ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΘΛΙΩΝ

Δημοσιεύω μερικά πορτρέτα της επιφανούς αθλιότητας, ζωγραφίζοντας με λέξεις και όχι με πινέλα...
=======================================
 
Υλικά: Λάδι μικτή τεχνική με Βαλβολίνες και στόκο σε τελαρωμένο σώβρακο του Καμμένου, 50Χ90 εκ.
 

Ένα από τα πιο ρεαλιστικά πορτρέτα της αθλιότητας που συγκροτούν τη συλλογή και ίσως το πιο σημαντικό, αφού συμπυκνώνει τις περισσότερες τάσεις και τα επαναστατικά κινήματα του παρελθόντος, υπέρ της καθιέρωσης ενός νέου είδους εικονογραφικής αθλιογραφίας στην τέχνη και στην πολιτική.
Στο πορτρέτο με τον ευφάνταστο τίτλο "Ο προβληματισμένος", (θυμίζει κάτι από τον σκεπτόμενο του Ροντέν στην γλυπτική), απεικονίζεται ένας πρωθυπουργός σε ξεκάθαρη αμυντική στάση. Στο πρόσωπό του η δυσπιστία αποτυπώνεται στην γκροτέσκο έκφραση μιας γκριμάτσας προβληματισμού, που την υπερτονίζουν τα νεαντερτάλια υπερόφρυα τόξα και ένας έντονος προγναθισμός. Η γήινη χρωματολογία υποβάλει στην στατικότητα της εικόνας το ενδεχόμενο μιας εσωτερικής ψυχολογικής έκρηξης που μένει να εκφραστεί με κραυγές του τύπου "Go back κυρία Μέρκελ!". Τα χέρια διπλωμένα πεισματικά πάνω στο σώμα υπεραμύνονται της πνευματικής αρτιμέλειας του και εσωτερικεύουν τις σκέψεις για το απρόβλεπτο της συντελούμενης προδοσίας της Μακεδονίας.
Πρόκειται για ένα πορτρέτο, όπου η αθλιότητα καθιερώνεται στην τέχνη και στην πολιτική, ως αναπόσπαστο μέρος μιας σύγχρονης κοινωνίας. Παρόλα αυτά το έργο δεν είναι τελείως σύγχρονο, ούτε ριζοσπαστικά επαναστατικό, ούτε καν πλειοψηφικό. Είναι καλλιτεχνικά και πολιτικά ξεπερασμένο. Οι κύριες αναφορές του βρίσκονται στο έργο των Γάλλων ζωγράφων του β μισού του 19ου αιώνα. Έλκει στοιχεία πρώιμου ρεαλισμού από το "αιδείο" του Κουρμπέ, κάτι από τα χρώματα του Μανέ, ενώ η ψυχολογική ατμόσφαιρα φέρνει στο νου το έργο του Γκόγια και ειδικά τους πίνακες του με τα τρελοκομεία και με τους ασθενείς που φορούν ζουρλομανδύα.
Το πλατύ κούτελο του "αριστερού" επαναστάτη ρυτιδωμένο από τις έγνοιες του προλεταριάτου κλίνει προς το μέρος της εργοδοσίας. Ούτε ΝΑΤΟ, ούτε Συνδικάτο! Όπως σε μια παλιά ελληνική ταινία ο Κούρκουλος, που από αρχηγός των απεργών έγινε γκόμενος της αφεντικίνας και διευθυντής στο εργοστάσιο.
Το πορτρέτο, αν μη τι άλλο, έχει ξεχωριστή αξία για τον ρεαλισμό της αθλιότητας του. Περιέχει πολλούς -ισμούς, όπως, νεποτισμό, αμοραλισμό, ναρκισισμό, προοδευτικισμό, ρεβανσισμό, εθνομηδενισμό και κωλοπαιδισμό.
Δικαίως λοιπόν, εισάγει τον θεατή ως πρώτο έργο στην πινακοθήκη της αθλιότητας....
Γ.Γ.Γ.