(Max Bruch, Κολονία 1838 – Φρίντεναου, Βερολίνο 1920). Γερμανός συνθέτης. Μυήθηκε στη μουσική από τη μητέρα του και κατόπιν είχε διάσημους δασκάλους, όπως τον Φερντινάντ Χίλερ και τον Καρλ Ράινεκε.
Αφού πραγματοποίησε ταξίδια για σπουδές τελειοποίησης σε διάφορα μουσικά κέντρα της Ευρώπης, επέστρεψε στην Κολονία το 1858, με την οπερέτα Σκέρτσο, Πονηριά και Εκδίκηση, της οποίας το κείμενο είναι παρμένο από τον Γκέτε.
Στο Μόναχο έγραψε, μεταξύ πολλών συνθέσεων φωνητικής μουσικής, το Κολ Νίντρε (1864), που είχε μεγάλη επιτυχία. Από το 1865 έως το 1867 ο Μ. ήταν διευθυντής ορχήστρας στο Κόμπλεντς· την ίδια περίοδο συνέθεσε, μεταξύ άλλων, το γνωστό Κοντσέρτο σε σολ έλασσον έργο 26 για βιολί και ορχήστρα, ρομαντικής έμπνευσης, που μπήκε κατόπιν στο υποχρεωτικό ρεπερτόριο όλων των βιολιστών.
Στο Μανχάιμ παραστάθηκε το 1863 η όπερά του Loreley και, ύστερα από μερικά χρόνια, δοκίμασε ακόμα τις δυνάμεις του στο θέατρο με την Ερμιόνη (Hermione, 1872).
Παρόλα αυτά το πιο αξιόλογο μέρος της εργασίας του ως συνθέτη πρέπει να αναζητηθεί στη μουσική για χορωδία και ορχήστρα, από την οποία υπενθυμίζουμε τα έργα Οδυσσέας, Ωραία Ελένη, Σαλαμίνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου