Η συγγραφική ασυνέπεια εκείνων των Εξελικτών που είναι άθεοι

Γιατί αποφεύγουν να μιλήσουν για Θεό;

Πόσο επιστημονικό είναι ένα άρθρο που βρίθει από υποθέσεις, ασυνέπειες και αντιφάσεις, και υποτιμά τη νοημοσύνη των αναγνωστών του; Γιατί θα πρέπει οι Διαφωτιστικές ιδεοληψίες να διαποτίζουν και να ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ όλα σχεδόν τα άρθρα των Εξελικτών που είναι άθεοι; Και ποιες είναι οι προϋποθέσεις ενός ΣΟΒΑΡΟΥ άρθρου, όταν βρίθει από συντακτική ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ασυνέπεια;

Δικαίως οι Χριστιανοί λέμε ότι "οι άθεοι είναι οι πλέον ευκολόπιστοι και ανορθολογιστές άνθρωποι". Γιατί ενθουσιάζονται από υποθετικά και αντιφατικά άρθρα, χωρίς να εντοπίζουν τις ασυνέπειες και τις δογματικές τους παραδοχές, για ζητήματα που είναι εξώφθαλμα ξεκάρφωτα και αντιφατικά, για κάθε νοήμονα άνθρωπο. Στο άρθρο αυτό, θα παρουσιάσουμε τον τρόπο που γράφουν κατά συνήθειαν και κατά πλειοψηφίαν τα άρθρα τους οι ΑΘΕΟΙ Εξελικτές, (γιατί φυσικά υπάρχουν και οι πιστοί και συνεπείς συγγραφείς). Επειδή είναι παρατηρημένο, ότι σχεδόν πάντα, ο αθεϊσμός πάει χέρι - χέρι με τα ανορθολογικά λογικά άλματα, με τον υποκειμενικό υποθετισμό, και με την δογματική αντιφατικότητα. Και είναι εντυπωσιακό το να παρατηρεί κάποιος, σε (κατά τα άλλα) αξιόλογα άρθρα, γραμμένα από (κατά τα άλλα) αξιόλογους ερευνητές, να επισκιάζει τη νοημοσύνη τους η Διαφωτιστική αθεϊστική ιδεοληψία, και να γράφουν δογματικές συμπερασματικές αστειότητες, εν μέσω καταπληκτικών (ως προς την έρευνα και την παρατήρηση) άρθρων!

Στη συνέχεια θα παραθέσουμε αποσπάσματα από επίκαιρα επιστημονικά περιοδικά, που βρίσκονται στα περίπτερα τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο. ΔΕΝ θα χρησιμοποιήσουμε επιλεγμένα περιοδικά από διάφορες χρονικές περιόδους. ΕΠΙΤΗΔΕΣ θα χρησιμοποιήσουμε στοιχεία από τα ΤΡΕΧΟΝΤΑ περιοδικά, που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα περίπτερα, για να δείξουμε ότι η αντιφατικότητα και η υποθετικότητα αυτή για την οποία μιλάμε, ΔΕΝ είναι κάτι ευκαιριακό και σπάνιο, αλλά ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ τακτική και ΕΚ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΣ ΣΥΝΗΘΕΙΑ όλων σχεδόν των αθεϊστικών άρθρων, που όσο σημαντικό και αν είναι το περιεχόμενο της έρευνάς τους, και ανεξαρτήτως της ποιότητας των στοιχείων τους, όζουν από Διαφωτιστική ανοησία.

 

Αντιφατικότητα που προδίδεται από τις εκφράσεις

Ας ξεκινήσουμε από το περιοδικό Νάσιοναλ Τζεογκράφικ Νοεμβρίου του 2006. Σε ένα (κατά τα άλλα) εξαιρετικό άρθρο των Καρλ Τσίμερ με εικονογράφηση Ρόσαμοντ Πουρσέλ, με τίτλο: "Πτερύγιο ή πόδι; Ή μήπως φτερό..." που επεκτείνεται στις σελίδες 64 - 91, στη σελίδα 69 γράφουν το εξής εκπληκτικό:

"Ένα άκρο, ένα φτερό ή ένα λουλούδι είναι κάτι πραγματικά αξιοθαύμαστο, αλλά όχι ένα θαύμα". Και προχωρούν να μας εξηγήσουν για το πώς εξελίχθηκαν όλα αυτά, από απλούστερες δομές σε συνθετότερες. Και αναφέρουμε τη δήλωσή τους αυτή "εκπληκτική", αν λάβουμε υπ' όψιν μας, τα όσα ΑΝΤΙΘΕΤΑ λένε οι ίδιοι, σε άλλα σημεία του ίδιου άρθρου!

Στο ίδιο άρθρο, στη δεύτερη κιόλας παράγραφο, (στην απέναντι σελίδα της ανωτέρω δήλωσής τους), στη σελίδα 68, οι ίδιοι είχαν ήδη γράψει το εξής:

"Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο όλα αυτά τα θαύματα της φύσης αποτελούν προϊόντα εξέλιξης". Μα, είναι σοβαροί; Αφού ΟΙ ΙΔΙΟΙ τα αποκαλούν "θαύματα" στη μία σελίδα. Στην επόμενη, περιμένουν να δεχθούμε την αντιφατική τους δήλωση, ότι ΔΕΝ είναι θαύματα, αυτά που ΟΙ ΙΔΙΟΙ αποκάλεσαν "θαύματα"; Σε ανόητους απευθύνουν τέτοιες δογματικές αθεϊστικές δηλώσεις; Μάλλον ναι! Γιατί αν διαβάσουμε προσεκτικά το ίδιο άρθρο τους, θα δούμε να χρησιμοποιούν εκφράσεις σαν τις εξής:

"αρτιότητα οπτικού μηχανισμού", "αριστοτεχνικό σχεδιασμό του βραχίονα", "άψογη ενορχήστρωση" των κυττάρων, "στην αρχή απλά παρατηρείς, στη συνέχεια τροποποιείς κάποια λειτουργία...", "τέλεια συναρμολογημένα μέρη" (σελ. 68), "περίπου 10.000.000.000.000 κύτταρα άνοες βασικές μονάδες ζωής που συνεργάζονται αρμονικά, σαν μια ολότητα", "υψηλή οργάνωση και διαρκή επικοινωνία" (σελ. 69), "η εξέλιξη χρησιμοποίησε τα εργαλεία αυτά με μια νέα αποστολή" (σελ. 74), "έχει μέσα της το χάρτη ενός πολύπλοκου οργανισμού" (σελ. 75), "η χελώνα βρίθει από καινοτομίες που αποτελούν μηχανισμούς προσαρμογής στο περιβάλλον. Όμως και τα δύο ζώα έχουν την ίδια δομή, έχουν κατασκευαστεί σύμφωνα με το ίδιο σχέδιο. Αποτελούν παραλλαγές του ίδιου μοτίβου" (σελ. 76), "εξαρτάται... από το πώς έχει επιλέξει η εξέλιξη να τροποποιήσει τα αρχικά απλά τμήματα για να ανταπεξέλθουν στις νέες ανάγκες" (σελ. 79), "η εξέλιξη είναι μια συνεχής διαδικασία μαστορέματος με πολύ αυτοσχεδιασμό", "η εξέλιξη έθεσε και άλλα γονίδια υπό τον έλεγχο των αρχέγονων αυτών γονιδίων, και όλα μαζί εξέλιξαν το μάτι..." (σελ. 80), "την εντυπωσιακή δομή του οφθαλμού - τον  τρόπο με τον οποίο ο φακός βρίσκεται στην ιδανική θέση για να εστιάζει το φως... το μηχανισμό που χρησιμοποιεί η ίριδα" (σελ. 81), "η εξέλιξη χρησιμοποίησε τα ίδια βασικά γονίδια για να δημιουργήσει πιο εξειδικευμένους οφθαλμούς", "κοιτάξτε τα χέρια σας που κρατούν αυτό το περιοδικό. Είναι πραγματικά θαύματα πολυπλοκότητας, καθώς περιλαμβάνουν δεκάδες τέλεια διαμορφωμένα οστά που συνδέονται μεταξύ τους με τένοντες και μυς..." (σελ. 86), "η εξέλιξη χρησιμοποίησε για μια ακόμη φορά τα εργαλεία που της ήταν ήδη διαθέσιμα", "από μηχανική άποψη δεν υπάρχει σπουδαιότερο επίτευγμα στη φύση από τα φτερά των πτηνών" (σελ. 87), και ολοκληρώνουν το άρθρο με τα λόγια: "Η εξέλιξη, αδυσώπητη και με πολύ πρακτική λογική, είναι εξίσου ικανή να δημιουργεί τις πιο θαυμαστές δομές και να τις καταργεί όταν πλέον δεν τις χρειάζεται" (σελ. 91).

Τι παρατηρούμε δηλαδή; Ότι την αθεϊστική δήλωση που μας κάνουν οι αρθρογράφοι στην αρχή του άρθρου, στη συνέχεια την καταργούν στην ουσία, με τις περιγραφές τους! Έχουμε δηλαδή μια "φύση" ή μια "εξέλιξη", που σχεδιάζει, έχει ΛΟΓΙΚΗ, χρησιμοποιεί, ενορχιστρώνει, φτιάχνει χάρτες, μηχανισμούς, καινοτομεί, μαστορεύει, αυτοσχεδιάζει... " κλπ. Αλλά είναι... ΑΠΡΟΣΩΠΗ και... ΤΥΧΑΙΑ!!! Αν είναι δυνατόν! Πόση ανοησία πρέπει να διαθέτει κάποιος, για να πιστεύει σε κάτι τέτοιο;

Και ενώ μας περιγράφει με όλες αυτές τις περιγραφές θαυμασμού τον ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ της εξέλιξης, μας κάνει ο συγγραφέας να αναρωτιόμαστε για την νοημοσύνη του, όταν στη σελίδα 91 γράφει: "με την πάροδο του χρόνου τα γονίδια διπλασιάστηκαν τυχαία δημιουργώντας..." (σελ. 91). Μα, εφ' όσον τόση ώρα μας περιγράφει έναν αξιοθαύμαστο εξελικτικό ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ, πώς είναι δυνατόν, να μιλάει για "τυχαία" μετάλλαξη, και όχι για μετάλλαξη που εντάσσεται ΣΤΗΝ ΠΡΟΒΛΕΨΗ χρήσης της από τον εν λόγω μηχανισμό; Γίνονται τυχαία τέτοιου είδους μηχανισμοί; Ας φτιάξει ο ίδιος ο συγγραφέας, (ένα ΝΟΗΜΟΝ ΟΝ), εκ του μηδενός, έναν τόσο αποδοτικό και επιτυχημένο μηχανισμό! Αλλά αν δεν μπορεί, πώς μπορεί να αποδώσει έναν τέτοιο μηχανισμό στη σύμπτωση; Πώς μπορεί ένας ΤΥΧΑΙΟΣ μηχανισμός να έχει "σκοπό"; Γιατί σε άλλο σημείο γράφουν για την "οικονομία της φύσης η οποία συχνά τροποποιεί ήδη υπάρχοντα γονίδια ώστε να αποκτήσουν νέα λειτουργικότητα, ή χρησιμοποιεί τα ίδια γονίδια με διαφορετικό τρόπο, έχοντας ως απώτερο σκοπό τη δημιουργία μας πιο εξελιγμένης δομής". Πώς συμβιβάζεται "σκοπός" και "τυχαιότητα";

 

Σε άλλο περιοδικό του ίδιου μήνα, στο Σαϊεντίφικ Αμέρικαν του Νοεμβρίου 2006, στο άρθρο των Mark Gerstein και Deyou Zheng με τίτλο: "Η πραγματική ζωή των ψευδογονιδίων", (σελ. 42 - 51), μπορούμε να βρούμε παράλληλες εκφράσεις θαυμασμού για τον μηχανισμό των μεταλλάξεων, που περισσότερο θυμίζουν ένα εγχειρίδιο προγραμματισμού ηλεκτρονικού υπολογιστή, παρά κάτι που να σχετίζεται με μια σειρά τυχαίων εξελικτικών "επιτευγμάτων". Διαβάζοντας το άρθρο αυτό, και ο πλέον ικανός προγραμματιστής υπολογιστών, θα νιώσει "πολύ μικρός" μπροστά στο θαύμα των μεταλλάξεων, και του τρόπου με τον οποίο οι οργανισμοί προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους με τη βοήθεια του γενετικού ΚΩΔΙΚΑ. Παρ' όλα αυτά, σε ολόκληρο το άρθρο αυτό, δεν βρήκαμε ούτε μία έκφραση ευγνωμοσύνης για τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ αυτού του κώδικα, για τον Προγραμματιστή που έπλασε ένα τέτοιο αριστούργημα προγραμματισμού! Αντιθέτως, βρήκαμε εκφράσεις όπως αυτή στη σελίδα 49, που λέει με μεγάλα γράμματα: "Η φύση έχει βρει έναν τρόπο να ξαναχρησιμοποιεί τα διαλυμένα μέρη των γονιδίων μετατρέποντάς τα σε ρυθμιστικά στοιχεία". Και εύλογα αναρωτιόμαστε: Μα τι είναι τέλος πάντων αυτή η Φύση; Θεός είναι; Με ποια λογική κατασκευάζει τέτοιου είδους ΑΡΙΣΤΑ προγράμματα και κώδικες;

Φυσικά ούτε από το άρθρο αυτό λείπουν εκφράσεις θαυμασμού για το ΘΑΥΜΑ που παρατηρείται στη ζωή. Αλλά για όλα φταίει η φύση, και η τυχαιότητα, και ΚΑΝΕΙΣ δεν κατασκεύασε αυτό το θαύμα του εξελισσόμενου γενετικού κώδικα! Δεν θα κουράσουμε τον αναγνώστη με εκτενή αποσπάσματα από το άρθρο αυτό. Θα πούμε μόνο τα εξής ενδεικτικά:

Το άρθρο αυτό ξεκινάει (σελ. 44) με τα εξής λόγια: "Είναι ήδη σαφές ότι ένα γονιδίωμα στο σύνολό του δεν μοιάζει τόσο με στατική βιβλιοθήκη πληροφοριών όσο με το ενεργό υπολογιστικό λειτουργικό σύστημα ενός έμβιου όντος". Γνωρίζετε άραγε πολλούς "λειτουργικούς κώδικες" υπολογιστών, που να έχουν κατασκευαστεί... τυχαία; Πόσο μάλλον το λειτουργικό με το οποίο λειτουργούν τα βιολογικά όντα της γης, που είναι ασύγκριτα πιο περίπλοκο και τέλειο από το καλύτερο ανθρωποποίητο λειτουργικό που υπάρχει, ή που μπορεί να υπάρξει!

 

Στο ίδιο μοτίβο κινείται και το περιοδικό "Περισκόπιο της Επιστήμης" του ίδιου μήνα, Νοεμβρίου 2006, σε άρθρο της Μαρίας Κοκόνου, με τίτλο: "Νευρομορφικά ολοκληρωμένα κυκλώματα", που υπάρχει στις σελίδες 64 - 74 του περιοδικού.

Και εδώ παρατηρούμε τις ίδιες εκφράσεις θαυμασμού για τα βιολογικά συστήματα, όπως για παράδειγμα τα εξής:

"Οι σημερινοί υπολογιστές και κυρίως οι υπερ-υπολογιστές που στεγάζονται σε μεγάλα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα, έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν δισεκατομμύρια λειτουργίες ανά δευτερόλεπτο. Όσον αφορά όμως ζητήματα επεξεργασίας και αναγνώρισης εικόνων και ήχων, καθώς και ζητήματα μάθησης και εκπαίδευσης, δεν πλησιάζουν καν τις επιδόσεις του ανθρώπινου εγκεφάλου, ακόμα και στο βρεφικό στάδιο. Και βέβαια, ο εγκέφαλος είναι ασυναγώνιστος σε επίπεδο απόδοσης αφού επιτελεί χιλιάδες φορές περισσότερες λειτουργίες ανά δευτερόλεπτο, καταναλώνοντας εκατομμύρια φορές λιγότερη ενέργεια και καταλαμβάνοντας εκθετικά λιγότερο χώρο" (σελ. 66).

"Ο εγκέφαλος αποτελεί ένα εξαίρετο παράδειγμα υβριδίου ενός αναλογικού και ενός ψηφιακού υπολογιστή" (σελ. 64 λεζάντα).

"Ο υπερυπολογιστής της IBM Deep Blue... παρά την τεράστια υπολογιστική του δύναμη, όμως, ο εν λόγω υπολογιστής δεν μπορεί να συναγωνιστεί τον εγκέφαλο ούτε ενός μικρού παιδιού... απέχει μακράν από τις εκπληκτικές ιδιότητες αναγνώρισης του ανθρώπου..." (σελ. 64).

"Το αυτί αποτελεί έναν εξαιρετικά αποδοτικό επεξεργαστή" (σελ. 69).

Και το άρθρο τελειώνει με τα εξής λόγια: "Υπάρχει ήδη ένας αποδοτικότερος υπολογιστής, και λειτουργεί με εντελώς διαφορετικό τρόπο: είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος" (σελ. 74).

Ωραία! Έχουμε τον αποδοτικότερο υπολογιστή, σκάλες ανώτερο από τον καλύτερο υπερ-υπολογιστή που έχουμε φτιάξει εμείς οι νοήμονες άνθρωποι. ΠΟΙΟΣ τον έφτιαξε άραγε;

Το άρθρο απαντάει σε αυτό το ερώτημα στη σελίδα 66:

"από την ίδια τη φύση". (sic!!!)

Έχετε δει πολλούς υπερ-υπολογιστές να κατασκευάζονται τυχαία από τη φύση;

 

Περιττό να αναφέρουμε ότι στο ίδιο μοτίβο κινείται και το περιοδικό Ντισκάβερυ εντ Σάιενς Νοεμβρίου 2006, ένα περιοδικό με συστηματική αντιχριστιανική προπαγάνδα σχεδόν σε κάθε του τεύχος. Το τεύχος Νοεμβρίου, στο εξώφυλλο ήδη, φροντίζει να γράψει: "Για ποιον χτυπά το βιολογικό ρολόι; Ο πιο επιτυχημένος μηχανισμός της φύσης". Και βέβαια και στο ίδιο το αναφερόμενο άρθρο του, φροντίζει να μας (παρα-)πληροφορήσει στη σελίδα 75, ότι "η φύση εφοδίασε τα ταπεινά πλάσματα με ένα εσωτερικό χρονόμετρο". Ποιος; "Η φύση"!!! Πανέξυπνη αυτή η φύση! Και παντογνώστης και παντοδύναμη! Παρ' όλα αυτά, στο ίδιο αυτό άρθρο, δεν μπορεί η αρθρογράφος να αποφύγει να χαρακτηρίσει στην ίδια σελίδα το χρονόμετρο αυτό "θαυμαστό"! Αλλά νομίζουμε ότι αρκεί αυτό το ενδεικτικό σημείο, και δεν θα σας κουράσουμε άλλο με αναφορές στο άρθρο αυτό.

 

Φωτεινή εξαίρεση από τα Ελληνικά επιστημονικά περιοδικά του Νοεμβρίου 2006, αποτελεί το ειδικό αφιέρωμα του Science Illustrated. Για παράδειγμα στη σελίδα 28, σε άρθρο του βιολόγου Λαρς Τόμας με τίτλο: "Εφήμερο πέρασμα ή πρόοδος χωρίς όρια;" ξεκινάει το άρθρο του ως εξής:

"Ο άνθρωπος είναι αναμφισβήτητα η κορωνίδα της εξέλιξης - τουλάχιστον από τη δική μας οπτική γωνία. Αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας είτε ως τους εκλεκτούς του Θεού είτε ως το κορυφαίο δημιούργημα της εξέλιξης - ανάλογα με το αν είμαστε θρήσκοι ή όχι".

Μια φράση που τουλάχιστον φροντίζει να πληροφορήσει τον αναγνώστη, ότι η "τυχαιότητα" και ο παραλογισμός της "φύσης" που τα κάνει όλα σαν "τζίνι", δεν πείθει κάποιους νοήμονες αναγνώστες. Αλλά που δείχνει επίσης την πόλωση που δημιουργούν όλοι όσοι θέλουν να "αποστειρώνουν" τα άρθρα τους από τη λέξη: "Θεός".

Και βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι τα άλλα άρθρα του περιοδικού αυτού, ξεφεύγουν από την ίδια τακτική, να αποφεύγουν τον Θεό "όπως ο Διάβολος το λιβάνι"! Σαν μια στημένη συνωμοσία παραπληροφόρησης του αναγνωστικού κοινού, σαν μια στημένη και ενορχηστρωμένη πλύση εγκεφάλου, που στοχεύει στην απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό.

 

Μια παροιμία λέει: "η αλήθεια πάει μπροστά". Και είναι προφανώς αδύνατον ακόμα και για έναν άθεο, να μην εκφρασθεί για το θαύμα της δημιουργίας του Θεού, με τα κατάλληλα λόγια που μπορούν να το περιγράψουν. Όσο και αν αυτό τον φέρνει στην δυσάρεστη θέση να αντιφάσκει με τις αθεϊστικές ιδεοληψίες που του φύτεψε στο μυαλό η πλύση εγκεφάλου του Διαφωτισμού!

 

Υποθετικές εκφράσεις

Σε άλλο άρθρο του ίδιου τεύχους του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ του Νοεμβρίου 2006 που αναφέραμε πριν, ασχολούμενο με το απολίθωμα του τρίχρονου νηπίου Αυστραλοπιθήκου της Ντικίκα, που βρέθηκε στην Αιθιοπία, στη σελίδα 37 για παράδειγμα, μιλώντας για τον υποτιθέμενο τυχαίο τρόπο που δημιουργήθηκε η ομιλία στον άνθρωπο, λέει: "Ο Ντιν Φοκ, ειδικός στην εξέλιξη του εγκεφάλου, υποθέτει ότι αυτή η αδυναμία των βρεφών των ανθρωπιδών μπορεί να συνέβαλε ακόμη και στη ανάπτυξη της ομιλίας, η οποία ενδέχεται να ξεκίνησε από τους τρυφερούς ήχους...".

Παρατηρήστε σε μία πρόταση, τρεις υποθετικές εκφράσεις! Τέτοιου είδους εκφράσεις, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστες σε αθεϊστικά άρθρα. Καθώς ψάχνουν οι ερευνητές να βρουν αιτίες διαφορετικές για το κάθε τι, από την ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, δεν μπορούν παρά να υποθέτουν διαρκώς για τα πάντα, και αυτές τις υποθέσεις τυχαιότητας, να μας τις σερβίρουν ως επιστημονικές αποδείξεις! Γιατί δηλαδή η ομιλία στον άνθρωπο να είναι προϊόν τυχαιότητας, και όχι ένα σαφώς προ-καθορισμένο σχέδιο ενός πάνσοφου Δημιουργού; Γιατί οι εκφράσεις εκτίμησης για τον Σχεδιαστή μας, να απουσιάζουν από τα άρθρα των ανθρώπων αυτών; Ποια φοβία τους αναγκάζει, να προτιμούν τον παραλογισμό από την καθαρή αλήθεια της παραδοχής ενός Σχεδιαστή;

Και βέβαια η ίδια αυτή τακτική, δεν περιορίζεται στα άρθρα των περιοδικών. Η ίδια άτυπη συμφωνία διέπει και τα ψηφιακά άρθρα που κυκλοφορούν συχνά - πυκνά στο Ίντερνετ. Δείτε για παράδειγμα ένα άρθρο που δημοσίευσε το Παθφάιντερ, στις 18 Νοεμβρίου με τίτλο: "Ήταν αναπόφευκτη η δημιουργία ζωής πάνω στον πλανήτη;"

Εκεί, σε ένα άκρως ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΙΚΟ άρθρο, οι ερευνητές χωρίς την παραμικρή απόδειξη για όσα λένε, (μάλιστα με τη θρασύτητα να δηλώνουν ότι δεν έχουν ακόμα ούτε τον τρόπο να το αποδείξουν, και να δηλώνουν πίστη), καταβάλλουν έντονη προσπάθεια να μας πείσουν για την ΠΙΣΤΗ τους, ότι η ζωή πρέπει κατ' ανάγκην να δημιουργείται.

Δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ούτως ή άλλως ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ επιχειρηματολογία του άρθρου αυτού, και με τον παραλογισμό, ότι υπολογιστές και κώδικες ζωής φυτρώνουν τυχαία ή σπέρνονται στο σύμπαν από συμπτωματικές διαδικασίες. Κάτι τέτοια τα καταδικάζει η θεωρία των πιθανοτήτων ως ανοησίες δογματικών αθέων. Εδώ θα μετρήσουμε μόνο τις υποθετικές εκφράσεις ενός μικρού άρθρου!

Στη συνέχεια, απομονώνουμε και μετράμε τα σημεία εκείνα που δείχνουν ΠΙΣΤΗ και υποθετικότητα στο εν λόγω άρθρο, και μάλιστα υποθετικότητα που αναφέρεται σε αυτόν καθεαυτόν τον στόχο του άρθρου, να παρουσιάσει τη ζωή ως μια τυχαία αναγκαιότητα:

"Σύμφωνα με μια νέα θεωρία..." (1η υποθετική αναφορά στο ξεκίνημα του άρθρου. Δεν το θέτει ως γεγονός)

"Οι δύο επιστήμονες ασπάζονται τη θεωρία η οποία παρουσιάζει το φαινόμενο της ζωής ως φυσική συνέπεια της διαθέσιμης ενέργειας που υπήρχε λόγω προγενέστερων γεωλογικών διαδικασιών στην επιφάνεια του πλανήτη" (2η υποθετική αναφορά, που παραπέμπει σε αναπόδεικτη πίστη).

"Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή πρέπει να έχει δημιουργηθεί όχι μόνο στον πλανήτη μας..." (3η υποθετική αναφορά)

"Ο Smith και ο Morowitz ελπίζουν τελικώς ότι θα μπορέσουν..." (4η υποθετική αναφορά).

"Οι δύο επιστήμονες παραδέχονται ότι δεν κατέχουν ακόμα τα κατάλληλα θεωρητικά εργαλεία για να αποδείξουν τις θεωρίες τους ή για να δείξουν την εξέλιξη της ζωής." (5η υποθετική αναφορά, και παραδοχή ότι δεν... κατέχουν τίποτα!)

"Πιστεύουν όμως ότι για την δημιουργία της ζωής συνέβησαν οι ίδιες χημικές διεργασίες..." (6η υποθετική αναφορά και... παραδοχή πίστης).

"Μια πιθανή πηγή ενέργειας..." (7η υποθετική αναφορά - πιθανολογία).

"...θα μπορούσε να είναι οι ουσίες polyphosphates" (8η υποθετική αναφορά)

"Μια πιθανή πηγή ενέργειας..." (9η υποθετική αναφορά - πιθανολογία).

"...θα μπορούσαν να είναι τα μόρια υδρογόνου" (10η υποθετική αναφορά).

"Το υδρογόνο θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί..." (11η υποθετική αναφορά).

"...είναι σε θέση να παράγει οργανικά μόρια..." (12η υποθετική αναφορά, γιατί από το: "είμαι σε θέση" ως το "παράγω", υπάρχει τεράστιο χάος...)

"...θα μπορούσαν να έχουν οδηγήσει σε μια διαδικασία..." (13η υποθετική αναφορά).

"Η ζωή θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί σε κάθε άλλο πλανήτη..." (14η υποθετική αναφορά).

"Ένα μέρος που θα ήταν πιο πιθανόν να συμβεί κάτι τέτοιο..." (15η υποθετική αναφορά).

 

Προσέξτε! Μετρήσαμε 15 υποθετικές αναφορές, σε ένα αρθρίδιο λίγων παραγράφων! Τι μας είπαν δηλαδή οι εν λόγω "ερευνητές"; Ουσιαστικά ΤΙΠΟΤΑ! Ένα άρθρο αστήρικτες αερολογίες! Κάπως έτσι είναι όλα ανεξαιρέτως τα άρθρα όσων θέλουν να ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι το σύμπαν γεννάει ζωή αυτόματα. Και εμείς τους συμπονάμε...

 

Άραγε ποια άτυπη συμφωνία υπαγορεύει στα επιστημονικά άρθρα, να αποφεύγουν κάθε αναφορά στον Δημιουργό αυτών των θαυμάτων, αλλά και να τον υποκαθιστούν με τόσο παραλογισμό και πιθανολογία με την απρόσωπη τυχαιότητα της φύσης; Μήπως η ίδια πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί, την οποία ανακυκλώνουν και αυτοί με τα άρθρα τους; Ή μήπως υπάρχει κάποια άλλου είδους ΣΥΜΦΩΝΙΑ που κατευθύνει την πληροφόρηση του κόσμου με άρθρα "αποστειρωμένα" από τον Θεό; Μήπως "κάποιοι" απομονώνουν ή "διορθώνουν" τα άρθρα εκείνα που αναφέρονται στον Θεό, ώστε να δεχθούν να τα δημοσιεύσουν;

Αναρωτιόμαστε...

Ν. Μ.