Εκκλησιαστικός Ολοκληρωτισμός στο Άγιο Όρος

Γράφει ο Μέτοικος

 

Σε μάζωξη καλόγερων από τη Χερσόνησο του Άθω και σχισματικών Ουκρανών, στον Ναό του Αγίου Νικολάου Τζιβαλίου, ο Πατριάρχης ΚωνσταντινουπόλεωςΒαρθολομαίος δήλωσε: «Το Άγιον Όρος και το Πατριαρχείο μας δεν είναι ξεχωριστά πράγματα… δεν νοείται μεταξύ του Αγίου Όρους και της Κωνσταντινουπόλεως καμμία διαφοροποίησις, αλλά μόνον συνταύτισις και συμπόρευσις»!
Ο εκκλησιαστικός ολοκληρωτισμός στο μεγαλείο του!
Το εωσφορικό πολιτικό καθεστώς, που περιγράφει ο Τζορζ Όργουελ στο προφητικό του μυθιστόρημα 1984 γίνεται προσπάθεια να εγκαθιδρυθεί ως εκκλησιαστικό στο Περιβόλι της Παναγίας.
Όμως, ο αγιορείτικος Μοναχισμός, ποτέ στην ιστορία του δεν ακολούθησε απροϋπόθετα τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, όπως αυτός σήμερα απαιτεί!
Δεν είναι οι αγιορείτες Μοναχοί που, πρώτοι παύουν το μνημόσυνο του Πατριάρχη, όποτε αυτός παρεκκλίνει του Ορθοδόξου Δόγματος;
Δεν είναι αυτοί που, σήμερα, γεραίρουν τη μνήμη όσων οσιομαρτύρων σφαγιάστηκαν από τον αιρετικό Πατριάρχη Ιωάννη Βέκκο, επειδή ακριβώς δεν «συνταυτίστηκαν και δεν συμπορεύτηκαν» μαζί του;
Με ποια λογική, η απαίτηση «καμιάς διαφοροποιήσεως»;
Οικειοποιείται ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το δικαίωμα ερμηνείας της αλήθειας, που ανήκει μόνο στις Οικουμενικές Συνόδους, αξιώνοντας η «αλήθεια του» να είναι και η αλήθεια των αγιορειτών;
Όσοι στο Άγιο Όρος αγωνίζονται να γίνουν άγιοι, πώς να «συνταυτιστούν και να συμπορευτούν» με έναν Πατριάρχη που υποστηρίζει ότι τα πρότυπά τους, οι άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, μεταξύ των οποίων ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης «υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως»;
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, με την κατηγορική πεποίθηση «δεν νοείται», απαιτεί η αγιορείτικη Κοινότητα που, για αιώνες προστάτεψε με τους αγώνες της την Ορθοδοξία, να μετατραπεί σε μια πειθαρχημένη αγέλη, σε μια «Φάρμα των ζώων», με σύγχρονα προγράμματα «Φαναριώτικης εκτροφής» και νέους κανόνες, όχι μόνο «γλωσσοκάθαρσης» αλλά και «Κανονοκάθαρσης».
Η πατριαρχική απόφανση είναι ανατριχιαστική στην απολυτότητά της: «καμμία διαφοροποίησις»!. Εφιαλτική για την ορθόδοξη ελευθερία: «μόνον συνταύτισις και συμπόρευσις»!. Όχι με την Αλήθεια αλλά με τη γνώμη φθαρτού προσώπου.
Ο Κύριος και Θεός Ιησούς Χριστός, η οδός της μόνης Αλήθειας και Ζωής, σεβόμενος το πλάσμα που ήλθε για να σώσει από την αμαρτία, προσκάλεσε το λαό μαζί με τους μαθητές του λέγοντάς τους: «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι».
Ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, από όσους αγιορείτες απαρνήθηκαν τον εαυτό τους και, έλαβαν την απόφαση να υποστούν προς χάριν Του Θεανθρώπου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμη τον σταυρικό θάνατο, ζητά να σκύψουν σαν πειθήνια τετράποδα το κεφάλι και να ακολουθήσουν χωρίς «καμμία διαφοροποίηση», τα βήματα εκείνου του «ποιμένα», που τα οδηγεί στο γκρεμό της απώλειας ;
Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ζητά κάτι περισσότερο από τη νόθευση της ελεύθερης σκέψης των αγιορειτών πατέρων, προσπάθεια που σε κάποιες «μετέωρες» Μονές καρποφορεί, απαιτεί με την επιταγή της «συνταύτισης και καμμίας διαφοροποίησης» την κατάργηση της σκέψης όσων αγιορειτών ζουν ολόπλευρα το μοναχισμό «Επόμενοι τη θεόθεν δοθείση δι­δασκαλία των αγίων ήμων Πατέ­ρων και τη παραδόσει της καθο­λικής Εκκλησίας».
Με αυτό το απόλυτο και σχεδόν εωσφορικό «συνταύτιση και συμπόρευση» δηλώνεται απερίφραστα το αλάθητο του Κωνσταντινουπόλεως. Μόνο αυτός, ως αυθεντία και κάτοχος της αλήθειας, έχει πλέον το δικαίωμα να ερμηνεύει το συμφέρον της Εκκλησίας.
Όμως, για την ιστορία, ο Κωνσταντινουπόλεως ενώ υποστηρίζει μια ολοκληρωτικών αντιλήψεων εκκλησιολογική θέση του Φαναρίου, δεν λέει κάτι καινούργιο. Και στο παρελθόν, με αξιωματικό και γνωμικό ύφος, υποστήριξε πως: «Εκ Φαναρίου, εκ του ταπεινού Φαναρίου, διαχέεται εις τον τετραπέρατον κόσμον… η μεγαλωσύνη της Εκκλησίας, η δύναμις της πίστεως! [εδώ στο Φανάρι] «ευρίσκονται η φάτνη της εκκλησιολογίας! τα σπάργανα της Θεολογίας…!». Ωστόσο, πρώτη φορά διατυπώνει με σαφήνεια το δόγμα του «Πρώτου άνευ ίσων», λίγο μάλιστα καιρό από τότε που ξεφούρνισε εκείνο το: «Αγιορείται πατέρες, σας αγαπώμεν πολύ. Ο Πατριάρχης σας αγαπά απεριορίστως!».
Τόσο «απεριορίστως» που, χωρίς «καμμία διαφοροποίηση, αλλά μόνον [με] συνταύτιση και συμπόρευση» τους σφίγγει στην «αγκαλιά» του κόβοντάς τους την ορθόδοξη αναπνοή, σαν τα αινά πέλωρα τον Ηρακλή;
Το «Επόμενοι τοις Αγίους Πατράσιν…» και τα όσα Αγιοπατερικά διατύπωσε ο αγιορείτης Γέροντας Γαβριήλ στην πρόσφατη ανοικτή επιστολή του προς τον Κωνσταντινουπόλεως, φαίνεται πως εκλαμβάνονται από τον Πατριάρχη σαν μια αφηρημένη παράδοση, σαν δογμα­τικά σύμβολα και προτάσεις που τελούν υπό αίρεση.
Δεν συνιστούν πια αναφορά σε αγίους, μάρτυρες, οσίους και πατέρες της εκκλησίας. Μετατρέπονται σε «Επόμενοι του Βαρθολομαίου»! ο οποίος προβιβάζει τον εαυτό του στην έδρα του αλάνθαστου της Εκκλησίας!
Οι μαυροφορημένοι «Σμιθ» θα ξαναδιαβάζουν και θα παραφράζουν όχι μόνο το νόημα, αλλά και το γράμμα των Ιερών Κανόνων, θέτοντας τη θεοπνευστία της Αγίας Γραφής υπό την αίρεση του Κωνσταντινουπόλεως!
Όποιος ασκεί κριτική θα ονομάζεται προδότης, όσοι δεν θα υποστηρίζουν επιδειχτικά το νέο Φαναριώτικο δόγμα είναι αποστάτες!
Το ανατριχιαστικό καθεστώς εκκλησιαστικού ολοκληρωτισμού που ανήγγειλε ο κ. Βαρθολομαίος, αφού δεν επιτρέπει καμιά «διαφοροποίηση» από το θέλω του «Μεγάλου Πρώτου», δεν θα ανέχεται ούτε τη διπλή σκέψη, γι’ αυτό ο απόλυτος έλεγχος θα εξασφαλιστεί μόνο με την αστυνόμευση.
Οι μαυροντυμένοι ναιναίκοι που αφθονούν στο Όρος, θα στελεχώσουν την αστυνομία της σκέψης!
Στόχος αυτής της αστυνομίας, ο λόγος του αποστόλου Παύλου: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», που είναι επιδίωξη της επίγειας ζωής του Μοναχού, να μετατραπεί, σύμφωνα με την αυταρχική και ολοκληρωτικών αντιλήψεων απόφανση του Κωνσταντινουπόλεως: «καμμία διαφοροποίησις, αλλά μόνον συνταύτισις και συμπόρευσις», στο νέο Φαναριώτικο δόγμα: «δεν ζει εν εμοί Χριστός αλλά μόνο Βαρθολομαίος»! 
πηγή