὁποῖο ματαίως περιμένει νὰ δεῖ καὶ νὰ ἀκούσει ἕνα παραδοσιακὸ καὶ σεμνὸ κληρικό. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ χριστιανοὶ τῆς διασπορᾶς ἔχουν νοθεύσει τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν γνωρίζουν τί σημαίνει πνευματικὴ ζωή. Οἱ ποιμένες τους ἐπίσης βρίσκονται στὸ ἴδιο ἐπίπεδο. Ὅλα εἶναι κοσμικά. Ἑορτές, ἐκδηλώσεις, συναντήσεις, χοροεσπερίδες, βραβεύσεις, τρόποι συγκεντρώσεις χρημάτων (ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα), συνεργασία μὲ ἀμφίβολες καὶ ἀντιχριστιανικὲς ὀργανώσεις κ.λ.π.

Μὲ ὅλα αὐτὰ ἔχει χαθεῖ τὸ οὐσιῶδες τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Οἱ ἀρχιεπίσκοποι καὶ οἱ Μητροπολίτες χρησιμοποιοῦν πολὺ συχνὰ τὴν «οἰκονομία» καὶ καταλήγουν  σὲ συμπεράσματα, ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἠθική τοῦ Εὐαγγελίου. Μεικτοὶ γάμοι, θεία κοινωνία στοὺς ἑτερόδοξους, στενὲς ἐπαφὲς μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ προτεστάντες, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἑτεροθρήσκους, θερμοὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ ὀλέθριου οἰκουμενισμοῦ, ἀνέκτικοι σὲ ὅλους καὶ ἀνοιχτοὶ σὲ πολλὲς ἁμαρτωλὲς ἐπιλογές.

Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ παρόλο ποὺ ἔχουν τὸν γ΄ βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης, τὴν περίοπτη θέση τοῦ ἀρχιερέα, εἶναι ἀπρόσεκτοι στὴ συμπεριφορά τους καὶ τὶς δηλώσεις τους. Ὅμως πρέπει νὰ δεχτοῦν τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὅλα τὰ θέματα, ἀκόμα καὶ στὴν ἐξωτερική τους ἐμφάνιση, γιὰ νὰ ἀποκτήσουν τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρῶτα καὶ μετὰ νὰ ἀναπτύξουν καθαρὸ ποιμαντικὸ ἔργο μὲ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο καὶ ὄχι κοινωνικὲς σχέσεις, μάταιες καὶ ἀνωφελεῖς. Ἂς ἀφήσουν τὶς κοσμικὲς φιλοδοξίες καὶ ἂς ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ βαρὺ ἔργο ποὺ ἔχουν ἀναλάβει, δηλ. τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Πρέπει ἐπίσης νὰ γνωρίζουν ὅτι στὴν Ἑλλάδα δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ νεωτερισμοί τους καὶ οἱ παράξενες θεολογικές τους ἀπόψεις. Ὅπως μᾶς ἐνοχλεῖ καὶ ἡ ἐξωτερική τους ἐμφάνιση, τὰ κοστούμια, ἡ ἄσχημη γενειάδα μιᾶς ἑβδομάδας, τὸ ἐπανωκαλύμμαυχο, πού φτάνει μέχρι τοὺς ἀστραγάλους καὶ τὰ βαρύτιμα ἐγκόλπια. Ἂς παραδειγματιστοῦν ἐπιτέλους ἀπὸ τὸν ἀείμνηστο Γέροντα Ἐφραίμ, ὁ ὁποῖος κατάφερε νὰ ἱδρύσει στὴν Ἀμερικὴ πλῆθος μοναστήρια καὶ νὰ διδάξει τὴν ὀρθόδοξη πνευματικότητα. Ἔχουν μπροστὰ τους σπουδαῖο ἔργο νὰ ἐπιτελέσουν καὶ νὰ δείξουν στοὺς πιστοὺς τὸ δρόμο ποὺ καταλήγει στὴ βασιλεία τῶν οὐράνων.

Ορθόδοξος Τύπος