Κείνο που με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π’ ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να `ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ’ το λευκό πανί
μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν’ η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
και του τρέχουνε τα σάλια
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου