Όταν ο Χριστός μιλάει για την έκχυση του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία και στους πιστούς, δεν μιλάει αφηρημένα, δεν μιλάει ότι θα το στείλη σε όλη την Εκκλησία γενικά. Ούτε ότι, επειδή οι δεσποτάδες και οι παπάδες έχουν μία αλληλοδιαδοχή με τις χειροτονίες, θα το λάβη γενικά όλη η Εκκλησία...
Ούτε εννοεί ότι εξ' αιτίας της χειροτονίας των επισκόπων υπάρχει οπωσδήποτε η εγγύησις ότι το Πνεύμα το Άγιο θα κατοικήση μόνιμα μέσα στην Ιεραρχία...
Διότι, δεν είναι η ύπαρξις του επισκόπου η εγγύησις ότι μία Σύνοδος εμφορείται από το Άγιο Πνεύμα.
Απόδειξις είναι ότι υπήρξαν μέσα στην Εκκλησία πολλοί επίσκοποι, που κατεδικάσθησαν ως αιρετικοί...
Αν είχαν εκείνοι οι επίσκοποι Πνεύμα Άγιο, δεν θα έπεφταν σε αίρεσι. Άρα, δεν είναι η εις επίσκοπον χειροτονία κάποιου απόδειξις ούτε εγγύησις ότι στον επίσκοπο αυτόν κατοικεί οπωσδήποτε το Άγιο Πνεύμα.
~ Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (†) "Πατερική Θεολογία"
1 σχόλιο:
Mε όλο το σεβασμό προς τον π.Ρωμανίδη, θέλω να πω ότι η συγκεκριμένη διατύπωση είναι κάπως περίεργη (και προβληματική μπορώ να πω). Καταλαβαίνω ότι το τελικό νόημα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι που βλέπουμε μέσα στους Ναούς, ας είναι και Ιεράρχες, δεν εμφορούνται από το Άγιο Πνεύμα, και γενικά δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι. Σωστό είναι αυτό.
Το θέμα είναι όμως ότι η πραγματική έννοια της Εκκλησίας είναι Σώμα Χριστού και Νύμφη Χριστού. Και είναι δεδομένο ότι έχει το Άγιο Πνεύμα.Σε όλη την Καινή Διαθήκη, στα Ευαγγέλια και τις επιστολές σε πάρα πολλά σημεία λέει αυτό το πράγμα.Η Αγία Γραφή τελειώνει με την συγκλονιστική περιγραφή της Αποκάλυψης για την Εκκλησία, που ολοκληρώνεται με την πρόταση "και το Πνεύμα και η Νύμφη λέγουσιν Έρχου".
Το θέμα αυτό ήταν ξεκαθαρισμένο τους 3 πρώτους αιώνες, και το πρόβλημα (και μπέρδεμα) άρχισε μετά για διάφορους λόγους, όπως π.χ. γιατί ο Χριστιανισμός επιβλήθηκε σε κάποιες περιπτώσεις σαν μια ακόμα θρησκεία με ποινή θανάτου (όπως στην περίπτωση του βασιλιά Κλόβις των Φράγκων το 5ο αιώνα, πριν το Σχίσμα), χωρίς κατήχηση, χωρίς μετάνοια, αλλά με τυπικό τρόπο, και φυσικά λόγω πολλών άλλων αιτίων που κατέληξαν να μετατρέψουν την Δυτική "εκκλησία" σε ένα Ίδρυμα που αυτό επηρέασε σταδιακά και την Ορθόδοξη Εκκλησία, ιδιαίτερα από τις αρχές του 20ου αιώνα και μετά, και φτάσαμε σήμερα σε αυτή την κατάσταση.
ΟΜΩΣ ανεξάρτητα αν ο ιεράρχης έχει ή δεν έχει πνευματικότητα, το Άγιο Πνεύμα είναι Τελεσιουργό των Μυστηρίων όπως λένε οι Πατέρες, και αγιάζει τον άνθρωπο που προσέρχεται με πίστη ταπείνωση και μετάνοια.
Δημοσίευση σχολίου