Κουβεντούλα με τον Γέροντα Παρθένιο

 

- Πάτερ μου καλέ,έχω πολλά βάσανα και σε παρακαλώ,
σε ικετεύω,ποιά προσευχή να διαβάζω,μια προσευχή που να κάνει ...
θαύματα! Δεν αντέχω άλλο από το πρόβλημα και τις δοκιμασίες που με
ταλανίζουν! Είμαι στο ....αμήν!
- Ακου παιδί μου ευλογημένο,δεν υπάρχει κάποια ευχή "μαγική",
στο έχω ξαναπεί.Θαύματα επιτελεί η πίστη μας και η δύναμη η εσωτερική
που πηγάζει από την καρδιά,με φλόγα,δάκρυ,πόνο,επιθυμία σφοδρή.
Προσευχές για να διαβάζεις υπάρχουν πλήθος!
Πάρε ένα ορθόδοξο προσευχητάρι και ακολούθησε ό,τι έχει εκεί μέσα.
Δηλαδή μεσονυκτικό,όρθρο,εσπερινό,απόδειπνο,παρακλήσεις της Παναγίας,Χαιρετισμούς,ακόμα και ψαλτήρι.Τόσα πολλά,τόσες προσευχές.
- Ναι πάτερ μου,αυτό το κάνω αλλά θέλω κάτι πιό σύντομο.
- Μα,παιδί μου,οι προσευχές δεν παίζει ρόλο αν είναι σύντομες ή με πιό πολλά λόγια αλλά η ζέση της πίστεως είναι το κλειδί.
Λέγε τότε, το "Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με".
- Ολόκληρο ,πάτερ;
- Εεεμ τι; το μισό; κι αυτό πολύ είναι;;
Η ευχή αυτή κανονικά είναι: "Κύριε Ιησού Χριστέ ,Υιέ του Θεού του Ζώντος,
ελέησόν με τον αμαρτωλό και ελεεινό",μην σου πω και πιο πολλά.
Αντε έστω ,λέγε "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".
Η έστω ...κραύγαζε ..το "Κύριέ μου και Θεέ μου βοήθησέ με",κι αυτό πολύ είναι;
Τι άλλο θες;
- Οχι πατέρα μου,είναι μάλλον η αδυναμία μου.Εγώ φταίω!
Εύχου παππούλη μου καλέ.
- Αυτό και τελευταίο,παιδί μου.Τηλεφώνησα σήμερα μια ευλογημένη ψυχούλα,γυναίκα χήρα,με παιδιά,εγγόνια,αλλά ζει μόνη της επειδή όλοι τους έχουν τις δουλειές τους και τα σπίτια τους.Είναι γύρω στα 68 ετών,απλή γυναίκα,από ένα χωριό ορεινό από την Ερυμάνθεια της Αχαίας.Δεν έχει πάει σχολείο.
Έβοσκε πρόβατα από τα 7 της χρόνια πάνω στα βουνά,ψηλά στον Ερύμανθο,ωστόσο,μεγαλείο η απλότητά της.
- Τι κάνεις θεία; της είπα (έχουμε συγγένεια).
-Καλά παιδάκι μου,καλά παλικάρι μου,παππούλη μου.
Δοξάζω το Θεό,μέρα και νύχτα.
Ασταμάτητα ,κάθε στιγμή συνεχώς λέω σαν προσευχή από το
"πάτερ ημών".......το "...δώσε μας σήμερα και άφησέ μας αύριο!".
- Με έπιασαν κάτι γέλια,.......θαυμάζοντας βέβαια την απλότητα
της ψυχής της. Μου θύμισε αμέσως αυτό από το γεροντικό το "¨Κύριε Ιησού Χριστέ μη με ελεήσεις" που το έλεγε εκείνος στραβά-λάθος και όταν πήγε ο δεσπότης να τον διορθώσει και τον είδε να βαδίζει πάνω από τα νερά του ποταμού......του είπε....."λέγε το,όπως το λες!!!".
Ήταν σε μέτρα αγιότητας ο άνθρωπος εκείνος!
Να,παιδί μου καλό, ποιά προσευχή κάνει θαύματα!
Δεν είναι το τι θα πεις,αλλά το πως θα το νιώθει η καρδιά!
Πως θα βγαίνει από μέσα σου,ποιά θα είναι η φλόγα της
αγάπης σου για το Θεό.
Εκεί έγκειται το μυστικό!