Παπουλη μου ποσο πολυ σ αγαπω... με πηρες
ενα κοματι λασπη απο βουρκο....
ενα τιποτα... και καταφερες με υπομονη και επιμονη να με κανεις ..κατι... οχι κατι σημαντικο, αλλα σιγουρα κατι που...καποιες φορες μπορει να σταθει στα ποδια του.. και αν ξαναπεσει να ξανασηκωθει...να ζητησει συγνωμη να βαλει αρχη μετανοιας εχοντας παντα την ελπιδα του στο ελεος του Θεου.
Σ ευχαριστω γιατι με'' ζαπωσες'' και με ''μαντρωσες'' στην κυβωτο της σωτηριας μας, την ορθοδοξη εκκλησια.
Δεν θα ξεχασω ποτε την απαντηση σου στην αγωνια μου...
'' γεροντα πως θα καταφερω να σωθω'' ''κρατησου εσυ απο το ρασο μου κι εγω απο το φουστανι της τριχερουσας και θα σωθουμε και οι δυο'' ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΑΠΟΥΛΗ ΜΟΥ
οσο για εμενα το ξερω...μετα απο 20 χρονια το εμαθα...σ ακουω να μου λες για αλλη μια φορα, ψιθυριστα συλλαβιστα, σχεδον τραγουδιστα...''υπομονη...υπομονηη...υποομοονηηη''
τοστειλε το mail
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου