Γερμανός Καραβαγγέλης καί Ἐθνομάρτυρας Αἰμιλιανός διαρρηγνύουν τά ἱμάτιά τους.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

-Αἰμιλιανέ, κι ἐσύ ἐδῶ!

-Ναί, σεβασμιώτατε Γερμανέ Καραβαγγέλη. Ποῦ ἤθελες νά βρίσκομαι μιά τέτοια μέρα; Κλεισμένος στό ἐπισκοπεῖο μου στα Γρεβενά; Δέν εἴπαμε, ὅτι σήμερα 21 Ἰανουαρίου 2018, στίς δύο ἀκριβῶς, θά συναντηθοῦμε στήν κορυφή τοῦ Λευκοῦ Πύργου; Ὅπου νά ‘ναι καταφθάνουν καί ὁ Φώτιος ἀπό τήν Κορυτσά καί ὁ Χρυσόστομος ἀπό τήν Δράμα.

Πώ, πώ, τί λαοθάλασσα εἶναι τούτη! Χιλιάδες τά ἐγγόνια μας καί τά δισέγγονά μας! Τά γνήσια καί ἀνόθευτα ἐγγόνια μας! Μέ τί λαχτάρα καί μέ τί ζῆλο συμμετέχουν στό συλλαλητήριο!

-Σεβασμιώτατε Αἰμιλιανέ, ὅπως βλέπεις, ἐδῶ καί δυό ὧρες περίπου, δέν σταματᾶνε νά ἔρχονται. Πόσο χαίρομαι καί πόσο συγκινοῦμαι μέ τόν ὑπέροχο αὐτόν λαό μας!

Νά σοῦ πῶ τήν ἀλήθεια, δέν τό περίμενα νά δῶ τέτοια προθυμία, τέτοιον παλμό! Πέρασαν πάνω ἀπό ἑκατό χρόνια, ἀπό τότε πού ὁ Πανάγαθος Θεός μᾶς κάλεσε κοντά του. Ἔλεγα χθές στόν Παῦλο Μελᾶ καί στόν κουνιάδο του τόν Ἴωνα: Μέ τόση πλύση ἐγκεφάλου, πού ἔχουν ὑποστεῖ οἱ ἀπόγονοί μας ὅλα τοῦτα τά χρόνια, θά ἔχει μείνει ἄραγε μαγιά φιλοπατρίας γιά τήν αὐριανή κινητοποίηση; Μέ τήν παρακμή καί τήν ξεφτίλα, πού ἐπικρατεῖ ἐδῶ καί χρόνια στά σχολεῖα μας, θά ἔχει ἄραγε διασωθεῖ ἴχνος ἁγνοῦ πατριωτισμοῦ; Μετά ἀπό ἔναν ἀνελέητο πολυχρόνιο πόλεμο ἐναντίον τῆς Ἱστορίας μας, ἐνατίον τῆς Γλώσσας μας, ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας μας, θά μποροῦσαν νά ὑπάρχουν ἀκόμα λίγοι ἔστω ἀπόγονοί μας, πού νά δακρύζουν στό ἄκουσμα τοῦ ὀνόματος τῆς Μαακεδονίας μας;

Νά, ὅμως, πού οἱ φόβοι μου, εὐτυχῶς, δέν βγῆκαν ἀληθινοί. Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανέ, ἡ θυσία μας δέν πῆγε χαμένη. Δές τί γίνεται κάτω! Χαλασμός Κυρίου!

-Γερμανέ Καραβαγγέλη, θυμᾶσαι πόσο χρονῶν ἤμασταν τότε, ὅταν πήραμε στά χέρια μας τόν Ἀγῶνα τόν Μακεδονικό; Εσύ στά τριάντα τέσσερα καί ἐγώ στά εἴκοσι ἐννιά!

Ἀλήθεια, πόσες φορές κινδυνέψαμε ἀπό τά μαχαίρια τῶν κομιτατζήδων! Πόσες φορές βάλθηκαν νά μᾶς ξεκάνουν, Τοῦρκοι καί Βούλγαροι μαζί! Ἐμεῖς, ὅμως, δέν τό βάζαμε κάτω. Τόν ἀγῶνα γιά τήν Μακεδονία μας, τόν συνεχίζαμε μέ τόλμη καί ἀποφασιστικότητα.

-Σεβασμιώτατε Αἰμιλιανέ, ξεχνιοῦνται τέτοιες ἡμέρες ἡρωϊκές; Ἤμουνα τότε χωροεπίσκοπος στήν Πόλη, στό Πέραν. Καλοπερνοῦσα. Μοῦ λέει ὁ Πατριάρχης: Γερμανέ, φεύγεις αὔριο γιά τήν Μακεδονία. Εἶσαι ὁ νέος Μητροπολίτης Καστοριᾶς.

Θά πᾶς, γιά νά στηρίξεις τόν Ἀγῶνα. Εἶπα κι ἐγώ τότε ἀπό μέσα μου: Γερμανέ Καραβαγγέλη, ἑτοιμάσου νά πεθάνεις γιά τήν Μακεδονία μας.

Δέν εἶχα πεντάρα στήν τσέπη μου. Πῶς νά φτάσω μέχρι τήν Καστοριά καί πῶς νά βοηθήσω στόν Ἀγῶνα γιά τήν σωτηρία τῆς Μακεδονίας μας; Οἱ Τοῦρκοι θά θέλουν ἄσπρα (παράδες), καί τά σώματα τά ἀνταρτικά τῶν Μακεδονομάχων θά χρειάζονται τροφές καί μπαρουτόβουλα.

Βοήθεια ἀπό πουθενά. Μοναδική μου περιουσία, τά χρυσοκέντητα ἄμφιά μου. Πάω, λοιπόν, καί τά βάζω ἐνέχυρο. Ἐξασφαλίζω ἕνα πουγγί λίρες, καί ξεκινάω γιά τόν Μακεδονικό Γολγοθά.

-Γερμανέ Καραβαγγέλη, ὅση ὥρα μοῦ μιλᾶς, ἐγώ ἔχω στραμμένο τό βλέμμα μου πρός τά κάτω καί παρακολουθῶ τά πλήθη. Συρρέει κόσμος ἀπό ὅλες τίς μεριές τῆς Θεσσαλονίκης! Ἄνθρωποι ὅλων τῶν ἡλικιῶν. Ἄνδρες, γυναῖκες, νέοι καί νέες, παιδιά, ἀκόμα καί βυζανιάρικα στίς ἀγκαλιές τῶν μανάδων τους! Βλέπω καί μερικούς παπάδες ἐδῶ κι ἐκεῖ. Δεσποτάδες, ὅμως, δέν ἔχω δεῖ, μέχρι στιγμῆς, οὔτε ἕναν! Σεβασμιώτατε Δράμας Χρυσόστομε, τώρα πού ἐρχόσασταν πρός τόν Λευκό Πύργο, μήπως συναντηθήκατε μέ κανέναν δεσπότη;

- Ἀδελφέ μου Αἰμιλιανέ, φαίνεται, πώς δέν πληροφορήθηκες τά καθέκαστα ἀπό τήν Ἀθῆνα. Βούϊξε ὁλόκληρη ἡ Δράμα ἀπό τίς δηλώσεις τοῦ ἀρχιεπισκόπου!

-Δηλαδή, ἀδελφέ Χρυσόστομε, τί δήλωσε ὁ ἀρχιεπίσκοπος, καί δέν πάτησε ποδάρι δεσπότη στό σημερινό συλλαλητήριο;

-Σεβασμιώτατε Γερμανέ Καραβαγγέλη, οἱ προκαθήμενοι στήν Ἀθῆνα καί στήν Θεσσαλονίκη δέν μᾶς τά εἶπαν καθόλου καλά. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος ἀπό τήν Ἀθῆνα ξεκαθάρισε, ὅτι δέν εἶναι ὑπέρ τῶν συλλαλητηρίων καί τῶν λαοσυνάξεων. Τό ἴδιο καί ὁ Θεσσαλονίκης. Δέν ἀναμειγνύεται, λέει, στό σκοπιανό. Τριάντα δύο δεσποτάδες σκέφτονται νά συναντηθοῦν στήν Θεσσαλονίκη, ἁπλά καί μόνον γιά μιά τελετουργία.

-Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομε, Σεβασμιώτατε Δράμας, πῶς εἶναι δυνατόν, τίς ὧρες αὐτές τίς κρίσιμες γιά τήν Ἑλλάδα μας, νά ἀκούγονται τέτοια θλιβερά πράγματα ἀπό χείλη Ἑλλήνων Ἱεραρχῶν! Δηλαδή, ὁ Λαός στά χαρακώματα καί οἱ ποιμένες του στην θαλπωρή τῆς σουΐτας τῆς ἐπισκοπικῆς!

Δέν ξέρουν, ὅτι ἡ μαγκούρα πού κρατᾶνε εἶναι σύμβολο εὐθύνης καί θυσίας ὑπέρ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ; Μικρό καί ἀσήμαντο πρᾶγμα εἶναι γι’ αὐτούς τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας; Ὅταν ὁ Λαός ἔχει κατεβεῖ στό πεζοδρόμιο γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν ἱερῶν δικαίων τῆς Πατρίδας μας, μέ τί μέτρο νά μετρηθεῖ τό μπόϊ τῶν δειλῶν καί ἀναποφάσιστων ποιμένων του; Ἀλλά, τί νά περιμένεις, Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομε, ἀπό ἐκκλησιαστικούς ἀξιωματούχους, πού, χωρίς ντροπή, ὑπέγραψαν τήν περιφρόνηση τῆς Ὀρθοδοξίας μας στό περιβόητο Κολυμπάρι;

Μέ Πίστη νοθευμένη, πόσο γνήσια καί καθαρή μπορεῖ νά εἶναι καί ἡ ζωή μας; Μέ κολοβή καί ἀνάπηρη Πίστη, ὅπως τήν κατάντησαν μέ τίς άποφάσεις τους στήν Κρήτη, ποῦ νά βροῦνε θέληση καί κουράγιο γιά ὁμολογία καί μαρτύριο;

-Γερμανέ Καραβαγγέλη, συμφωνῶ ἁπόλυτα μαζί σου. Ἐπίσκοποι, πού, χωρίς κανέναν δισταγμό, ἄλλαξαν στό Κολυμπάρι τό Σύμβολο τῆς Πίστεώς μας καί δολίως μᾶς πούλησαν στούς αἱρετικούς, πόσο δύσκολο τούς εἶναι, μέ τήν ἀδράνειά τους, νά βγάλουν στό παζάρι τῶν ἐθνῶν καί τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας; Μπορεῖ νά λένε στίς συνεδριάσεις τους, ὅτι τιμοῦν καί ὑπολογίζουν τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας μας. Μπορεῖ καί νά δηλώνουν αὐτές τίς ἡμέρες ἀνυποχώρητοι ὑπερασπιστές τῆς ἑλληνικότητας τῆς Μακεδονίας μας. Στήν πρᾶξη, ὅμως, τί κάνουν; Γιατί δέν πῆραν στά χέρια τους φανερά τήν διοργάνωση τοῦ μεγάλου συλλαλητηρίου; Γιατί οἱ ἄμβωνες καί τά καμπαναριά βουβάθηκαν; Γιατί ἔμειναν ἔτσι, διστακτικοί καί φοβισμένοι, μπροστά στήν λαϊκή ἀπαίτηση γιά μιά Μακεδονία Ἑλληνική καί Ὀρθόδοξη; Γερμανέ, προδοθήκαμε ἀπό τούς σημερινούς προκαθημένους!

-Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανέ, ἔτσι εἶναι, ὅπως τά λές. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί ὁ Θεσσαλονίκης μέ λύπησαν σήμερα καί μέ πίκραναν πάρα πολύ. Ἄκου λόγια! Δέν εἶναι, λένε, ὑπέρ τῶν συλλαλητηρίων γιά τήν Μακεδονία μας!

Λυπᾶμαι γι’ αὐτό πού θά πῶ, ἀλλά, φαίνεται πώς δέν διαθέτουν δύναμη ψυχῆς, οὔτε ἑνός μικροῦ κοριτσιοῦ! Θυμᾶστε τήν νεαρή δασκάλα Βελίκω Τράϊκου, πού ἔμπαινε σέ μύριους κινδύνους, γιά νά μεταφέρει μηνύματα ἀπό τήν Θεσαλονίκη στό Μοναστήρι, μέσῳ Καστοριᾶς; Και ἡ Βελίκω, καί ἡ Ἀγγελική Φιλιππίδου ἀπό τήν Καρατζόβα, καί ἡ Κατερίνα Χατζηγεωργίου ἀπό τήν Γευγελή, καί ἡ Βασιλική Παπαθανασίου ἀπό τό Σκρά, καί ἡ Μαρία Παπαθανασίου ἀπό τὀν Δρυμό, καί τόσες ἄλλες ἡρωΐδες δασκάλες! Τίς χάλασαν ὅλες οἱ κομιτατζῆδες! Ἄλλες τίς κατέσφαξαν, ἄλλες τίς ἔκαψαν ζωντανές.

-Σεβασμιώτατε Γερμανέ Καραβαγγέλη, ἐδῶ εἶμαι κι ἐγώ. Δέν μέ εἴδατε τόση ὥρα; Πῶς θά μποροῦσα ἄλλωστε νά ἀπουσιάσω ἀπό ἕνα τέτοιο συλλαλητήριο;

-Ποιά εἶσαι ἐσύ καλή μου κοπέλα; Καί πῶς βρέθηκες ἐδῶ μαζί μας στήν κορυφή τοῦ Λευκοῦ Πύργου τέτοια μέρα;

-Εἶμαι ἡ Βελίκω Τράϊκου. Ἡ δασκάλα πού σᾶς ἔφερνα μυστικά στήν Καστοριά τά μηνύματα ἀπό τήν Θεσσαλονίκη. Ἀλλά, πῶς νά μέ ἀναγνωρίσετε σεβασμιώτατε, μέ τόσες μαχαιριές πού ἔχω στό ἀσθενικό μου κορμί;

Εἶχα χάσει τόσο αἷμα, πού δέν πρόλαβα νά φτάσω ζωντανή στό νοσοκομεῖο, στόν Ἅγιο Δημήτριο. Ὁ τότε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἀλέξανδρος, μέ κήδεψε καί μέ ἐνταφίασε ἐδῶ, λίγο πιό πάνω. Στά κοιμητήρια τῆς Εὐαγγελίστριας. Ἐσεῖς βεβαίως τό ξέρετε. Οἱ σημερινοί, ὅμως, μητροπολίτες τῆς ἀγαπημένης μας Μακεδονίας τό ξέρουν ἄραγε; Οὔτε ἕνα τρισάγιο δέν ἔρχονται νά μᾶς κάνουν. Καί δέν εἶμαι μόνη

μου ἐκεῖ. Εἶναι σέ μνῆμα διπλανό καί ἡ Ἀγγελική Φιλιππίδου. Οἱ ἀξιωματοῦχοι μᾶς ἔχουν ξεχάσει. Νά εἶναι, ὅμως, καλά κάτι δάσκαλοι φιλότιμοι ἀπό τήν Ἄνω Πόλη, πού δέν μᾶς ξεχνοῦν. Ἔρχονται κάθε χρόνο. Φέρνουν μαζί τους καί τούς μαθητές τους. Προσεύχονται γιά τίς ψυχές μας καί ψάλλουν πάνω στούς τάφους μας τόν Ἐθνικό Ὕμνο καί τραγούδια πατριωτικά τῆς Μακεδονίας μας. Πόσο χαιρόμαστε!

-Γερμανέ Καραβαγγέλη, τί βλέπω; Σάν νά φάνηκαν πάνω στήν ἐξέδρα δυό-τρεῖς Μητροπολίτες!

-Καί τί ἦρθαν νά κάνουν, τελευταία ὥρα, Ἐθνομάρτυρα Αἰμιλιανέ; Μήπως ἐνδιαφέρθηκαν ἐξ ἀρχῆς γιά τήν ὀργάνωση τοῦ συλλαλητηρίου; Ἤ μήπως χτύπησαν καμπάνες, γιά νά ξυπνήσουν οἱ συνειδήσεις λαοῦ καί ἀξιωματούχων; Δυστυχῶς, κράτησαν ἀποστάσεις ἀπό τό συλλαλητήριο, ὅπως κράτησαν ἀποστάσεις καί ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες μας στήν ψευτοσύνοδο τοῦ Κολυμπαρίου.

Κρίμα! Ἀπό ἡγέτες κατάντησαν οὐραγοί. Ἀπό ποιμένες, κατέληξαν φοβισμένοι μισθωτοί τσομπαναραῖοι. Τούς δόθηκε μιά μοναδική εὐκαιρία σήμερα, νά ἀποκατασταθοῦν κάπως στίς συνειδήσεις τῶν πιστῶν, μετά ἀπό τό περσινό ναυάγιο τῆς Κρήτης, καί τήν ἔχασαν!

-Γερμανέ Καραβαγγέλη, γιατί σείστηκε ὁ Λευκός Πύργος συθέμελα:

-Δέν τό κατάλαβες Ἐθνομάρτυρα Χρυσόστομε; Ὁλόκληρη ἡ Μακεδονία ψάλλει κάτω στήν πλατεῖα, μέ δάκρυα στά μάτια, τόν Ἐθνικό μας Ὕμνο! Ἄκου. Τώρα τραγουδᾶνε τό δικό μας τραγούδι: Μακεδονία ξακουστή τοῦ Ἀλεξάνδρου ἡ χώρα...

-Πατέρες, τά ἄλογα εἶναι ἕτοιμα. Εἶμαι ὁ Θανάσης. Ὁ ἀγωγιάτης τοῦ Δεσπότη τοῦ Αἰμιλιανοῦ. Μαζί μᾶς καθάρισαν τότε οἱ κομιτατζῆδες. Ἦρθα νά σᾶς πάρω. Πρέπει νά σᾶς βγάλω κρυφά ἀπό τήν πόλη. Ἀπό μονοπάτι μυστικό. Ἄν σᾶς δεῖ κανένας δεσπότης, πού ἤσασταν παρόντες στό συλλαλητήριο, ἀλλοίμονό σας. Τό ἐπισκοπικό δικαστήριο δέν τό γλυτώνετε...!