Ω! άκου! Ο κόσμος είναι ξύπνιος...
Μια σκιά ξεπροβάλλει απειλητικά
και φωτιά σαρώνει τη γη.
Ω, ήγγικεν η ώρα να σηκωθούν οι ποιητές
με την καρδιά σαν πέτρα που σχίζει το δέρμα
και ξεγυμνώνει τη φαυλότητα της ψυχής των.
Τους φοβάμαι τους ποιητές.
Θα κλειδώσω την πόρτα
μην μπουν σαν σειρήνες
και ξυπνήσουν τα όνειρα μου.
Καλύτερα μονάχη... ναι μοναχή
ακριβώς εδώ μονάχοι μας,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου