Ξέρετε κάποτε ο αφορισμός είχε μια βάση, όταν υπήρχαν χριστιανοί
ενεργοί, οι οποίοι έπαιρναν στα σοβαρά την Εκκλησία και τον Χριστό. Τους
έβγαζαν από την Εκκλησία,τους στερούσαν τα μυστήρια, γιατί γνώριζαν ότι
όλο αυτό θα τους στοιχίσει και ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στη
πίστη . Συνήθως οι περισσότεροι δεν επέστρεφαν , αλλά και πάλι δεν
αρνιόταν την ιδέα της εκκλησίας . Πίστευαν ότι εκείνοι ήταν οι ορθόδοξοι
και έφτιαχναν δική τους "Εκκλησία" και με την σειρά τους αφόριζαν
αυτούς που τους είχαν αφορίσει. Πολλές φορές μάλιστα ήταν οι αιρετικοί
που αφόριζαν πρώτοι τους ορθόδοξους . Για να μην σας πω τις
περισσότερες. Ακόμα και σε πλάνη όμως είχαν την πλήρη αίσθηση ότι
πιστεύουν σε έναν " ορθόδοξο" Χριστό και ανήκουν στην " γνήσια Εκκλησία"
του. Και οι άλλοι πάντα είχαν το λάθος. Εγωισμός βέβαια αλλά με κέντρο
την πεποίθηση ότι αυτοί είχαν την " ορθοδοξία".
Σήμερα ισχύει αυτό;
Ο αφορισμός είναι κάτι το εξωτικό ,από την εποχή του " σκοταδισμού" λέμε εμείς οι " φωτεινοί". Ούτως ή άλλως για τους περισσότερους η σχέση με την εκκλησία είναι είτε καταναλωτισμού είτε αδιάφορη,είτε ανύπαρκτη, αφού ο καθένας πιστεύει στον εαυτό του και την αυτοσχέδια ευσέβεια του.
Ο αφορισμός μοιάζει μια πράξη εκδικητική ή ένα όπλο εκφοβισμού σε κάποιον που δεν του καίγεται καρφί. Ένα τόσο σοβαρό μέσο που μεταχειριζονταν με φειδώ η Εκκλησία για να συγκλονίσει ένα μέλος της, το οποίο επέμενε στην δική του δοξασία, έχει γίνει παίγνιο,κενό γράμμα. Αφορίστηκαν πολιτικοί, καλλιτέχνες, ποιητές, οι οποίοι δεν ήταν πρότυπα χριστιανών εντάξει, αλλά δεν τους αφορούσε και μια τέτοια πράξη.
Την ξεπερνούσαν. Σχεδόν χρωστάνε στην εκκλησία την αγιογραφία τους. Τους έκανε μάρτυρες. Καταλαβαίνετε την ιλαροτραγωδία; Δεν αμφισβητώ το δικαίωμα και την υποχρέωση της Εκκλησίας μας να αφορίζει ,ούτε τα φοβερά επακόλουθα του αφορισμού, τα οποία τόσο ύποπτα ηδονιζουν τις αισθήσεις μας, ενώ φλερτάρουμε με έναν ρεβανσισμο, αντί να κλαίμε για τους άλλους. Απλή απορία εκφράζω για το αν είναι επιλογή για κάποιους, που δεν έχουν δει Εκκλησία από την βάπτιση τους
π.Π.
Ο αφορισμός είναι κάτι το εξωτικό ,από την εποχή του " σκοταδισμού" λέμε εμείς οι " φωτεινοί". Ούτως ή άλλως για τους περισσότερους η σχέση με την εκκλησία είναι είτε καταναλωτισμού είτε αδιάφορη,είτε ανύπαρκτη, αφού ο καθένας πιστεύει στον εαυτό του και την αυτοσχέδια ευσέβεια του.
Ο αφορισμός μοιάζει μια πράξη εκδικητική ή ένα όπλο εκφοβισμού σε κάποιον που δεν του καίγεται καρφί. Ένα τόσο σοβαρό μέσο που μεταχειριζονταν με φειδώ η Εκκλησία για να συγκλονίσει ένα μέλος της, το οποίο επέμενε στην δική του δοξασία, έχει γίνει παίγνιο,κενό γράμμα. Αφορίστηκαν πολιτικοί, καλλιτέχνες, ποιητές, οι οποίοι δεν ήταν πρότυπα χριστιανών εντάξει, αλλά δεν τους αφορούσε και μια τέτοια πράξη.
Την ξεπερνούσαν. Σχεδόν χρωστάνε στην εκκλησία την αγιογραφία τους. Τους έκανε μάρτυρες. Καταλαβαίνετε την ιλαροτραγωδία; Δεν αμφισβητώ το δικαίωμα και την υποχρέωση της Εκκλησίας μας να αφορίζει ,ούτε τα φοβερά επακόλουθα του αφορισμού, τα οποία τόσο ύποπτα ηδονιζουν τις αισθήσεις μας, ενώ φλερτάρουμε με έναν ρεβανσισμο, αντί να κλαίμε για τους άλλους. Απλή απορία εκφράζω για το αν είναι επιλογή για κάποιους, που δεν έχουν δει Εκκλησία από την βάπτιση τους
π.Π.
6 σχόλια:
Εύστοχος όπως συνήθως ο π. Π.
Άσφαιρα...
Στρακαστρούκες...
Ας είναι...
Διαφωνώ. Από κάπου έπρεπε να αρχίσει η αντεπίθεση της Ορθοδοξίας στους θαμώνες της Μπίλντερμπεργκ. Ποτέ δεν μου ήταν συμπαθής ο Αμβρόσιος, αλλά σε αυτό είμαι μαζί του.
Πολύ σωστό το σχόλιο. Επιπλέον, δεν ερωτήθηκε ο εν ενεργεία μητροπολίτης. Πρέπει να τηρείται και η ουσία, για την οποία μιλάει ο π. Π., και ο τύπος.
Cyclus
Κάπου διάβασα :"Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερη ύβρις, με την πιο υπαρξιακά βαρυφορτωμένη σημασία του αρχαιοελληνικού όρου, από τον ανόητο εκείνο που θεωρεί ότι έχει τον Θεό στην τσέπη του και τον χρησιμοποιεί κατά το δοκούν ως φόβητρο για να κατατροπώσει τους "αντιπάλους" του. Ο Θεός δεν έχει αντιπάλους, ούτε εχθρούς. Ούτε βέβαια άβουλα πρόβατα ως ποίμνιο. Ο Θεός στέλνει την ύστατη ώρα τον ληστή στον Παράδεισο, από την απέραντη αγάπη του. Ο Θεός είναι Θεός γιατί μπορεί και αγαπάει ακόμα και τους Αμβρόσιους* αυτού του κόσμου που τον εξευτελίζουν και τον αναιρούν με τα λόγια και τις πράξεις τους. Τους ιεράρχες που αντί να την υπηρετούν, εξευτελίζουν και καταδικάζουν στην πιο απελπιστική παρακμή την Εκκλησία του."
{* Αγοραία γλώσσα,συναγελασμός με χρυαυγίτες,παινέματα στον "λεβέντη" Τσίπρα,διαχείριση αλλοτρίων περιουσιακών-κληρονομιών,κλπ} ΄Οσο για το τυπικό δεν έχει καμμία αρμοδιότητα ,είναι πρώην ,δλδ.σχολάζων,η αρχιερωσύνη από μόνη της χωρίς συμμετοχή σε εκκλ.όργανα δεν παράγει εξουσία-καπετανάτο.Ευθύνει έχει ο νύν Καλαβρύτων που τον αφήνει να αλωνίζει στην πρώην επαρχία του ανεξέλεγκτα,ίσως για να ξε-υποχρεωθεί για την επισκοπική του προώθηση....Με άναρθρες κραυγές και "αφορισμούς-αναθέματα' δεν λύνονται τα πάμπολλα προβλήματα της Ελλαδικής Εκκλησίας με το κολοβό αυτοκέφαλο,την "νόμω κρατούσα πολιτεία",τον κρατικό καταστατικό χάρτη κλπ,κλπ
Εγώ λέω, πως δεν υπάρχει μεγαλύτερη κατάντια από το να υπερασπίζεσαι τους υποστηρικτές του Κολυμπαρίου, της αυτοκεφαλίας των ναζί δολοφόνων της Ουκρανίας επειδή έτσι τους διέταξε ο Αμερικανός πρέσβης και των συμπροσευχών με αιρετικούς που στέρησαν από τον λαό την Ανάσταση. Ο Αμβρόσιος σε μάρανε, φαρισαίε της ιερωνυμικής καμαρίλας.
Δημοσίευση σχολίου