Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει

 

Ήρθε και μ επισκέφθηκε

Μία πληγή παλιά

Δεν έτρεχαν παράπονα απ τα μάτια της

Δεν ήτανε τα χείλη της σφιγμένα

"Πονάς;"

Τη ρώτησα

Δεν είπε.

Μόνο με κοίταξε με έγνοια

"Το γιακά σου" είπε,

"Στρώσε λίγο το γιακά σου"

Σώπασε

Ανάσαινε αργά

Περπάτησα μαζί της

Φτάσαμε στη θάλασσα

"Ωραίο ηλιοβασίλεμα"

ξεστόμισα

"Μέχρι να παντρευτείς θα γιάνει"

Είπε

Έσκυψε και με φίλησε

Βούτηξε

Την ώρα εκείνη

Άλλαζε η παλίρροια

Γυμνώθηκε και πάλι η ακτή μου

Δώρα Μαργέλη