Χριστόδουλος ή Ιερώνυμος;

Ένας σοβαρός αντίλογος ή απλά μας αρέσει το κεφάλι να το βάζουμε κρυμμένο μέσα στην άμμο; Το ότι κάποιος μπορεί να προσεύχεται με πόνο για τον κάθε αρχιεπίσκοπο ζητώντας ακόμη και την ευχή του ,σημαίνει ότι παραμένει βουβός και μουγκός σε όσα συμβαίνουν;
Τι έκαναν διαχρονικά στην εκκλησιαστική ιστορία οι πιστοί αντιδρούσαν; Πως αντιδρούσαν ;αυτά και άλλα ερωτήματα μας γεννηθήκαν διαβάζοντας του καλού μπλόγκερ τις σκέψεις  Είναι ο κόσμος του ιερατείου τόσο αγγελικά πλασμένος μόνο και μόνο έχοντας την ειδική ιεροσύνη όπως είπε μια ψυχή , μήπως πρέπει να είμαστε προσγειωμένοι; Τέτοιες ανοησίες ξένες προς το ορθόδοξη μαρτυρία δεν λέει και ο ανεκδιήγητος Ζηζιούλας, ότι φθάνει να χειροτονηθείς ;
Το μοιραζόμαστε για προβληματισμό και τροφή για σκεψεις…

Προ ημερών, άκουσα κάποιον να λέει για τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο: "ο σιωνιστής, το παλιόσκυλο", που δεν αντιδρά στο Σκοπιανό και τα άλλα μεγάλα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα μας.
Κάποιος άλλος είπε: "Στείλανε τη Χριστοδουλάρα για βρούβες και βάλανε πάνω έναν τηλεκατευθυνόμενο".
Κάποιος άλλος, αντίθετα, είπε για τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο: "Είναι πνευματικός, πράος, αληθινός Ιεράρχης. Κρατάει τις ισορροπίες, με το να μην οξύνει τα πάθη".
Με αφορμή τη μνήμη του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστόδουλου († 28 Ιανουαρίου 2008), επιτρέψτε μου να καταθέσω μερικές πονεμένες σκέψεις επί του θέματος.

Κατ' αρχάς, δεν είναι ακριβές ότι ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος τηρεί σιγήν ιχθύος, όπως του καταμαρτυρούν. Έχει τοποθετηθεί πολλές φορές, με τρόπο - κατά τη γνώμη μου - πολύ σωστό. Ορίστε μερικά παραδείγματα.
Επίσης, δεν ξέρουμε τι μπορεί να κάνει ο αρχιεπίσκοπος για όλα τα σοβαρά θέματα χωρίς να φαίνεται και ν' ακούγεται. Αλλά και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει τοποθετηθεί για πολλά ζητήματα (ακόμη και για το Σκοπιανό, αλλά και για την οικονομική κρίση με τα φυλλάδια "Προς το λαό", και εξέδωσε και ένα συκλονιστικό κείμενο για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο, που παραδόξως (;) νομίζω ότι θάφτηκε) και οι τοποθετήσεις της προκάλεσαν αντιδράσεις (και για τη γιόγκα π.χ.), πράγμα που φανερώνει ότι ήταν σε καλό δρόμο!...
Ο Ιερώνυμος δεν φωνάζει, δεν ειρωνεύεται, δεν καλεί σε διαδηλώσεις (με δυο λόγια, δεν προσφέρει υλικό στους γελωτοποιούς της τηλεοπτικής σάτιρας για να τον διακωμωδούν, διακωμωδώντας μαζί και το ράσο και την Εκκλησία), αλλά και ο μακαριστός Χριστόδουλος, που προφανώς δε μασούσε (και που σήμερα θεωρώ ότι τον είχαν κατασυκοφαντήσει πως ήθελε να κάνει κόμμα, να κυβερνήσει την Ελλάδα, να γίνει πατριάρχης κ.τ.λ.), με το δικό του ύφος, αλλά και τις λαοσυνάξεις, τελικά για τα θέματα που υπερασπιζόταν δεν είδα να πέτυχε τίποτε. Τι θα έκανε σήμερα για όλα τα απαράδεκτα που πράττουν οι κυβερνώντες δεν το γνωρίζουμε. Φαντάζομαι ότι θα άστραφτε και θα βροντούσε. Θα τα εμπόδιζε; (Δεν εννοώ μόνο περί ομοφυλοφιλίας, μαθήματος Θρησκευτικών κ.τ.λ., αλλά και περί των μνημονίων). Άγνωστο. Δολοφονήθηκε επειδή κάποιοι φοβούνταν τις αντιδράσεις του; Δεν το αποκλείω, ούτε και πρέπει να το θεωρούμε σίγουρο.

Ο τρόπος αντίδρασης ενός προσώπου είναι και θέμα του χαρακτήρα του. Ο Ιερώνυμος δεν είναι Χριστόδουλος. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι παλιόσκυλο, σιωνιστής και τηλεκατευθυνόμενος. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι προϊόντα διαστραμμένης φαντασίας και εμπάθειας.
Λοιπόν, αδελφοί μου, επιτρέψτε μου να σας πω ότι είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ένας ορθόδοξος χριστιανός να εκφράζεται έτσι για οποιονδήποτε άνθρωπο και πολύ περισσότερο για τον κανονικό αρχιεπίσκοπο της χώρας του ή και οποιασδήποτε χώρας. Καλό για σας θα είναι να συγκρατήσετε τη γλώσσα και το λογισμό σας.
Αν ρωτάς για μένα, αδελφέ μου, εγώ θα προτιμούσα έναν Χριστόδουλο, αλλά ειλικρινά ποιος είμαι εγώ, που μπορώ να κρίνω ποια αντίδραση θέλει ο Θεός ή ποια αντίδραση θα ωφελούσε πραγματικά την Εκκλησία, την πατρίδα, τις ψυχές των αδελφών μου; Είμαι απλά ένας ανόητος που ανοίγει τον υπολογιστή του και ενημερώνεται από το διαδίκτυο, μακριά από τα ίδια τα γεγονότα. Και με τις δυνατότητες-παγίδες που μου δίνει η μπλογκόσφαιρα, μπορώ να κρίνω και να επικρίνω όποιον γουστάρω!... Και να γίνομαι τιμητής των πάντων.
Εσύ δηλαδή, αδελφέ μου, αναρωτήθηκες ποτέ αν οι δικές σου αντιδράσεις είναι οι σωστές; Αναρωτήθηκες, αμφέβαλες ποτέ για την κρίση σου ως προς τον αρχιεπίσκοπο ή τον χ ή ψ κληρικό και γενικά συνάνθρωπο; Πώς τους καταδικάζεις; Πώς τους βρίζεις; Ποιος είσαι;
Προσευχήθηκες ποτέ με πόνο για τον αρχιεπίσκοπο ή τον πατριάρχη ή ακόμη και για τους άθεους και διεφθαρμένους (ναι, έτσι τους θεωρώ) δυστυχείς αδελφούς μας που μας κυβερνούν; Αγαπάς αυτούς τους αμαρτωλούς, οποιασδήποτε μορφής, π.χ. τους ομοφυλόφιλους ακτιβιστές, τους αιρετικούς, τους ισλαμιστές, που θεωρείς απειλή; Θέλεις να σωθούν ή "να τους κάψει ο Θεός";

Κάνε, σε παρακαλώ, τον αγώνα σου ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΧΗ του αρχιεπισκόπου σου και κάθε επισκόπου (ακόμη κι αν δεν έχεις πάει να τη ζητήσεις, ζήτα την, σε παρακαλώ, νοερά), εξομολογήσου ταπεινά την κατάκρισή σου εναντίον τους (εξομολογείσαι καν;) και μη βρομίζεις την ψυχούλα σου καταδικάζοντας και βρίζοντας.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος μπορεί να είναι και άγιος ακόμη, κι εσύ να βρεθείς υβριστής και συκοφάντης ενός αγίου! Το σκέφτηκες αυτό; Ή μήπως εσύ είσαι που γνωμοδοτείς ότι "αποκλείεται να είναι άγιος" αυτός ο μπήξας, ο δείξας κ.τ.λ.;
Όχι, σε παρακαλώ, συμμαζέψου. Κάνε τον αγώνα σου, το ξαναλέω, με την ευχή του αρχιεπισκόπου, έστω κι αν διαφωνείς με την πρακτική του. Και να θυμάσαι σε παρακαλώ ότι εμείς δεν σώζουμε την Εκκλησία, η Εκκλησία μας σώζει. Η Εκκλησία, με κεφαλή το Χριστό, δεν έχει ανάγκη από εμάς, εμείς έχουμε ανάγκη από αυτήν. Εμείς ελπίζουμε να βοηθήσουμε όχι την Εκκλησία, αλλά τους αγαπημένους αδελφούς μας άθεους, αιρετικούς και αμαρτωλούς (αμαρτωλούς όπως εμείς), να σωθούν μέσω της αγίας μητέρας μας, της Εκκλησίας, και με αυτό τον τρόπο, με ταπείνωση και αγάπη, να συγχωρεθούμε για τις δικές μας αμαρτίες και να σωθούμε κι εμείς οι ίδιοι, κατά το έλεος του Χριστού μας.
Αγώνας λοιπόν, αλλά με ταπείνωση και αγάπη. Όχι με συνθήματα και βρισιές, και μάλιστα κατά του αρχιεπισκόπου και των άλλων πατέρων μας, που φορούν το ράσο και σηκώνουν τα άχραντα μυστήρια στα χέρια τους.
Δόξα τω Θεώ.
Ευχαριστώ.
πηγή