Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα
κι απ’ την αγάπη νήμα
κι έπλεξα ένα όνειρο
όμορφο, μα τι κρίμα,
εσύ το ποδοπάτησες
στο πρώτο σου το βήμα.
Όμως θέλω τη ζωή μου να τη χαρώ
γι’ αυτό δεν τα πάω κόντρα με τον καιρό,
γι’ αυτό δεν τα πάω κόντρα με τον καιρό,
κι αν μου έφυγε μι’ αγάπη, άλλη θα βρω.
Στο περιβόλι της καρδιάς
με πλάνεψες και μπήκες.
Τα μύρα μου και τους ανθούς
στον έρωτά μου βρήκες,
πάτησες τα λουλούδια μου
και σαν τον κλέφτη βγήκες.
Στίχοι: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
1 σχόλιο:
Πάντως άμα θέλουμε
να είμαστε ρομαντικοί,
υπάρχει άφθονος κι
α υ θ ε ν τ ι κ ό ς
ρομαντισμός
στην δυτική μουσική.
Ο Σεφέρης αγαπούσε
ιδιαίτερα το έργο των
ύστερων ρομαντικών
τους οποίους εξαίρει
και ως προσωπικότητες
(με εξαίρεση τον Ραβέλ
που αποκαλεί αλεπού).
Όσο κι αν προσπαθούμε
να μιμηθούμε την δύση
οι ρίζες μας είναι πολύ
βαθειές και βλασταίνουν
ασταμάτητα
(ούτε υπάρχει λογος να
ειμαστε φοβικοί απέναντί της -Σεφέρης κι Ελύτης
διαλεχθηκαν ως ισότιμοι
μαζί της-
αν και προσωπικά προτιμώ
την "ακραία" στάση του
μόνιμα "γκρινιάρη"
αλλά ασυμβίβαστου
άρχοντα Ρωμιού
κυρ Φώτη Κόντογλου.
(Συγχωρέστε μου την φλυαρία,
αλλά γέρασα πια
-κι εχω και πίεση-
κι αν δε τα πω
...θα σκάσω, ο ταλαίπωρος
ανθρωπάκος.)
Δημοσίευση σχολίου