ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Γιατί οι Έλληνες την Ανάσταση την υιοθετήσαμε καταδική μας. Μάνα,κόρη και αδερφή μας. Εμείς δεν θέλουμε Δια στον θρόνο και Χάροντα να μας δυναστεύει, μα κάποιον ήρωα να στρίβει το λαρύγγι στον τύραννο και να τον πατάει κάτω. Κατάλαβες γιατί ανάβει το αίμα του ρωμηου με την Ανάσταση και αναπνέει λευτερα; Δεν θέλουμε στον τράχηλο αγά και στο σπαθί κουνούπι. Γλυκειά η ζωή, μεγάλος ο Θεός, οι σταυροί μας πετάνε λουλούδια και από τους τάφους μας ακόμα προβάλλει ως τον ουρανό το θυμίαμα όρθιο και περήφανο; Με πιάνεις; Γι αυτό η Λαμπρή είναι στο dna μας.

Ο Διγενής και ο Χάροντας (Κωστής Παλαμάς)
Καβάλα πάει ο Χάροντας
τον Διγενή στον Άδη,
κι άλλους μαζί... Κλαίει δέρνεται
τ' ανθρώπινο κοπάδι.
Και τους κρατεί στου αλόγου του
δεμένους τα καπούλια,
της λεβεντιάς τον άνεμο,
της ομορφιάς την πούλια.
Και σα να μην τον πάτησε
του Χάρου το ποδάρι
ο Ακρίτας μόνο ατάραχα
κοιτάει τον καβαλάρη
«Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ' άγγιξες και δε μ' ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;
Εγώ είμαι η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων,
στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.
Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω,
στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω!».