ΤΑ ΣΤΙΛΟ ΤΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ

Αυτοί που στήνονται στην ουρά για να προσκυνήσουν τη μούμια του Λένιν κατηγορούν τους χριστιανούς για «ειδωλολατρία»
Οι συριζιάνοι και οι πάσης φύσεως νεοταξικοί ομότεχνοί τους είναι ατσίδες, από την ανάποδη. Πολλοί εξ αυτών τυγχάνουν δραπέτες, απόμαχοι ή ακόμα και... απόβλητοι του ΚΚΕ. Αυτό το κόμμα πίστευε και πιστεύει στον ανθρωπισμό του Στάλιν και στην αταξική κοινωνία (κάτι τόσο κόντρα στη φύση όσο η μουστάρδα στο τηγανητό αβγό). Ντελαλίζει κι άλλα ξεκούδουνα πράγματα, αλλά δεν είναι της παρούσης να παρατεθούν. Αρκετές δόσεις παλάβρας λαμβάνομεν καθ' εκάστην.
Οι πρώην και νυν μαρξιστές αλλά και οι φιλελέδες συμπαθούν σχεδόν οτιδήποτε βρίσκεται εκτός ελληνικής και χριστιανικής παράδοσης. Τώρα το νέο τους σπορ, μια μόδα που θα διαρκέσει περίπου μία εβδομάδα, είναι να ειρωνεύονται όσους νέους πήγαν τα στιλό με τα οποία θα γράψουν πανελλαδικές στην εκκλησία για να τα διαβάσουν οι ιερείς. Το ίδιο σαρκάζουν και καγχάζουν με κάθε ένδειξη πίστης στον Χριστό και στην πατρίδα, θέλοντας να υπεραναπληρώσουν τα σκώμματα και τις ειρωνείες που δεν είπαν στους καθοδηγητές τους, αυτούς που μιλούσαν με στόμφο για την «ελευθερία» και την «ευημερία» της ΕΣΣΔ ή για την «αυτορρύθμιση» των αγορών - αμφότερα τα τοτέμ αποδείχθηκαν χάρτινα, κάλπικα, μουσαντόν, «μαϊμουδένια».

Οι νέοι που πήγαν τα στιλό τους στις εκκλησίες πολύ καλά έκαναν. Πιστεύουν στον Χριστό, πιστεύουν στη θαυματουργή δύναμη της προσευχής, γνωρίζουν την ακατάβλητη ισχύ της πίστεως. Αλλωστε, η πολυχιλιετής ύπαρξη του έθνους μας και η σταθερή πορεία της Εκκλησίας του Χριστού επί δύο χιλιετίες θαύματα είναι, θαύματα απτά και μεγαλειώδη, που δεν μπορούν να ακυρώσουν οι αμφισβητίες.

Είναι σοφοί όσοι θέτουν ψυχή και ύλη στο έλεος του Κυρίου και ζητούν τη χάρη Του. Με αυτό που οι άλλοι θεωρούν «τίποτα», οι Ελληνες έχουν κατορθώσει τα πάντα και μπορούν να κάνουν άλλα τόσα. Οι άλλοι, αυτοί που ασκούν την αιματηρή λατρεία του σφυροδρέπανου ή έχουν θεοποιήσει το χρήμα, ας συνεχίσουν να ειρωνεύονται μέχρι να μάθουν επιτέλους να κάνουν κάτι ουσιαστικό στη ζωή τους.
Παναγιώτης Λιάκος